Του Μ. Κατσανεβάκη
Δυστυχώς κατά τη διάρκεια του αδελφοκτόνου σπαραγμού, πολλοί βρήκαν ευκαιρία, να λύσουν όλες τις διαφορές που είχαν.
Όπως περιουσιακά, οικογενειακά (Βεντέτες), ζωοκλοπές, πολιτικές διαφορές, ακόμα και στο ίδιο στρατόπεδο, γυναικοδουλειές και ότι άλλο μπορούμε να φανταστούμε.
Στη δική μας υπόθεση έχομε στη μέση γυκαικοδουλειές και οι γυναίκες, ήταν όχι μια αλλά δύο. Τα ονόματα είναι γνωστά αλλά δεν υπάρχει λόγος να γραφτούν.
Μια Κεραμειανή, …….. και μια Κισσαμίτισα. Η δεύτερη ήταν από μεγάλη και πολύ γνωστή οικογένεια……. αρκετά ευκατάστατη,…… δεύτερη αρραβωνιαστικιά του Νίκο Παπαδάκη (Παπαδόνικο), ο οποίος καταγόταν από το Γέρο Λάκκο Κεραμειών…..
Για το Κεραμειανό κορίτσι, …….. ήθελαν τον Παπαδάκη Νίκο νεκρό, δύο ξαδέλφια της, με καταγωγή από το Κατοχώρι Κεραμειών.
Για την περίπτωση της Κισσαμίτισας αρραβωνιαστικιάς , τον ήθελε νεκρό ο Μπαντουράκης Ιωάννης (Μπαντουρόγιαννης), αριστερός αντάρτης, αρχηγός ομάδας από την Κίσσαμο, ο οποίος λέγεται ότι είχε προειδοποιήσει ……..
Περί τα μέσα Ιουλίου του 1947, κατά τη διαδρομή που ακολουθούσε το φορτηγό, που οδηγούσε ο Παπαδάκης Νίκος, το σταμάτησε η ομάδα Μπαντουρόγιαννη, (που είχε διανυκτερεύσει στη Δρακώνα Κεραμειών), 400 μ. περίπου μετά τον Αγ. Ανδρέα προς Χανιά, πάνω από το Νεροκούρου.
Κατέβασαν τον Παπαδάκη Νίκο και μέσω της διπλανής χαράδρας τον οδήγησαν πάνω στην περιοχή Αγ. Γεωργίου Κεραμειών.
Εκεί σε μια μικρή χαράδρα, επιχείρησε ο Μπαντουρόγιαννης να τον φονεύσει, αλλά δεν τον άφησε ο Γ. Γ. από το Κατοχώρι λέγοντας του, ότι «αυτές είναι Κεραμειανές υποθέσεις και συ μην ανακατεύεσαι», ο οποίος και τον φόνευσε.
Μάλιστα λέγεται ότι, βγήκε στ’ αντάρτικο, κατά προτροπή του πατέρα του, προκειμένου να φονεύσει τον Παπαδόνικο.
Επίσης ο Γ. Γ. είχε κάνει και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Γερμανία κατά τη Κατοχή.
Επειδή ήταν στη μέση γυναικοδουλειές, αφού τον φόνευσαν τον ακρωτηρίασαν και προχώρησαν και ένα βήμα παρά κάτω…
Ο φόνος χρεώθηκε στο Μπαντουρόγιαννη, καθ’ όσον, και επικεφαλής ήταν και δεν το αρνήθηκε. Άλλωστε αν δεν τον φόνευε ο Γ. Γ., σίγουρα θα τον φόνευε ο Μπαντουρόγιαννης.
Όπως επίσης εξυπηρετούσε όλους το γεγονός ότι, περίπου 45 μέρες αργότερα, ο Μπαντουρόγιαννης φονεύθηκε στις «Φώκες», λίγο πριν τον Ομαλό, μαζί με τα περισσότερα μέλη της ομάδας του.
Ο Γ. Γ. που ήταν μαζί, πιάστηκε αιχμάλωτος και τελικά επιβίωσε του εμφυλίου.
