Μεγάλο ενδιαφέρον προκάλεσε η διαδικτυακή εκδήλωση «Σπάμε τη Σιωπή» της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στην οποία συμμετείχε και η Σοφία Μπεκατώρου, η οποία για πρώτη φορά εμφανίστηκε σε εκδήλωση από την στιγμή των συγκλονιστικών αποκαλύψεων που έκανε για την σεξουαλική κακοποίησή της.
Η συζήτηση επικεντρώθηκε στη σεξουαλική κακοποίηση και παρενόχληση στους χώρους τους αθλητισμού, του πολιτισμού, της εργασίας και της καθημερινότητας και στη διερεύνηση τρόπων ενθάρρυνσης της αποκάλυψης τέτοιων περιστατικών, μετά το τσουνάμι καταγγελιών σεξουαλικής ή οποιασδήποτε άλλης μορφής βίας που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα τις τελευταίες εβδομάδες.
Καθώς το ζήτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης είναι ένα θέμα που απαιτεί κοινή και οριζόντια αντιμετώπιση για την εξάλειψή του και δεν επιδέχεται πολιτικής αντιπαράθεσης, στη συζήτηση συμμετείχαν ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και αρμόδιος για θέματα Ισότητας των Φύλων και Διαφορετικότητας, Δημήτρης Παπαδημούλης, η αθλήτρια που «άνοιξε» τον κύκλο των καταγγελιών, η Ολυμπιονίκης Σοφία Μπεκατώρου, η αρμόδια για θέματα Ισότητας, μέλος της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων, Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Έλενα Κουντουρά, η Ευρωβουλευτής της ΝΔ και Αντιπρόεδρος της Επιτροπής Δικαιωμάτων των Γυναικών και Ισότητας των Φύλων, Ελίζα Βόζεμπεργκ και η πρώην Υπουργός και Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.
Το #MeToo άργησε δύο χρόνια στην Ελλάδα
Συγκεκριμένα ο Δημήτρης Παπαδημούλης, συνεχάρη την Σοφία Μπεκατώρου, σχολίασε πως «σπάζοντας το φράγμα της σιωπής και του φόβου προκάλεσε ένα θετικό κύμα αποκαλύψεων και αντιδράσεων πολλών γυναικών, το ελληνικό κίνημα #Metoo με δύο χρόνια καθυστέρηση» και πρόσθεσε πως «είναι εξαιρετικά αναγκαίο να γίνει μια συζήτηση για το τί πρέπει να αλλάξει στα στερεότυπα, στην εκπαίδευση, στη νομοθεσία, στην εφαρμογή της νομοθεσίας, στην οικογενειακή κουλτούρα και το πώς εκπαιδεύουν και τί πρότυπα δίνουν οι γονείς στα παιδιά. Η σεξουαλική κακοποίηση, παρενόχληση, η ψυχική και σωματική βία είναι μια μορφή κατάχρησης εξουσίας».
Δευτερογενής βιασμός
Η Σοφία Μπεκατώρου ανέφερε πως «ως θύμα τέτοιου τραύματος ένιωθα πως κάποια στιγμή έπρεπε να πάρω την απόφαση μέσα από την εμπειρία μου να προστατεύσω άλλα παιδιά. Ξεχνώντας τον δικό μου φόβο για το τί μπορεί να μου συμβεί και τί συνέπειες θα έχει στην οικογένειά μου, στον περίγυρό μου και στην καριέρα μου, άντλησα αυτή τη δύναμη γνωρίζοντας ότι μπορώ να προσφέρω περισσότερα στο κοινωνικό σύνολο». Ακόμη ανέφερε πως η ερώτηση «γιατί τώρα και όχι τότε;» προκαλεί έναν δευτερογενή βιασμό στο ίδιο το θύμα, τονίζοντας το πόσο επίπονο είναι και πόσο μεγάλη διάρκεια χρειάζεται για το θύμα να αποδεχτεί τί του έχει συμβεί και μετά να προχωρήσει σε ενέργειες έτσι ώστε να μπορέσει να ζήσει με αυτό. Τέλος είπε πως «μέσω του αθλητισμού, βρήκα το κουράγιο και το σθένος να ορθώσω το ανάστημά της απέναντι σε έναν άνθρωπο ο οποίος έχει πολύ μεγαλύτερη εξουσία από εμένα και να μαζέψω τα κομμάτια του εαυτού μου για να λειτουργήσω εποικοδομητικά στο κοινωνικό σύνολο και όχι αυτοκαταστροφικά».
