Χούντα Απριλιανών φασισμός στην πράξη. Λίγους μήνες μετά την 21η Απριλίου σε ηλικία 17 χρονών, στα μπουντρούμια της Ασφάλειας Χανίων (στην οδό Σφακιανάκη), αργότερα στα κρατητήρια του Α.Τ. Νέας Χώρας (στην Μελετίου Μεταξάκη» και τέλος στα κρατητήρια των Δικαστηρίων (πίσω από τη σκάλα στην δεξιά πλευρά όπως μπαίνομε).
Εκεί που δυστυχώς ενώ έχουν φυλακιστεί τόσοι και τόσοι «αξιοποιήθηκε» ο χώρος με ισοπέδωση της ιστορίας που γράφτηκε εκεί… Αλλά ποιος νοιάζεται τώρα για τέτοια…
Μέσα στις Δικαστικές Φυλακές Χανίων σ’ αυτό τον τεκέ ψυχών «φιλοξενηθήκαμε» πολλοί μαζί… Ο γιατρός Ανδρέας Αρχοντάκης (ο επονομαζόμενος Κάστρο), ο Μανώλης Καρέλης δημοσιογράφος εκδότης της εφημερίδας «Αλήθεια» και πρώην δήμαρχος Ηρακλείου, μαζί του και ο Ηρακλειώτης Γιάννης Σκουλάς, οι δικηγόρος Αντώνης Γκαζής, ο αγωνιστής της Αριστεράς Παύλος Μπριλάκης, ο Σήφης Ζερβουδάκης και άλλοι (εκεί ο γιατρός έκανε μέχρι και εγχείρηση, κάναμε μπάλα με κουρέλια και έμαθα σκάκι, εκεί φάγαμε και κονσέρβες του 1912, λεπτομέρειες για αυτά σε άλλο σημείωμα).
Εκεί που φυλακιστήκαμε, στον ίδιο θάλαμο τον πιο μεγάλο, είχαν εκτελεστεί τον καιρό της εισβολής των Γερμανών ναζί, Αριστεροί αγωνιστές κρατούμενοι που δεν ελευθέρωσε το καθεστώς Μεταξά, αντίθετα τους κάρφωσαν στους εγκληματίες που πήγαν κι από το θυριδάκι της σε δύο κομμένης σιδερόπορτας έβαλαν το μυδράλιο και τους εκτέλεσαν. Οι σφαίρες μαρτυρούν το έγκλημα καρφωμένες ακόμα στους τοίχους της μεγάλης αίθουσας των φυλακών
Μετά την κράτηση μας στις επανορθωτικές ακολούθησαν τα γεγονότα της δίκης στο Στρατοδικείο Χανίων που επιφυλάσσομαι να αφηγηθώ σε άλλο σημείωμα.
Σ’ όλη τη διάρκεια της Δικτατορίας έμεινα κρυπτόμενος σε ένα πλυσταριό πάνω από τον τελευταίο όροφο πολυκατοικίας στην Κυψέλη, στην Αθήνα. Έτσι απέφυγα την εβδομαδιαία αναγκαστική παρουσία μου στο Α. Τ. Κυψέλης. Εκεί έμενα κυρηγμένος ανυπότακτος, λιποτάκτης και απολυμένος με απόφαση της Χούντας από όλες τις Σχολές του κράτους.
Αυτή ήταν μια γεύση από τη Χούντα που ορισμένοι νοσταλγούν απερίσκεπτα σήμερα. Στα καλύτερα όμως ακόμα δεν φτάσαμε. Η συνέχεια για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και ότι επακολούθησε πιθανώς αύριο.
Νίκος Αγγελάκης