Ο Παπαδάκης Νίκος ήταν ενεργό και δραστήριο μέλος της Εθν. Οργάνωσης Κρήτης, (Ε.Ο.Κ.) ηγούντο ομάδας και ετοίμαζε μεγαλύτερη.
Είχε όμως έλθει σε συμφωνία με το Μανώλη Πισσαδάκη, αρχηγό των ανταρτών Κυδωνίας και Αποκορώνου για τις κινήσεις των ομάδων ένθεν και ένθεν και δεν είχαν προβλήματα. Ζει και σήμερα ακόμη άνθρωπος, που σαν παιδί τότε ήταν παρών στη συμφωνία στο Γέρο-Λάκκο Κεραμειών. ( ο Ε.Τ.)
Ο Μανώλης Πισσαδάκης, άνθρωπος λογικός και μετριοπαθής, όταν έμαθε για το φόνο του Παπαδάκη Ν. έγινε έξαλλος, καθ’ όσον δεν υπήρχε κανένας πολιτικός ή στρατιωτικός λόγος, για να φονευθεί ο Ν. Παπαδάκης.
Όπως επίσης, ο θάνατος αυτός, έφερε σε κατάσταση κλονισμού, το συνετό στέλεχος της αριστεράς, από τα Μεσκλά, Νίκο Τσαμαντή, στον οποίο είχε στείλει ο σκοτωμένος, λίγες μέρες πριν ένα γράμμα και τους πληροφορούσε ότι δεν πρέπει να τον θεωρούν εχθρό αλλά φίλο.
Κάποιοι άλλοι όμως, έτριβαν τα χέρια τους, και εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός, γράφοντας την πιο μαύρη σελίδα του Εμφυλίου στην Κρήτη, φονεύοντας δήθεν για αντίποινα, τους ένδοξους ήρωες και ανάπηρους σε τιμητική αποστρατεία συντ/ρχες της Μικρ/κης Εκστρτ. και όλων των προπολεμικών δημοκρατικών κινημάτων, Σταματάκη και Παπουτσάκη.
Την άθλια δολοφονία ανέλαβαν δευτεροκλασάτα παρακρατικά στελέχη καθόσον οι τρεις πρωτοκλασάτοι criminal minds της Κρήτης με 250, 60 και 30 δολοφονίες στο ενεργητικό του έκαστος, απουσίαζαν.
Την 17/7/1947 είχε δολοφονηθεί στα Χανιά και ο δικηγόρος Ευτύχης Παλλήκαρης.
Την επομένη Παρασκευή 18 Ιουλίου 1947 εφονεύθει ο Παπαδόνικος.
Οι αρχές νόμιζαν ότι είχε απαχθεί.
Στις 21.00, Παρασκευή 18 Ιουλίου 1947 συλλαμβάνουν τους
Δικηγόρο Αδάμ Αρετάκη
Δάσκαλο Κωστή Πατεράκη
Δικηγόρο Μανούσο Πισσαδάκη (αδελφό του αντάρτη Μανώλη) και τους μεταφέρουν στην Σούδα…..
Στην συνέχεια γυρίζουν και αφήνουν στα Χανιά τον Α. Αρετάκη και με το ίδιο αυτοκίνητο οδηγούν στην Σούδα περί τα μεσάνυχτα τους νέο συλλαμβανόμενους
Συντ/ρχη Στεφ, ΠρώΙμο
Αντ/ρχη Γεωργ. Σταματάκη
Συντ/ρχη Γεώργ. Παπουτσάκη
Δικηγόρο Αντ. Κορνάρο
Συνελήφθησαν και άλλοι αλλά οδηγήθηκαν στην ασφάλεια στα Χανιά. Σαφώς βάσει σχεδίου…. άλλοι στη Σούδα και άλλοι στα Χανιά.
