Οι άνθρωποι που συνάπτουν στενές φιλικές σχέσεις έχουν περισσότερες γενετικές ομοιότητες και κοινά γονίδια απ’ ότι με τους ξένους, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής τον διακεκριμένο ελληνοαμερικανό καθηγητή κοινωνιολογίας και ιατρικής του Πανεπιστημίου Γιέηλ Νικόλα Χρηστάκη και τον σταθερό συνεργάτη του Τζέιμς Φάουλερ, καθηγητή ιατρικής γενετικής και πολιτικής επιστήμης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια Σαν Ντιέγκο.
Οι ερευνητές, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), ανέλυσαν το γονιδίωμα 1.932 ατόμων και συνέκριναν ζεύγη φίλων με ζεύγη ξένων.
Μεταξύ όλων των ανθρώπων δεν υπήρχε καμία βιολογική συγγένεια, παρά μόνο διαφορά στο επίπεδο των κοινωνικών σχέσεων μεταξύ τους, με την έρευνα να διαπιστώνει ότι, κατά μέσο όρο, κάθε άνθρωπος έχει πιο όμοιο DNAμε τους φίλους που έχει επιλέξει από ό,τι με τους αγνώστους.
Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι αυτό το εύρημα δεν οφείλεται στην τάση των ανθρώπων να κάνουν φίλους με παρόμοιο φυλετικό (άρα και γενετικό) υπόβαθρο.
Η γενετική ομοιότητα μεταξύ των φίλων υπερβαίνει την αναμενόμενη ομοιότητα μεταξύ των ανθρώπων που μοιράζονται μια κοινή εθνική και γενετική κληρονομιά.
Με ποιους μηχανισμούς συμβαίνει αυτό, οι ερευνητές δεν μπορούν ακόμη να το πουν.
Σύμφωνα με την έρευνα, ένας φίλος μας έχει μαζί μας γενετική συγγένεια ανάλογη με έναν τέταρτο εξάδελφό μας, πράγμα που «μεταφράζεται» ότι με τους φίλους μας έχουμε κοινό περίπου το 1% των γονιδίων μας.
«Το 1% δεν ακούγεται μεγάλος αριθμός σε έναν μέσο άνθρωπο, όμως για τους γενετιστές είναι σημαντικός», δήλωσε ο Νικόλας Χρηστάκης.
Μάλιστα, οι Χρηστάκης και Φάουλερ ανέπτυξαν μια «βαθμολογία φιλίας», με την οποία προβλέπουν ποιος θα γίνει φίλος κάποιου, με το ίδιο περίπου ποσοστό αξιοπιστίας που οι επιστήμονες προβλέπουν, με βάση τα γονίδια, τις πιθανότητες ενός ανθρώπου να εμφανίσει παχυσαρκία ή σχιζοφρένεια.
Εστιάζοντας σε επιμέρους γονίδια, η έρευνα δείχνει ότι οι φίλοι μοιάζουν περισσότερο μεταξύ τους σε γονίδια που σχετίζονται με την αίσθηση της όσφρησης, με τους ερευνητές να υποπτεύονται ότι βοηθά τους φίλους να μοιράζονται τα ίδια περιβάλλοντα.
Αν, για παράδειγμα, τους αρέσει εξίσου η μυρωδιά του καφέ, τότε είναι πιο εύκολο να συχνάζουν με τις ώρες στις καφετέριες.
Επίσης, η όσφρηση ίσως υποσυνείδητα αποτελεί τον τρόπο που κρίνουμε αν ένας ξένος μας μοιάζει γενετικά και άρα ταιριάζει περισσότερο να γίνει φίλος μας , ενώ με παρόμοιο τρόπο φαίνεται οι γυναίκες να «μυρίζουν» τους άνδρες, για να βρουν κατάλληλο γενετικά σύντροφο.
Μια άλλη αξιοσημείωτη διαπίστωση είναι ότι τα γονίδια που είναι πιο κοινά με τους φίλους μας, φαίνονται να εξελίσσονται ταχύτερα από τα υπόλοιπα.
Όπως ανέφερε ο κ. Χρηστάκης, η νέα έρευνα θέτει ξανά στο προσκήνιο το ερώτημα γιατί οι άνθρωποι είναι ένα από τα ελάχιστα είδη θηλαστικών που έχουν φίλους, μαζί με μερικούς πιθήκους, τους ελέφαντες και τις φάλαινες.
Εξάλλου, μια παρεμφερής γενετική έρευνα που είχε δημοσιευτεί φέτος τον Μάιο, είχε βρει ότι οι άνθρωποι τείνουν να διαλέγουν συζύγους με παρόμοιο DNA.
Πηγή: ΑΜΠΕ