Με μια κίνηση που θα έκανε τα κεφάλια πολλών καπιταλιστών να εκραγούν αν συνέβαινε στις ΗΠΑ, η Ισλανδία μόλις καταδίκασε τον 26ο τραπεζίτη της σε φυλάκιση για το ρόλο που έπαιξε στην οικονομική κρίση του 2008.
Με δύο διαφορετικές αποφάσεις από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισλανδίας και το Δικαστήριο του Ρέκιαβικ, πέντε ανώτατοι τραπεζικοί από τις δύο μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, τις Landsbankinn και Kaupping, κρίθηκαν ένοχοι για χειραγώγηση των αγορών, υπεξαίρεση και παραβίαση πιστωτικών υποχρεώσεων. Οι περισσότεροι από τους καταδικασθέντες θα εκτίσουν από δύο έως πέντε χρόνια φυλάκισης. Η ανώτατη ποινή για οικονομικά εγκλήματα στην Ισλανδία είναι έξι χρόνια, παρότι το Ανώτατο Δικαστήριο σκέφτεται να επεκτείνει τις ποινές πέρα των έξι ετών.
Μετά από την κατάρρευση του 2008 και ενώ το Κογκρέσο έδινε στις αμερικανικές τράπεζες 700 δισεκατομμύρια δολάρια ως TARP bailout (εξαγορά «προγράμματος ανακούφισης προβληματικών στοιχείων») μέσω των φορολογουμένων, η Ισλανδία αποφάσισε να πάρει διαφορετικό δρόμο και επέτρεψε στην κυβέρνηση μέσω μιας οικονομικής εποπτικής αρχής να αναλάβει τον έλεγχο των τραπεζών λόγω του χάους που προκλήθηκε από την κατάρρευση τους.
Το 2001 η Ισλανδία απελευθέρωσε τον χρηματοπιστωτικό της τομέα, ακολουθώντας το παράδειγμα του Μπιλ Κλίντον. Όμως σε λιγότερο από μια δεκαετία η Ισλανδία είχε βυθιστεί τόσο πολύ σε τεράστιο εξωτερικό χρέος που δεν μπορούσε να προχωρήσει σε ανακεφαλαιοποιήσεις πριν το σύστημα καταρρεύσει.
Σχεδόν οκτώ χρόνια αργότερα, η κυβέρνηση της Ισλανδίας εξακολουθεί να διώκει ποινικά και να φυλακίζει εκείνους που ήταν υπεύθυνοι για τη χειραγώγηση της αγοράς που σακάτεψε την οικονομία της. Ακόμα και τώρα η Ισλανδία συνεχίζει να αποπληρώνει δάνεια στο ΔΝΤ αλλά και σε άλλες χώρες τα οποία χρειαζόταν μόνο και μόνο για να συνεχίσει να λειτουργεί η χώρα.
Όταν ο Πρόεδρος της Ισλανδίας Olafur Ragnar Grimmson ρωτήθηκε πώς η χώρα κατάφερε να συνέλθει από την παγκόσμια οικονομική καταστροφή, απάντησε:
«Ήμασταν αρκετά σοφοί ώστε να μην ακολουθήσουμε τις επικρατούσες παραδοσιακές ορθοδοξίες του Δυτικού οικονομικού κόσμου τα τελευταία 30 χρόνια. Εισαγάγαμε ελέγχους συναλλάγματος, αφήσαμε τις τράπεζες να καταρρεύσουν, παρείχαμε στήριξη στους φτωχούς και δεν φέραμε μέτρα λιτότητας τα οποία βλέπετε στην Ευρώπη.»
Στο μεταξύ στις ΗΠΑ, ούτε ένας τραπεζικός δεν έχει καταδικαστεί με το έγκλημα του σχετίζεται με την κατάρρευση του 2008 και οι αμερικανικές τράπεζες συγκεντρώνουν πάνω από 160 δισεκατομμύρια δολάρια κέρδους ετησίως ενώ δεν υπάρχει καμία ρύθμιση για να αποφευχθεί άλλη μια οικονομική καταστροφή.
Πηγή: U.S. Uncut