Ο Κορνάρος κατάφερε και δραπέτευσε στη Σούδα από το παράθυρο……
Μέχρι της 11.00 του Σαββάτου ειδοποιήθηκαν οι : Ταξιαρχία, ο Νομάρχης Σειραδάκης Χαρ., ο Γενικός Διοικητής, και ο Χρ. Τζιφάκης.
Κατά τις 11.00, Σάββατο 19/7/1947 παρουσιάστηκε και ο Β. Δ., ΜΑΥ, από τη Θυμιά Κεραμειών και τους έλεγε διάφορα ….και στην συνέχεια εξαφανίστηκε.
Κατά τις 14.00 ο Ν. Γ., ΜΑΥ, από Μαλάξα διαβεβαίωνε ότι θα τους φονεύσουν, απλά περίμεναν να μάθουν αν ο Παπαδόνικος ζει.
19/7/1947.
Την ώρα που βράδιαζε έφθασε και ο Α.Κ. αγγελιοφόρος που είχε προσκομίσει επιστολή προς τους αντάρτες, εκ μέρους των αιχμαλώτων, δια να μην φονεύσουν τον Παπαδόνικο (δεν γνώριζαν ότι ήτο νεκρός) και αφού τους το επιβεβαίωσε έβγαλαν έξω τους Σταματάκη –Παπουτσάκη και τους εκτέλεσαν. Τους άλλους τους άφησαν, άλλωστε από τους άλλους δεν είχαν τίποτα να φοβηθούν…
Σήμερα το ποιοί τους φόνευσαν είναι γνωστό, οι δύο είναι εκ Γέρο-Λάκκου Κεραμειών, ο Σ. Β. ο αρχηγός της συγκεκριμένης ομάδας, ο Δ. Ι. που έφυγε στην Αμερική, και ο τρίτος Θ. Κ. από την περιοχή του Αλετρουβάρι Κεραμειών, όπως και ο Ε.Β. (Π) από το Νιό Χωριό Αποκορώνου, και κάποιος Κρα… μάλλον εξ Αποκορώνου.
Ουδείς εξ αυτών είχε την οποιαδήποτε σχέση ή συγγένεια με τον Ν. Παπαδάκη, αλλά ήταν όλα σκηνοθετημένα εν αντιθέσει με όσα έγραψε την επομένη τοπική εφημερίδα ότι «ήπειλήθη ακόμη και ρήξις μετά των εξαγριωμένων Κεραμειανών»!!!!!
Οι θλιβεροί φονιάδες όταν πήραν τους Παπουτσάκη και Σταματάκη να τους εκτελέσουν τους είπαν κάτι αθλιότητες που δεν μπορώ να μεταφέρω.
Πριν τους εκτελέσουν ο Σταματάκης έβγαλε το ξύλινο πόδι του και τους το πέταξε στα μούτρα.
Λέγεται ότι πυροβόλησε ο τρίτος, με διαταγή του πρώτου, ο οποίος στην συνέχεια εγκατέλειψε την Κρήτη και δεν ξαναεμφανίσθει….
Αναμφιβόλως και αναμφισβητήτως οι παρακρατικοί φονιάδες είχαν πάρει άνωθεν εντολή, καθόσον επρόκειτο περί υψηλόβαθμων τιμημένων αξιωματικών.
Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ότι τον Παπουτσάκη ειδικά τον ήθελαν νεκρό……..
Η εκ Λάκκων καταγόμενη σύζυγος του Γ. Παπουτσάκη, Ελευθερία Μαλινδρέτου, ήρθε σε επαφή με τον ομοχώριο της μακεδονομάχο και αντιστασιακό Μανώλη Νικολούδη, δια να μεριμνήσει δια την σωτηρία των παραπάνω.
Ο Μ. Νικολούδης έκανε μία σημαντική συνάντηση με τους άνωθεν διευθύνοντες ……. αλλά η απάντηση υπήρξε αρνητική και δεν μπορώ να γράψω τι ειπώθηκε….
