Του Προκόπη Τσιφόρου
Είπαν τον Πρωθυπουργό σκοταδιστή και επαρχιώτη στας Ευρώπας όταν σχημάτισε μια κυβέρνηση γεμάτη φαλλούς και τώρα νομίζει πως τους έκανε τη μούρη κρέας.
Όχι, δεν πήρε τη ρεβάνς όπως ονειρεύεται. Αντιθέτως, αν αντικρίσουμε τα γεγονότα πέρα από την επιφάνειά τους, θα δούμε πως επέλεξε γυναίκα για ΠτΔ κυριευμένος ακριβώς από το κόμπλεξ που του δημιουργήθηκε.
Η επιλογή του, όσο κι αν ενισχύει το φιλελεύθερο προφίλ του, είναι μια αμιγώς ρατσιστική επιλογή από την στιγμή που θέλησε σε δημόσιο διάγγελμα να προτάξει το φύλο ως βασικό κριτήριο σε μια τέτοια θέση.
Και απορώ πώς η πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας όχι μόνο δέχθηκε να γίνει συνένοχος και συνεργός των συμπλεγμάτων ενός πουριτανού πολιτικού που χολοσκάει για το επικοινωνιακό προφίλ του αλλά απορώ, επίσης, και γιατί η ίδια επέλεξε να παίξει το παιχνίδι της θηλυκότητας με τις πρώτες δηλώσεις της.
Από φεμινιστική σκοπιά, αν ενδιαφερόταν πραγματικά για την γυναικεία καταπίεση, φοβάμαι πως θα έπρεπε να αρνηθεί την πρόταση για μια θέση που επιλέχθηκε πρωτίστως γιατί έχει βυζιά και μήτρα και έπειτα για τις εργασιακές της δεξιότητες, που όπως λένε, δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητες. Ίσως.
Προσωπικά, αν κρίνω από την απόφασή της να τις απολέσει εν μια νυκτί για μία τόσο αντιπαραγωγική θέση, με αμιγώς τιμητικούς όρους, έχω λόγους να αμφιβάλω. Ίδωμεν. Σε κάθε περίπτωση, ιδού η πρώτη ΠτΔ που στο ασυνείδητο όλων θα αντανακλά ως σύμβολο έναν εσωτερικευμένο οίκτο.