Του Στράτου Στρατηγάκη
Μαθηματικού – ερευνητή
Αίσθηση προκάλεσε, όταν ανακοινώθηκαν οι βάσεις εισαγωγής στις Ανώτατες Σχολές τον περασμένο Αύγουστο, η απόφαση της Χανιώτισσας Μαρίας Χούσου να προτιμήσει το ΤΕΙ Αισθητικής Θεσσαλονίκης από την Ιατρική Αθήνας, στην οποία μπορούσε να εισαχθεί, καθώς αρίστευσε στις πανελλήνιες εξετάσεις των ΕΠΑΛ, συγκεντρώνοντας 19.065 μόρια.
Σε πολλούς φάνηκε αδιανόητη αυτή η επιλογή. Κι όμως κάνουν μεγάλο λάθος.
Καταρχάς η Μαρία ακολούθησε το δρόμο της καρδιάς της επιλέγοντας αυτό που ήθελε να σπουδάσει και της αξίζουν συγχαρητήρια γι’ αυτή της την απόφαση.
Της αξίζουν επίσης συγχαρητήρια γιατί αντιστάθηκε στις “σειρήνες” που προσπαθούσαν να την πείσουν να προτιμήσει την Ιατρική.
Αυτό που δεν καταλάβαιναν όσοι εξεπλάγησαν από την απόφασή της ήταν ότι, προφανώς κατάλαβε ότι ακόμη και αν επέλεγε την Ιατρική, μάλλον δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει με επιτυχία τις σπουδές της.
Ο λόγος είναι ότι το επίπεδο διδασκαλίας στα ΕΠΑΛ. δεν είναι τέτοιο που να επιτρέπει να ακολουθήσει κάποιος απαιτητικές σπουδές υψηλού επιπέδου όπως είναι οι σπουδές Ιατρικής.
Για να σπουδάσεις ένα αντικείμενο πρέπει να έχεις ένα γνωστικό υπόβαθρο, που δεν έχει ένας απόφοιτος των ΕΠΑΛ. Και πολύ σωστά δεν το έχει ο απόφοιτος των ΕΠΑΛ, γιατί τα ΕΠΑΛ δεν είναι σχεδιασμένα για να οδηγούν σε Πανεπιστημιακές Σπουδές.
Ο τίτλος και μόνο Επαγγελματικό Λύκειο ή Τεχνικό Επαγγελματικό Εκπαιδευτήριο παλαιότερα ή Τεχνικό Λύκειο ακόμη παλαιότερα δείχνει το σκοπό της δημιουργίας τους: Να εκπαιδεύουν τους μαθητές τους για να ακολουθήσουν ένα επάγγελμα.
Αν ρίξουμε μία ματιά και στο πρόγραμμα σπουδών του ΕΠΑΛ θα δούμε ότι οι μαθητές διδάσκονται Χημεία και Βιολογία μία ώρα την εβδομάδα στην Α και τη Β Λυκείου.
Συνεπώς έχουν πλήρη άγνοια αυτών των επιστημών, που είναι απαραίτητες για την ολοκλήρωση των σπουδών Ιατρικής. Θα πρέπει, δηλαδή, ένας απόφοιτος των ΕΠΑΛ. να μάθει από την αρχή Χημεία και Βιολογία για να μπορέσει να παρακολουθήσει την Ιατρική.
Είναι λογικό οι καλύτεροι μαθητές των ΕΠΑΛ να συνεχίζουν τις σπουδές τους στα ΤΕΙ, όπως γίνεται όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά όχι στα Πανεπιστήμια.
Η θεσμοθέτηση ειδικού ποσοστού 1% για την εισαγωγή τους στα Πανεπιστήμια από τον πρώην Υπουργό Παιδείας κ. Φίλη είχε τη λογική να κάνει τα ΕΠΑΛ πιο ελκυστικά στους μαθητές. Έρχεται τώρα η κυβέρνηση στο Νομοσχέδιο για την ίδρυση του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής να αυξήσει αυτό το ποσοστό από 1% σε 5%. Προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα της κατάργησης των ΤΕΙ στα οποία οι απόφοιτοι των ΕΠΑ.Λ. εισάγονταν σε ποσοστό τουλάχιστον 20%, απλά αυξάνοντας τις θέσεις στα Πανεπιστήμια των αποφοίτων των ΕΠΑΛ.
Φυσικά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί λύση στο πρόβλημα για όλους τους λόγους που περιγράψαμε προηγουμένως.
Δυστυχώς δημιουργούμε τα ΕΠΑΛ και μετά κάνουμε τα πάντα για να σταματήσουν να είναι ΕΠΑ.Λ., προσπαθούμε δηλαδή να παραβιάσουμε τη φιλοσοφία τους, προσπαθώντας να τα κάνουμε ελκυστικά. Έτσι τη μια επιτρέπουμε στους αποφοίτους τους να μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο σε ποσοστό 4% (σύστημα δεσμών), την άλλη τους το απαγορεύουμε (σύστημα Αρσένη) και την άλλη το επαναφέρουμε.
Λύση δεν δίνουμε.
Ποια είναι η λύση;
Τα παιδιά που θέλουν να γίνουν τεχνίτες να εκπαιδεύονται σωστά και να μπορούν να σταθούν επαγγελματικά με την αποφοίτησή τους. Πολύ σωστά καθιερώθηκε η μαθητεία, πολύ σωστά υπάρχει πρόσβαση στα ΙΕΚ και στους νέους διετείς κύκλους σπουδών, αλλά η πρόσβαση στα Πανεπιστήμια αντιβαίνει στη λογική λειτουργίας του ΕΠΑΛ και θα οδηγήσει πολλά παιδιά στην απογοήτευση και την αποτυχία, όταν εισαχθούν και διαπιστώσουν ότι δεν μπορούν να φοιτήσουν. Δεν πρέπει να προστατεύουμε τα παιδιά μας;
Εκτός αν έχουμε μείνει ακόμη στη λογική αφού μπήκε με κάποιο τρόπο θα βγει…