Έφυγες πριν 40 μέρες Γιάννη συμπορπατηχτή μου από το 1974.
Ο Γιάννης Γαλανάκης είχε βάλει ένα και μοναδικό στόχο στη ζωή του, την καταπολέμηση του αρνητικού και την προβολή του καλού.
Δώσαμε μαζί τον πρώτο ΗΛΙΟ του ΠΑΣΟΚ από τα Χανιά όπου ο Γιάννης πρωτοστάτησε στην έκδοση της πρώτης εφημερίδας του Κινήματος «Ήλιος».
Στη συνέχεια αγωνίστηκε με όλες του τις δυνάμεις κατά του αγροτικού κατεστημένου στα Χανιά. Περιοδεύοντας στα χωριά κήρυττε το «ευαγγέλιο» της αλλαγής «για να πάρει ο αγρότης τις τύχες του στα χέρια του».
Κατάφερε να ανατραπούν οι παλιοί συσχετισμοί και ο ίδιος πρωτοστάτησε στη δημιουργία λαϊκών αγορών «από το χωράφι στον καταναλωτή» χωρίς τη μεσολάβηση μεσαζόντων.
Δυστυχώς ο τιτάνιος αγώνας του δεν αξιοποιήθηκε επιτυχώς όπως έπρεπε από την κεντρική καθοδήγηση του Κινήματος που προωθούσε σε καίρια κεντρικά πόστα συνδικαλιστές εξ Ηρακλείου.
Ο Γιάννης Γαλανάκης βοήθησε πάρα πολύ στην ανασυγκρότηση της Ένωσης Χανίων που δυστυχώς αργότερα είχε την τύχη και των υπολοίπων.
Πάντα έντιμος, δεν μπερδεύτηκε με όλα τα αρνητικά που διέλυσαν το συνεταιριστικό κίνημα όταν αυτό μετατράπηκε σε όργανο για την εξυπηρέτηση των μικροφιλοδοξιών ορισμένων.
Έντονη δράση ανέπτυξε εκείνο τον καιρό και στον τομέα των εθνικών θεμάτων. Διοργάνωσε συναντήσεις και εκδηλώσεις με Κύπριους αγωνιστές και ιδιαίτερα με τον πρόεδρο της ΕΔΕΚ, τον γιατρό Βάσο Λυσσαρίδη.
Του άρεσε ιδιαίτερα και τραγουδούσαμε όλοι μαζί το αγωνιστικό κυπριακό τραγούδι:
«Μα εγώ θα ξαναρίξω τα μαλλιά μου πίσω
Θα ξαναφορέσω το ματωμένο πρόσωπό μου ανάποδα
Θα βγω στους δρόμους στες πλατέες με τουφέκια φωνές με συνθήματα…»
Μου έχουν μείνει βαθιά χαραγμένες στη μνήμη μου, Γιάννη, εκείνες οι μέρες με τις ανεπανάληπτες αποσπερίδες, με τις συγκλονιστικές αφηγήσεις, ιδιαίτερα του φλογερού αγωνιστή και πατριώτη Βάσου Λυσσαρίδη.
Εκείνες οι εποχές, Γιάννη, και όσα ζήσαμε με κάνουν και σήμερα υπερήφανο γιατί εκτός από τους μεγάλους στόχους που υπηρετήσαμε, είχαμε και εκλεκτές γνωριμίες ψυχής, όπως τη δική σου.
Πάντα ασυμβίβαστος, Γιάννη, στάθηκες συνεπής στη ζωή σου για τον πολιτισμό μας, την ιστορία μας, για την παράδοσή μας.
Μου τα ‘λεγες στην κηδεία του Αλέκου Τζατζάνη, στην Κάντανο που νταμώσαμε τελευταία φορά.
Θα σε θυμάμαι πάντα.
Καλή αντάμωση με την Άννα σου και καλή δύναμη στα παιδιά σου
Νίκος Αγγελάκης