Αμ δε. Τώρα συμβαίνουν και εδώ. Τρίτη πρωί και ένας γεράκος έπεσε στο πεζοδρόμιο. Δεν μπορούσε να σηκωθεί. Προσπαθούσε ο έρημος, τίποτα. Αλλά, να, βλέπω ένα κοριτσάκι γύρω 15-16 χρονών να πλησιάζει.
Είχε και το κινητό κολλημένο στο αυτί.
Εγώ παρακολουθώ απ’ τον ημιόροφο πολυκατοικίας.
Λέω, τώρα θα σκύψει θα δώσει το χεράκι της να σηκωθεί ο γέρος.
Σιγά! Σήκωσε το ποδαράκι της, έκανε μια δρασκελιά, τον καβάλισε και προσπέρασε ατάραχη.
Έμεινα άφωνος! Δεν το πιστεύω, λέω, αυτό που βλέπω. Αυτά τα κοριτσάκια, σκέφτομαι, είναι ούφο. Είναι αναίσθητα, είναι φυτά.
Να τώρα περνά μια νέα γυναίκα. Εε, λέω από μέσα μου. αυτή θα τον βοηθήσει.
Πάλι, σιγά! Αυτή κατεβαίνει απ’ το πεζοδρόμιο, «σφυρίζει» αδιάφορα, και απομακρύνεται.
Και έπειτα ονειρευόμαστε ακόμα την επανάσταση και την ανάτασή μας ως λαός.
Ξοφλήσαμε. Το δηλητήριο μας μπόλιασε όλους
Αγώνας της Κρήτης
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- - Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- - Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
