Πόσα δεν έρχονται στο νου μου όσο γερνάω…
Πόσα και πόσα που σηματοδοτούσαν τότε μια άλλη πορεία που στο τέλος στράβωσε, λοξοδρόμησε, απογοητεύοντας και όσους πίστευαν αγνά στην νέα πραγματικότητα.
Υπήρχαν τότε πολλοί αγνοί αγωνιστές που δεν είχαν στο νου τους τη μάσα, την κονόμα.
Ανάμεσά τους ο Αγωνιστής Λευτέρης Βερυβάκης από τις Βρύσες Κυδωνίας.
Ο Λευτέρης έδωσε την μάχη κατά της επτάχρονης δικτατορίας και των συνταγματαρχών στο πλευρό του Αλέκου Παναγούλη.
Αξιοποιήθηκε, τιμήθηκε και τίμησε το ΠΑΣΟΚ. Χρημάτισε υπουργός Δικαιοσύνης του.
Φίλος καρδιακός, θυμάμαι όταν συναντηθήκαμε στην κεντρική ετήσια εκδήλωση (ΧΕΒΡΟΖ) των Κούρδων της Ελλάδας σε κινηματογράφο των Αθηνών. Στον χαιρετισμό μου «Γειά σου σύντροφε Λευτέρη» μου απάντησε «Εμείς Νίκο δεν είμαστε σύντροφοι, είμαστε συναγωνιστές. Άλλοι είναι οι σύντροφοι, αυτοί που τρώνε και πίνουν στο τραπέζι της εξουσίας».
Υπονοούσε ο Λευτέρης τους χρυσοκάνθαρους του ΠΑΣΟΚ που αποθησαύρισαν ποικιλοτρόπως, εκμεταλλευόμενοι τον αγώνα και την πίστη στην ιδέα του σοσιαλισμού, των αγνών, ,απλών ανθρώπων του λαού μας.
Στη φωτογραφία διακρίνεται ο Λευτέρης Βερυβάκης στα γραφεία μας, τότε, στην οδό Περίδου 10, αμέσως μετά τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στον σταθμό μας. Μαζί του διακρίνονται στη φωτογραφία ο Μανόλης Σκουλάκης, τότε υφυπουργός Υγείας, η Αλέκα Μαρκογιαννάκη και εγώ..
Μέρες ωραίες, με ωραίους ανθρώπους που πίστευαν ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει.
Πόσο διαψευστήκαμε…
Νίκος Αγγελάκης
