Ο Δημόκριτος είπε οτι “Εκεί έξω υπάρχουν πολλοί κόσμοι και οτι αυτοί οι κόσμοι υποστηρίζουν τη ζωή στη γη”. Σήμερα θα μπορούσαμε να πούμε οτι αναφερόταν σε παράλληλα σύμπαντα, καθώς προχωράμε στην εποχή όπου η θεωρία για παράλληλα σύμπαντα είναι σε πρώτη γραμμή;Η νέα επιστημονική θεωρία της κβαντομηχανικής έρχεται να υποστηρίξει ότι τα παράλληλα σύμπαντα υπάρχουν και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Η θεωρία αυτή που είναι γνωστή από το 1957 πιστεύει οτι κάθε σύμπαν υποδιαιρείται σε μια δέσμη νέων συμπάντων. Δηλαδή ένα σύμπαν γίνεται η μήτρα για νέα σύμπαντα.
Ο δικός μας κ. Νανόπουλος πριν λίγους μήνες μίλησε στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης και είπε, οτι εκτιμά με βάση τις μαθηματικές εξισώσεις, οτι είναι δυνατόν να υπάρχον σύμπαντα δέκα εις την πεντακοσιοστή και αυτό σύμφωνα με την θεωρία της υπερσυμμετρίας (SUSY) και των υπερχορδών.
Η θεωρία αυτή προβλέπει οτι εκτός από τις γνωστές τέσσερις μεγάλες διαστάσεις τρεις του χώρου (μήκος, πλάτος, ύψος) και ο χρόνος, υπάρχουν ακόμα έξι ή επτά που βρίσκονται “διπλωμένες” σε τρομερά μικρό χώρο, ανεβάζοντας σε 10 ή 11 το σύνολο των διαστάσεων. Ζούμε σε 10 διαστάσεις αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε, είπε. Για να αποδειχτεί μια τέτοια θεωρία μπορεί στο μέλλον να βοηθήσει ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του Ευρωπαϊκού οργανισμού πυρηνικών ερευνών (CERN). Όσο για τις φιλοσοφικές προεκτάσεις της θεωρίας αυτής ο κ.Νανόπουλος είπε οτι παραπέμπει σε ένα νέο Διαφωτισμό που ανοίγει νέους δρόμους για την ανθρωπότητα. Ως τόσο κατέστησε σαφές οτι είναι νωρίς ακόμα για να επιβεβαιωθούν τέτοιες θεωρίες γιατί θέλουν πολύ διερεύνηση.
Ο Στήβεν Χόκινγκ και οι συνεργάτες τους Τόμας Χέρτογκ του Πανεπιστημίου Λέβεν του Βελγίου και ο Τζέιμς Χάρτλ του Παν/μιου της Καλιφόρνιας προτείνουν αρνητική τιμή στην κοσμολογική σταθερά και στηρίζουν τη θεωρία των χορδών. Σπάζουν με αυτό, το “ταμπού” της θεωρίας του Αϊνστάιν, που δεν μπορεί να έχει αρνητική τιμή, τολμώντας να της δώσουν αρνητικό πρόσημο. Οι τρεις αστροφυσικοί προτείνουν μια νέα κυματική εξίσωση η οποία περιγράφει διάφορα πιθανά συμπάντα σε μια θεωρία που έρχεται να “κουμπώσει” με αυτή των χορδών σαν πίνακες του Ολλανδού χαράκτη Μ. Χ. Έσερ.
Μιχαήλ Γ. Κελαϊδής
