Του Αντώνη Χαρχαλάκη
«Όταν βουλιάζει το καράβι, πρώτα φεύγουν τα ποντίκια» και βεβαίως το καράβι, στην προκειμένη περίπτωση, είναι το πολιτικό σύστημα της χώρας μας, σε καιρούς κρίσεως όπως η τωρινή!
Αυτό το πολιτικό σύστημα, έχει στοιχεία από το παρελθόν της προπολεμικής ψωροκώσταινας… Όσο για τα ποντίκια, που φεύγουν όταν βουλιάζει το καράβι, αυτά είναι οι… στελεχάρες των αστικών κομμάτων. Που σίγουρα τα δημιούργησε το κατεστημένο, για δικούς του δομικούς λόγους… Βλέπουμε λοιπόν, (ψηφοφόροι τους και παρατηρητές), αποσκιρτήσεις, διαχωρισμούς και… ξεκόλλημα των μπουτιών από τα κομματίδια όπου βρέθηκαν… ν’ αγωνίζονται… Πρόσφατα φαινόμενα που… καμαρώνουμε, είναι όπως αυτά στη ΔΗΜΑΡ και τους ΑΝΕΛ. Ας τους δούμε από την άποψη της πολιτικής τους φυσιογνωμίας, που δεν μπορούσαν να πάνε αλλού και το γιατί… Να πούμε γιατί; Οικογενειακή παράδοση και σαν τέτοια μα και σαν οικονομική άνεση. Διαμόρφωση εκτός αυτών και με βάση το «απελθέτω αφ’ ημών το ποτήριον τούτο» Δηλαδή το κόμμα που από τη γέννησή του, το περνάνε «γενεές δεκατέσσερις»: Αντεθνικό, Άθεο, επικίνδυνο για τη μεγάλη ιδιοκτησία, ρέπει προς το σύνδρομο της εμφυλιοπολεμικής τάσης και άλλα … κοσμητικά… Και ποιοι είναι παρακαλώ εκείνοι που δεν φείδονται κοσμητικών; Οι κύκλοι από τους οποίους έβγαιναν (και βγαίνουν;) Εσαεί οι εθνικοί μειοδότες! Εκείνοι που υβρίζουν λόγω και έργω τα θεία! Που με την οικονομική τους στάση – μεθοδολογία, θέτουν υπό δοκιμασία την κοινωνική συνοχή, μα και την εθνική αξιοπρέπεια! Και ποιους κατηγορούν ανέκαθεν με αβυσαλσέον μίσος; Εκείνους που υπηρέτησαν επανειλημμένως την ελευθερία και την τιμή της χώρας! Με θυσία συχνά και της ζωής των ακόμη! Εκείνους που πράγματι – ανεξαρτήτως των ψιθύρων – αποτελούν το πλήρωμα της εκκλησίας! Εκείνους που από τον ιδρώτα τους παράγονται η ευζωία των ολίγων, τα φορολογικά έσοδα της χώρας, και τόσα ακόμη! Εκείνους που κατηγορούνται για έλλειψη κοινωνικής – σεξουαλικής ηθικής , από αυτούς που πρεσβεύουν , εν κρυπτώ, την κοινοκτημοσύνη των Γυναικών!! Συχνά και φανερά…
Όμως ας επιστρέψουμε στους δύο κομματικούς σχηματισμούς, που ανέφερα πιο πάνω: Η μεν ΔΗΜΑΡ, που απέσπασεν εσχάτως το 1% των ψήφων και όμως επιμένει – εν μέσω διαφωνιών και διαλυτικών φαινομένων – να υφίσταται, διακατεχόμενη από βαθύ αντικομουνισμό. Εξ ου και η ύβρις ΔΗΜΑΡ, μια που δεν αναγνωρίζει δημοκρατικότητα και αριστερισμό εις ουδέναν πέραν αυτής!!! Άρα δεν εδικαιούτο τίποτε πέραν του 1%!! Όσο για τους ΑΝΕΛ, ίδια γεύση! Διατεθειμένοι να πάνε με τον οποιονδήποτε, αρκεί να επιβιώσουν και να παράξουν έργο!! Αμφότεροι και όχι μόνον, βγήκαν από τη κολυμπήθρα του Σιλωάμ, που το … νερό της το ζεσταίνουν οι συστημικοί λειτουργοί… εννοούμεθα πιστεύω..
Κοντολογίς, τέτοιο είναι το σύστημα και μ’ αυτό τον τρόπο λειτουργεί, μόνο και μόνο για να κερδοφορεί απροσδιόριστο χρόνο, αλλά και για ν’ αποφεύγει το πικρό ποτήρι να φεύγει ο λαϊκός έλεγχος από τα χέρια του, για όσο το μπορεί… καλλιεργώντας επιπλέον την ψευδαίσθηση πως «Δημοκρατία έχουμε και ο καθένας έχει το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι»! Χα.
Τα υπόλοιπα θυμίζουν την παροιμία: «Τα λόγια είναι λόγια και τα μακαρόνια το φαί».