Έχω γράψει ξανά την άποψή μου για την κατάσταση σήμερα. Σε γενικές γραμμές, για να μην σε κουράζω με όλο το άρθρο της γνώμης μου αν δεν κουράζεσαι να διαβάζεις την γνώμη μου γιατί νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να κριθεί) σε γενικές γραμμές λοιπόν λέει “Πρώτα οι άνθρωποι. Να σιγουρευτούμε ότι έχουν τα απαραίτητα, όπου και αν ανήκουμε. Αλλιώς να μπορούμε να βάλουμε όρια μεταξύ σωτηρίας και καταστροφής”.
Εδώ και καιρό βέβαια το απατάω το blog με το twitter μου (τόσο πολύ που μάλλον απατάω το twitter με το blog, έτσι αισθάνομαι) και καταθέτω και εκεί τις σκέψεις μου, και, πρόσεξε, τώρα φτάνουμε στο ζουμί, είχα μία κουβέντα προχθές γι’ αυτό.
Και το πνεύμα του συνομιλητή μου ήταν “τίποτα δεν είναι τσάμπα, αν θέλεις να ζεσταθούν οι άνθρωποι, δεν έχω καμία αντίρρηση, βρες μου δέκα εκατομμύρια ευρώ που χρειάζονται”
Μπήκα στο τριπάκι, και απάντησα – αλλά τριγύριζε στο μυαλό μου, κάτι δεν πήγαινε καλά μ’ αυτήν την εικόνα, όλο μου το είναι έλεγε να μην μπω στην διαδικασία καν να απαντήσω. Ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτήν την λογική.
Και μόλις κατάλαβα τι είναι.
Πρόσεξέ με λίγο εδώ.
Παρακολουθώ ότι η σημερινή κυβέρνηση Σαμαρά, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη, ζητά ισοδύναμα. Πρέπει να ζεσταθεί ο κόσμος; Στις εφημερίδες τίτλοι για ισοδύναμα. Πρέπει να επιστραφούν αντισυνταγματικά χαράτσια; στην μάχη για ισοδύναμα. Πρέπει να βρουν χρήματα για το μειωμένο ΦΠΑ; Στίβει το μυαλό του το υπουργείο οικονομικών για να βρεθούν ισοδύναμα.
Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013, Ελευθεροτυπία. Το ΦΕΚ ανακοινώνει το κόστος του γραφείου αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, σε 486.706 ευρω ετησίως. Εγώ, προσωπικά, δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να στελεχώσει το γραφείο του ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης.
Γιατί όμως δεν έχει ισοδύναμα εδώ;
Περίεργο δεν είναι; Έξτρα, μη υπολογισμένο κόστος ήταν, κανείς δεν είχε προβλέψει από που θα βγουν τα λεφτά – μα καμία ενέργεια δεν έγινε για να υπολογιστούν τα ισοδύναμα. Μυστήριο. Από που δηλαδή θα έβγαιναν τα χρήματα;
Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013, Ελευθεροτυπία. Το ΦΕΚ ανακοινώνει το κόστος του γραφείου του υφυπουργού για την ΔΤ Παντελή Καψή σε 451.250 ευρώ ετησίως. Ούτε και με αυτό έχω πρόβλημα, άσε που και ο Καψής αρνήθηκε το προσωπικό που του δίνεται, θα δουλέψει με οτι έχει, λέει.
Πάλι τα ίδια, όμως. Καμία κουβέντα για ισοδύναμα. Κάποιο συρτάρι υπήρχε, από κάπου βγήκαν τα χρήματα, αν και εξίσου έκτακτα και απρόβλεπτα, ούτε γάτα, ούτε ζημιά.
Προφανώς, το ίδιο ισχύει σχεδόν για όλα τα -απρόβλεπτα ή υπολογισμένα- έξοδα της Κυβέρνησης, που δείχνει μία προτίμηση να ζητά ισοδύναμα μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις:
Ισοδύναμα ζητούνται κυρίως όταν πάει να ασκηθεί κοινωνική πολιτική.
Ξαφνικά, αντιλαμβάνομαι μία μανιέρα εδώ. Έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης. Όπως και ο συνομιλητής μου, θεωρούν όλοι δεδομένο ότι ο αντιπρόεδρος και ο νέος υφυπουργός θα έχει στελεχωμένο γραφείο – αλλά όχι ότι ο Πάνος θα έχει σπίτι να μείνει.
Αν ο Πάνος θέλει σπίτι για να μην κρυώνει τα βράδια, αν η 13χρονη Σάρα θέλει ζεστασιά (και να μην πεθάνει στην διαδικασία), αν θέλουμε να επιστραφούν τα χρήματα που αντισυνταγματικά πήρε η κυβέρνηση από τους πολίτες – η κοινωνία πρέπει να πιεστεί να βρει η ίδια λύση. Η οποία, guess what, θα είναι αποκλειστικά από το πορτοφόλι του κόσμου, και θα λέγεται μειωμένες συντάξεις, κόψιμο του 13ου – 14ου στο δημόσιο και στις συντάξεις, έξτρα χαράτσι και φόροι, κλείσιμο οργανισμών (και χρήσιμων, αποδοτικών) για να βρεθούν τα χρήματα.
Μέχρι και κρατήσεις για την πληρωμή των ανέργων έχουμε, να έχει χρήματα το ταμείο ανεργίας.