Την νύχτα της Παρασκευής 18ης Ιουλίου 1947, ο καταζητούμενος Γαβρίλης Παπαδάκης ή Καμπιανός έτρεξε στην εν Κάμποις οικία του Δη. Φα. παράγοντα της εποχής, τον ξύπνησε και του ζήτησε να ενδιαφερθεί άμεσα καθ’ όσον ο Παπουτσάκης θα εκτελεστεί. Η απάντηση που πήρε ήταν : «εεε δεν είναι ‘δα και Γερμανοί να τονε σκοτώσουνε…» εννοούσε τους φονιάδες.
Απ’ ότι φαίνεται η δημοτικότητα και η προσωπικότητα του Παπουτσάκη συμπαρέσυρε στον θάνατο και τον σύντεκνό του τον Σταματάκη.
Ο Γ. Παπουτσάκης, εκ Κάμπων Κυδωνίας, αξιωματικός της σχολής Ευελπίδων (τάξη 1917) ήταν βενιζελικός αξιωματικός, ανάπηρος του Μικρασιατικού Μετώπου (Αφιόν Καραχισάρ), υπασπιστής στην Μεραρχία Αρχιπελάγους, επικεφαλής της ομάδας που μπήκε στην Προύσσα. Κατά τη γερμανική κατοχή ήταν σύνδεσμος ΕΛΑΣ – Στρατηγείου Μέσης Ανατολής.
Όπως επίσης υπάρχουν μαρτυρίες και λέγονται διάφορα, ότι ο Π. Γύπαρης διέταξε την αστυνομία, από τη Σούδα που τους κρατούσαν, να τους φέρουν στα Χανιά, σ’ αυτόν. Τ’ άκουσε ο Σ.Β. και έτρεξε και μαζί με τους άλλους δύο στη Σούδα και τους φόνευσαν. ( ορισμένες πληροφορίες είναι νεώτερες των όσων γράφονται στο βιβλίο μου «ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ – ΦΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΒΕΝΤΕΤΕΣ)
Υπάρχει όμως και άλλη νεώτερη μαρτυρία από την κ. Ε.Μ. ότι ο Γύπαρης είπε : «θα το πιώ το αίμα σας Εαμοβούλγαροι».
Τα υπόλοιπα, έγραφα, μαρτυρίες κλπ. δυστυχώς δεν μπορούν να δημοσιοποιηθούν, έστω και μετά από τόσα χρόνια , καθόσον είναι μια σοβαρή υπόθεση, μιας στυγερής, απάνθρωπης και άθλιας δολοφονίας δύο εθνικών ηρώων, που ουδεμία σχέση είχαν με την υπόθεση Παπαδόνικου και ούτε με τον Εμφύλιο Πόλεμο.
Τους δολοφονημένους δεν επέτρεψαν να τους πάρουν οι δικοί τους αλλά τους πέταξαν στο δάπεδο της εκκλησίας του Αγ. Νικολάου στην Σούδα όπου τους βρήκαν την επομένη 20/7/47.
Την επομένη θλιβερός πολιτικός της εποχής τηλεγραφούσε από Αθήνα, καθόσον τον εξυπηρετούσε και αυτόν η δολοφονία Παπουτσάκη, ότι : «…. Οι άνευ θητείας χωροφύλακες είναι οι τηρηταί της τάξεως και επιτελούν με μεγάλην επιτυχίαν το έργον της διώξεως των αναρχικών….»
Από την άλλη πλευρά χρόνια μετά, άλλος άσχετος και ανιστόρητος Δήμαρχος «έστεσε στη μέση τω Χανιώ» προτομή του καημένου του συγκεκριμένου «πολιτικού».
Υ.Γ.: Τα ονόματα που αναγράφονται με αρχικά είναι στην διάθεση των φίλων μου, παρ’ ότι σήμερα πλέον όλοι οι αναφερόμενοι είναι όλοι νεκροί πριν από πολλά χρόνια. Οι απόγονοι των φονιάδων ουδεμία φέρουν ευθύνη, εκτός και αν επικροτούν σήμερα εγκλήματα.
ΚΑΤΣΑΝΕΒΑΚΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ-ΙΣΤ. ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