“Επειδή το θέμα του “πυγμαχικού φύλου” απεδείχθη πιο περίπλοκο και από το φύλο της Amanda Lear, έριξα μια ματιά σε εξειδικευμένους ιστότοπους (όχι, συγγνώμη, η Wikipedia και οι on line εκδόσεις των εφημερίδων δεν είναι εξειδικευμένα sites), ανακαλύπτοντας μερικά ενδιαφέροντα πράγματα.
Πρώτο απ’ όλα, ως συνήθως, ότι η “επιστήμη” και η “τεχνική” χρησιμοποιούνται ακόμα μια φορά ως αντικλείδι από το δυτικό μπλοκ, προκειμένου να επιβληθούν ιδεολογικά οράματα εκεί όπου υπάρχουν ελάχιστα επιστημονικά.
*Ας περάσουμε όμως σε μερικά απόλυτα και γεωπολιτικά γευστικά γεγονότα.
Ας ξεκινήσουμε από το τέλος, δηλαδή από μια επίσημη δήλωση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (IOC) που αγνοήθηκε ακόμη και από πολλούς ειδικούς:
“Λόγω της καθολικότητας και της υψηλής κοινωνικής ένταξης της πυγμαχίας, η IOC επιθυμεί η πυγμαχία να συνεχίσει να είναι παρούσα στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Δυστυχώς, αυτό σίγουρα δεν ισχύει για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2028, επειδή, για λόγους διακυβέρνησης, η IOC δεν είναι σε θέση να διοργανώσει άλλο Ολυμπιακό τουρνουά πυγμαχίας.
Για να γίνει αυτό, η IOC χρειάζεται μια αναγνωρισμένη και αξιόπιστη Διεθνή Ομοσπονδία ως εταίρο της”.
Πρακτικά δηλαδή, η IOC προειδοποιεί, ότι στους επόμενους Ολυμπιακούς ίσως δεν θα υπάρχει καν πυγμαχία – όχι intersex ή supersex, αλλά ούτε γροθιά θα πέσει.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν είναι σε θέση να διοργανώσει διεθνές τουρνουά πυγμαχίας χωρίς να βασίζεται σε μια διεθνή ομοσπονδία.
Η διεθνής ομοσπονδία βέβαια, υπάρχει και ονομάζεται IBA, αλλά δεν αναγνωρίζεται πλέον ως “αποδεκτή” από τη ΔΟΕ, γιατί δεν σέβεται τα νέα πρότυπα που επιβάλλει η ΔΟΕ, συμπεριλαμβανομένης της “αλλαγής κουλτούρας” .
Σε αυτά τα γεγονότα, ας προσθέσουμε μια μικρή υποσημείωση, για να δούμε το πρόβλημα από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία: οι τελευταίοι 8 πρόεδροι της IOC (δηλαδή από το 1925) ήταν ΟΛΟΙ από την Ευρώπη (Βέλγιο, Σουηδία, Ισπανία, Ιρλανδία, Ισπανία) συν ένας από τις ΗΠΑ.
*Η IBA είχε έναν Ουζμπέκο και έναν Ρώσο ως δύο τελευταίους προέδρους.
*Συμπτωματικά, επί ρωσικής προεδρίας, έγινε ο αποκλεισμός της IBA από την IOC.
Περίεργοι συνδυασμοί.
Είναι η ΙOC που συχνά καταγγέλλεται από πολλούς, ως ένα από τα πολλά όπλα που έχει στα χέρια του το διευρυμένο μπλοκ των ΗΠΑ για να ασκεί διεθνή πίεση;
Σίγουρα όχι! Εμείς είμαστε οι κακόβουλοι.
Παράξενο βέβαια, γιατί πρώτα χειραγωγούσαν τις ορμονικές εξετάσεις Ρώσων αθλητών για να μεγιστοποιήσουν τους αποκλεισμούς και μετά απέβαλαν τη Ρωσία μια και καλή, ώστε να ξεριζώσουν το χαλασμένο δόντι για πάντα.
*Σε αυτή την περίπτωση, οι χαμένοι στη ρωσο-αμερικανική διένεξη ήταν μια Αλγερινή και μια Ταϊβανέζα αθλήτρια.