Μα για το γραφείο του αντιπροέδρου, δεν χρειάζεται να πιεστεί κανείς – υπάρχουν τα χρήματα. Για την διοργάνωση της προεδρίας, υπάρχουν τα χρήματα, δεν έχουμε διλήμματα, ούτε πιέσεις. Είναι τρομερά εύκολο, ουπς, εδώ ήταν, μην το σκέφτεστε πια, μην απασχολείτε το μυαλουδάκι σας. Για να πάρει επιχορήγηση η ομοσπονδία μπάσκετ που θα γίνουν τα έξοδα της wild card (ασφάλειες παικτών NBA κλπ) υπάρχουν χρήματα, δεν χρειάζονται ισοδύναμα.
No worries.
Το θέμα της σκέψης μου, φυσικά, έχει να κάνει με προτεραιότητες. Οι υπάλληλοι της ΕΡΤ ανέφεραν (και δεν έχει διαψευστεί ακόμα!) ότι έφερναν στον τελευταίο ισολογισμό κέρδη 300 εκατομμύρια ευρώ, πριν τους κλείσουν. Και προφανώς, θα χρειαστούν αρκετά ακόμα, για να πληρωθούν οι αποζημιώσεις τους, απολυμένοι άνθρωποι είναι – χώρια τα χρήματα που δόθηκαν με απευθείας αναθέσεις για να παίξει το έκτρωμα που πήρε την θέση του, και να πληρωθούν οι μισθοί των (χωρίς ΑΣΕΠ) προσληφθέντων. Δεν είναι η μόνη περίπτωση σπατάλης δημοσίου χρήματος – μα είναι από τις πιο μεγάλες, και πιο χαρακτηριστικές. Δεν έχει καμία σημασία στην σκέψη μου αν κακώς ή καλώς έγινε – σε διαβεβαιώ. Το πρόβλημα είναι ότι το πορτοφόλι του κράτους είναι ενιαίο, όσο και αν παλεύει (και κρίνεται αυστηρότατα αν προσπαθεί να ξεγελάσει τους πολίτες της) να πείσει ότι, άλλα τα μεν χρήματα, άλλα τα δε.
Ξέρεις γιατί ντρεπόταν πριν λίγο καιρό ο προϊστάμενος της εισαγγελίας εφετών Θεσσαλονίκης; Γιατί κρατάμε χωρίς προαυλισμό επί έξι μήνες τους φυλακισμένους, όλους μαζί – ανεξαρτήτως τι έγκλημα έχει κάνει ο καθένας, βιασμό ή οικονομικό, μεγάλος ή μικρός, στα κελιά τους. Ξέρεις γιατί γινόταν αυτό; Γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για φρουρούς. Αποκλειστικά γι’ αυτό. Και το λέει ο προϊστάμενος της εισαγγελίας εφετών Θεσσαλονίκης, όχι ο ..Τσίπρας.
Οι άστεγοι γύρω μας, οι πεινασμένοι που τρώνε από τα συσσίτια, οι συνταξιούχοι που παλεύουν να τα φέρουν βόλτα, οι απολυμένοι που δεν έχουν για πάντα “βοήθημα” και μένουν, μετά, χωρίς χρήματα, όσοι δεν έχουν πόρους να πληρώσουν το ρεύμα τους και ζεσταίνονται με εναλλακτικές (και τρομερά επικίνδυνες) πηγές θέρμανσης – όλοι αυτοί είναι εξίσου ευθύνη του κράτους όσο και το γραφείο του αντιπροέδρου, το site της βουλής, η προεδρία της Ευρώπης.
Και όχι μόνο εξίσου.
Οι προτεραιότητές μας έχουν λίγο σκατώσει τελευταία, όχι όλων, αλλά αρκετών από αυτών που ψηφίζουν, είναι η προσωπική γνώμη μου. Οπότε, επανέρχομαι στην αρχική κουβέντα:
Ο,τι και αν ψηφίζεις, ο,τι και αν θεωρείς ότι θα μας σώσει ως πολιτική, όπου και αν εναποθέτεις την τύχη μας ως οικονομική διαχείριση – κανένα πρόβλημα δεν έχω, αρκεί να συμφωνήσουμε στο εξής:
Κανείς να μην πεινάει, κανείς να μην διψάει, κανείς να μην κρυώνει, κανείς να μην κοιμάται υποχρεωτικά στο παγκάκι αν είναι, απλώς φτωχός ή άνεργος. Κανείς να μην στερείται τα φάρμακά του, την αξιοπρέπειά του, την παιδεία του.
Όχι ισοδύναμα, όχι εκβιασμοί γι’ αυτά. Αυτά να είναι προτεραιότητα.
Για τα υπόλοιπα, αν δεν μας φτάνουν τα λεφτά, ας κριθούν ένα-ένα, και αν κρίνονται σημαντικά, ας δώσουμε όσα ισοδύναμα θέλουμε – καμία αντίρρηση δεν έχω.
Αρκεί να θυμόμαστε ότι οι προτεραιότητες δεν έχουν ισοδύναμα.
Και -κυρίως- ότι η αξιοπρέπεια των ανθρώπων, δεν (θα έπρεπε να) εξαρτάται από ισοδύναμα.
arkoudos.com
