Όταν ηγέτης της Ρωμαϊκής (Βυζαντινής) αυτοκρατορίας ήταν ο Κωνσταντίνος ο Α΄ ή Μέγας Κωνσταντίνος για το διάταγμα των Μεδιολάνων το 313 μ.X περί ανεξιθρησκείας, νομιμοποιώντας τον Χριστιανισμό και επιτρέποντας τους πιστούς να λατρεύουν ελεύθερα τη νέα θρησκεία, καθιέρωσε την Κυριακή σαν αργία.
Ο Κωνσταντίνος που παρέμεινε ειδωλολάτρης μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του, οπότε και βαφτίστηκε Χριστιανός, ήταν γνωστός λάτρης της θεότητας του ήλιου (στα λατινικά sol), ως υπέρτατης θεότητας. Έτσι και ο Κωνσταντίνος την ημέρα( λατ. dies) που ήταν γνωστή ως Ημέρα του Ήλιου (Dies Solis- εξ ου και το αγγλικό Sunday), την καθιερώνει σαν αργία, στις 7 Μαρτίου 321 μ.Χ. Η μέρα αυτή είναι γνωστή σ’ εμάς σαν Κυριακή.
Η απόφαση του “σύγχρονου” Ελληνικού Κράτους για εφαρμογή της Κυριακής σαν μέρα αργίας, ήταν προϊόν πολύχρονων διεργασιών. Δεν λήφθηκε μέσω του Εμπορικού Συλλόγου, όπως αναπαράγεται τα τελευταία χρόνια, ούτε εφαρμόσθηκε το 1908. Οφείλεται στην Κυβέρνηση Κυριακούλη Μαυρομιχάλη, που ψήφισε ειδικό Nόμο, ο οποίος δημοσιεύθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου 1909 και άρχισε να εφαρμόζεται την πρώτη Κυριακή του νέου χρόνου, 4 Ιανουαρίου1910. Από την εφαρμογή του νόμου εξαιρέθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι έπρεπε να εργασθούν κανονικά!