Του Γιώργου Καρέλια
«Είναι αδιανόητο και επικίνδυνο να υπονοείται ότι ο Πρωθυπουργός παρακολουθούσε τον Υπουργό Εξωτερικών», είπαν «κύκλοι» του υπουργείου Εξωτερικών.
Φαίνεται, όντως, «αδιανόητο» ο πρωθυπουργός να παρακολουθεί τον υπουργό Εξωτερικών, τον οποιονδήποτε υπουργό. Έτσι φαίνεται. Αλλά δεν είναι.
Πρώτον, έχουμε ιστορικό προηγούμενο. Την περίοδο 1990-1993 ο τότε πρωθυπουργός(κατά τύχη, είχε το ίδιο όνομα με τον σημερινό…) παρακολουθούσε υπουργούς-εσωκομματικούς αντιπάλους του: τον (μακαρίτη) Μιλτιάδη Έβερτ σίγουρα. Το υποψιαζόταν και ο ίδιος και το έλεγε στους δημοσιογράφους. Αλλά το έχει πει και ο «αρχικοριός» της εποχής Χρήστος Μαυρίκης.
Δεύτερον, «αδιανόητο» φαινόταν να παρακολουθείται ευρωβουλευτής και υποψήφιος αρχηγός κόμματος. Αλλά δεν ήταν. Ο Νίκος Ανδρουλάκης έγινε θύμα παρακολούθησης. Η απεχθής αυτή πράξη ονομάστηκε από τον πρωθυπουργό, κατ’ ευφημισμόν, «νόμιμη επισύνδεση». Και, φυσικά, δεν έγινε για κανέναν «εθνικό» λόγο, αλλά για να παρέμβουν στις εξελίξεις περί την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.
Τρίτον, θα ήταν «αδιανόητα» όλα αυτά, αν δεν καταβάλλονταν λυσσώδεις προσπάθειες να κλείσει η υπόθεση από όλες τις πλευρές. Θα αρκούσε μια απλή κίνηση εκ μέρους του πρωθυπουργού για να σβήσει όλες τις υποψίες: να δώσει εντολή να αρθεί το «απόρρητο», όπως ζητούν το θύμα(Νίκος Ανδρουλάκης), οι συνταγματολόγοι και η επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου. Όμως, ο κ. Μητσοτάκης προτιμά να εισπράττει εγχώριο και διεθνές κόστος παρά να άρει το απόρρητο. Προφανώς, διότι αυτά που θα φανούν από την ενδεχόμενη άρση του θα είναι «ασήκωτα» για τον ίδιο και την κυβέρνησή του.
Δεν είναι, λοιπόν, καθόλου «αδιανόητο», όπως λέει υπαινικτικά ο κ. Δένδιας, να παρακολουθούνται ο ίδιος και άλλοι υπουργοί. Είναι, όμως, επικίνδυνο και σε αυτό έχει δίκιο ο υπουργός Εξωτερικών. Και είναι επικίνδυνο για πολλούς λόγους.
Αν οι υπουργοί παρακολουθούνταν εν γνώσει του πρωθυπουργού, το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων αποκτά νέες διαστάσεις, πρωτοφανείς για ευνομούμενη ευρωπαϊκή χώρα.
Αν η παρακολούθηση υπουργών γινόταν εν αγνοία του πρωθυπουργού, τότε η χώρα είναι ξέφραγο αμπέλι, στο οποίο αλωνίζουν τα πάσης φύσεως λογισμικά κατασκοπείας.
Η όψιμη κυβερνητική υπόσχεση ότι θα απαγορευθεί η πώληση παράνομων λογισμικών είναι άνευ αξίας. Διότι μέχρι τώρα έκανε το παν για να μην ερευνηθεί και αυτή η πτυχή του σκανδάλου. Καμιά έρευνα δεν έγινε στις εταιρείες που εμπορεύονται το Predator. H κυβερνητική πλειοψηφία αρνήθηκε πεισματικά να κληθούν να καταθέσουν στις επιτροπές της Βουλής οι εκπρόσωποι αυτών των εταιρειών. Δεν ήθελαν να αφήσουν ούτε μια πιθανότητα να στριμωχτούν και να αναγκαστούν να πουν κάτι που θα χειροτέρευε την κυβερνητική θέση.
Η μέθοδος που επέλεξε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για να απαντήσει στις νέες αποκαλύψεις (επίθεση στην εφημερίδα που τις κάνει) είναι ατελέσφορη. Διότι, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι οι σημερινές αποκαλύψεις είναι, όπως λέει, «μυθεύματα», η κυβέρνηση δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, αφού για τις προηγούμενες-αληθινές, πέραν πάσης αμφιβολίας- αποκαλύψεις έχει επιβάλλει σκοτάδι και σιωπή. Αλήθεια, πότε θα μάθουμε γιατί παρακολουθούσαν τον Ανδρουλάκη;
Αυτά είναι επικίνδυνα παιχνίδια, για τα οποία ο κ. Μητσοτάκης και οι συν αυτώ θα έπρεπε να έχουν πάρει μαθήματα από το παρελθόν. Αν οι «κοριοί» απλωθούν στο «σώμα» της πολιτικής ζωής, δεν θα μαζεύονται με τίποτα. Και κάποια στιγμή θα τους «φάνε»…