Του Ευτύχη Πρωτοπαπαδάκη

Χωρίς κουλτούρα διοίκησης λειτουργεί σήμερα το ελληνικό κράτος, όπου η διοίκηση είναι πρωτίστως η μέριμνα για την προστασία των ανθρώπων—απαραίτητο στοιχείο για τη λειτουργία ενός δημοκρατικού καθεστώτος. Γιατί συμβαίνει αυτό; Για τον ίδιο λόγο που καθηγητής στο πανεπιστήμιο γίνεται το παιδί του καθηγητή, δικαστής το παιδί του δικαστή, διπλωμάτης το παιδί του διπλωμάτη και, βέβαια, πολιτικός το παιδί του πολιτικού.

Στις θέσεις ευθύνης, στις σημαντικά αμοιβόμενες θέσεις, οι άνθρωποι επιλέγονται όχι με βάση τα προσόντα και την ουσιαστική εκπαίδευσή τους, αλλά με βάση ένα χαρτί που δίνεται σε όλους (το πτυχίο) και τις γνωριμίες του μπαμπά στο πολιτικό σύστημα ή στις αυτοδιοικούμενες δομές του κράτους.

Η Αθηναϊκή Δημοκρατία είχε περάσει από διάφορες φάσεις για να πετύχει καλύτερα την ισονομία και την ισότητα των πολιτών. Ήταν τότε που ο Κλεισθένης άρχισε να οργανώνει το πολίτευμα με βάση την ισονομία και την ισότητα. Θέλησε να περιορίσει την ισχύ του ενός ηγέτη και των αριστοκρατικών δικτύων. Ένας καλός τρόπος για να συμβεί αυτό ήταν ένα μέρος της λήψης αποφάσεων και του διορισμού σε δημόσια αξιώματα να γίνεται μέσω κλήρωσης.