Χρειάζονται πολλά βήματα
Η Ελίζα Βόζεμπεργκ, προσεγγίζοντας το ζήτημα νομικά, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι πριν 30 χρόνια δεν ήταν απλώς ταμπού για μια γυναίκα να καταγγείλει κακοποίηση αλλά για την κοινή γνώμη ήταν δεδομένο ότι η ίδια είχε ευθύνη γι’αυτό. Υπογράμμισε επίσης πως δεν αρκούν μόνο τα βήματα που κάνει η Πολιτεία αλλά χρειάζεται να αλλάξουν οι νοοτροπίες, οι οποίες αναπτύσσονται σε δύο «φυτώρια», στην οικογένεια και στο σχολείο. Συμφώνησε ακόμα ότι και στην Ελλάδα πρέπει να γίνουν πολλά επιπλέον βήματα για την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων.
Βία σε κάθε επαγγελματικό χώρο
Σχολιάζοντας το ζήτημα από την δική της σκοπιά και από τις διάφορες θέσεις της κοινωνικής ζωής που είχε αναλάβει στο παρελθόν η Έλενα Κουντουρά ανέφερε πως «η βία σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική, λεκτική, οικονομική συμβαίνει χωρίς εξαιρέσεις σε κάθε επαγγελματικό χώρο, στην πολιτική, στην ψυχαγωγία, στον χώρο του θεάματος, στη μόδα, στην επικοινωνία, στην δημοσιογραφία, σε κάθε επαγγελματικό χώρο που υπάρχει εξουσία, υπάρχει δυστυχώς και η δυνατότητα κατάχρησής της». Ανέφερε πως τέτοιες μορφές βίας δεν υπόκεινται μόνο οι γυναίκες αλλά και οι άντρες, ενώ τόνισε πως «η νοοτροπία της ανοχής επιτρέπει την ατιμωρησία και την εκ νέου θυματοποίηση των θυμάτων».
Παρουσιάζοντας σειρά πρωτοβουλιών που ανέλαβε ήδη, ως μέλος της Επιτροπής FEMM και εισηγήτρια εκθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πιέζοντας για να χτυπηθεί η έμφυλη βία στον πυρήνα της, τόνισε τη σημασία να κυρωθεί από το Συμβούλιο η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, που είναι το πρώτο νομικά δεσμευτικό κείμενο για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας και την τιμωρία των αυτουργών. Πρότεινε μια στοχευμένη πολιτική κατά της βίας, με παρεμβάσεις για την ενδυνάμωση των γυναικών στην εργασία, την οικονομία και το κοινωνικό κράτος, με συστηματικές ενημερωτικές δράσεις, κατάλληλη εκπαίδευση στο σύνολο των υποστηρικτικών δομών και ειλικρινή διάλογο με την ενεργό συμμετοχή όλων των φορέων της κοινωνίας των πολιτών.
Κατάχρηση εξουσίας σε χώρους εργασίας
Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου ανέφερε πως οι χώροι εργασίας είναι οι κατεξοχήν χώροι που αυτά τα φαινόμενα δυστυχώς δεν βρίσκουν την έκφρασή τους, ιδιαίτερα σε περιόδους οικονομικής και κοινωνικής κρίσης. Υπάρχει ο φόβος του εργαζομένου να χάσει την δουλειά του ενώ είναι οι χώροι εργασίας αποτελούν χώρους οπού υπάρχει ανισότητα των σχέσεων και της κατάχρησης εξουσίας. Για την καταπολέμηση τέτοιων περιστατικών η κα Ξενογιαννακοπούλου ανέφερε ως μέσα την παιδεία, την ύπαρξη νομικού πλαισίου και τους κοινωνικούς θεσμούς (δομές, φορείς και συνδικάτα) και σχολίασε πως πρέπει να υπάρξει μια κοινή πολιτική σύμπραξη για να κυρωθεί η Σύμβαση και η Σύσταση του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας σχετικά με την παρενόχληση και την βία στους χώρους εργασίας.