Η φασαρία ξέσπασε το 2023 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πυγμαχίας, όταν απαιτήθηκε ένας νέος τύπος ελέγχου, ο οποίος απέκλειε και τις δύο.
Ο έλεγχος φαίνεται να είναι γενετικός (φαίνεται, γιατί κανείς δεν δημοσιεύει σαφή έγγραφα) και φαίνεται ότι είχε ως αποτέλεσμα αρσενικά χρωμοσώματα XY και για τις δύο αθλήτριες.
Η όλη διαδικασία είναι λίγο περίεργη, πρώτον επειδή το πρόβλημα δεν τέθηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που είχε γίνει στην Τουρκία (ή αν τέθηκε, αποφασίστηκε να μπει κάτω από το χαλί)
και δεύτερον, επειδή τα τεστ έγιναν κατά τη διάρκεια της εξέλιξης του τουρνουά, αποκλείοντας και τις δύο αθλήτριες ενώ αυτές αγωνίζονταν.
Γεγονός είναι, ότι η IBA επικύρωσε τις ποινές και οι δύο αθλήτριες δεν προχώρησαν (ή μάλλον η Αλγερινή προχώρησε, αλλά αμέσως την απέσυρε ) σε έφεση.
Το θέμα φαίνεται να είχε κλείσει εκεί: η IBA εισήγαγε το νέο τεστ ως δεσμευτικό για όλους τους αθλητές της.
Προφανώς η IOC δεν αναγνωρίζει αυτό το τεστ, επειδή προσπαθεί να δημιουργήσει τη δική της επιτροπή για την πυγμαχία και αυτό το κάνει, επιβάλλοντας κατευθυντήριες γραμμές που βασίζονται στη συμπερίληψη.
Εμφάνισε λοιπόν ένα νέο τεστ, πιθανώς ορμονικό (και εδώ επίσης όλα είναι κάπως θολά) και δεν απέκλεισε τις δύο αθλήτριες.
Αυτή, εν ολίγοις, είναι η ακανθώδης ιστορία.
Ενα γενετικό τεστ βέβαια, πιθανότατα είναι πιο αποτελεσματικό και αξιόπιστο από ένα ορμονικό.
*Πρώτον, επειδή οι ορμόνες μπορούν να ανασταλούν φαρμακολογικά και Δεύτερον, επειδή μια αρσενική φυσική δομή που προέρχεται από ένα χρωμόσωμα XY αποτελεί ένα σαφές μειονέκτημα για μια γυναίκα αντίπαλο.
Και δεν είναι σαν τον μπασκετμπολίστα που είναι ψηλότερος από τους αντιπάλους του.
Ας τα αφήσουμε αυτά να τα γράφουν οι “ειδικοί” του πληκτρολογίου.
Είναι σοβαρό μειονέκτημα, γιατί η γυναικεία φυσική δομή δεν είναι “σχεδιασμένη” για να δέχεται χτυπήματα πέρα από μια ορισμένη ένταση.
Δεδομένου πάντα ότι δεν έχουμε να κάνουμε με mortal kombat, αλλά με μια αθλητική διοργάνωση, στην οποία πρώτα απ’όλα πρέπει να προστατευτούν οι αθλητές, που δεν επιτρέπεται να εξαναγκαστούν να θέσουν σε κίνδυνο τη σωματική τους ακεραιότητα.
*Αλλά αυτό, είναι μόνο μια οπτική γωνία, γιατί αν κάποιος θέλει σώνει και καλά να προτείνει unisex πυγμαχία, ας αγωνιστεί ο ίδιος, χωρίς να το επιβάλλει στους άλλους.
Το καθοριστικό όμως, είναι, ότι όλα στα χέρια του δυτικού μπλοκ, αργά ή γρήγορα, καταλήγουν σε φάρσα.
Στη συγκεκριμένη περίπτωσή, η “αναζήτηση” μιας εναλλακτικής Διεθνούς Ομοσπονδίας, που θα είναι “δική μας”, αποτελεί ίσως το χαμηλότερο σημείο όλου αυτού του Ολυμπιακού τσίρκου.
Τουλάχιστον προς το παρόν, γιατί τους έχω πάντα εμπιστοσύνη και για χειρότερα.”