Με αφορμή την απόλυση Καρμοιρη, κάπου έχει χαθεί η μπάλα με την “κουλτούρα της ακύρωσης”…

Ο Δημοσθένης Καρμοίρης είναι ο αθλητικογράφος που έκανε το λάθος να κάνει ένα κακόγουστο αστείο την εποχή των social media. Το αστείο ήταν πράγματι κακό και ήταν ρατσιστικό, όμως δε γίνεται να ακυρώνεται η πορεία ενός ανθρώπου και όλη του η ζωή για ένα κακόγουστο αστείο.

Γιατί, αυτό που ακολούθησε ηταν πρωτόγνωρο. Λες και η πορεία της χώρας βασιζόταν στο αν θα τιμωρηθεί ο αθλητικογράφος της ΕΡΤ, όλοι στα social media σχολιάζαν το κακόγουστο αστείο. Το σχολίασαν τόσο πολύ μέχρι που στο τέλος η ΕΡΤ δεν επέπληξε αλλά απέλυσε τον αθλητικογράφο.

Γελοία, αστεία πράγματα, αν δεν ήταν επικίνδυνα.

Εδώ, δεν βλέπουμε απλά μια απόλυση, αλλά ένα δημόσιο εξευτελισμο και μία απίστευτης κλιμακας βίας εις βάρος ενός ανυπεράσπιστου ανθρώπου, επειδή έκανε ένα λάθος.

Άραγε, όλοι αυτοί οι αναμαρτητοι που ποτέ στη ζωή τους δεν έχουν πει κάτι λάθος, αν με τις πράξεις τους οδηγήσουν αυτό τον άνθρωπο στην αυτοκτονία, τι θα λένε; Ότι δεν φέρουν καμιά ευθύνη; Ότι έχουν το δικαίωμα να βρίζουν και λοιδωρούν ελεύθερα, αρκεί να το κάνουν μέσω των κοινωνικών μέσων;

Η κουλτούρα της ακύρωσης την οποία πρεσβεύουν όλοι αυτοί που σήμερα κανιβάλισαν πάνω στον Δημοσθένη Καρμοίρη δεν αποτελεί ακτιβισμό γιατί δεν σέβεται τον διάλογο, το αντίθετο μάλιστα. Εμμένει τυφλά σε μια θέση, σπάνια ακούει τα όσα έχει να πει ο εκάστοτε «κατηγορούμενος» και δεν υπολογίζει τις συνέπειες που μπορεί να έχει στην πραγματική ζωή αυτών των ανθρώπων, τόσο από οικονομικής, όσο και από ψυχολογικής και κοινωνικής άποψης.

Πρέπει να μάθουμε να ξεχωρίζουμε την βαρύτητα των συμβάντων.

Η δύναμη που μας έχουν δώσει τα social media δεν είναι τόσο άκακη όσο νομίζουμε, γιατί πίσω από κάθε άποψη που αποφασίζουμε ότι δεν μας κάνει, κρύβεται ένας άνθρωπος, τον οποίο οφείλουμε να ακούσουμε πριν τον «σβήσουμε από προσώπου Γης», με τις όποιες συνέπειες κρύβει αυτό. Είναι άλλο κάποιος να έχει υιοθετήσει την ρητορική μίσους καθ’ όλη την διάρκεια της καριέρας του και άλλο να έγραψε στο twitter ένα ανέκδοτο για ξανθιές όταν ήταν 15 χρονών.

Δείτε και ένα σχετικο βίντεο-ομιλία σχετικά με το φαινόμενο:

 

"google ad"