Κε Διευθυντή
Με τον ίδιο τίτλο τιτλοφορούσα αντίστοιχο άρθρο μου προς την εφημερίδα σας, αμέσως μετά την εκλογική μάχη του Ιούνη του 2012.
Το τι θα κάνουμε τώρα, νομίζω ότι σήμερα προβάλλει ακόμα πιο επιτακτικό και να γιατί:
Μετά τις εκλογές του 2012, κανείς δεν προέβλεπε τον εφιάλτη της απόλυτης κοινωνικής αποδόμησης που ζούμε σήμερα!
Ακόμα και αυτοί που – μη εχοντας άλλη επιλογή τον Ιούνη του 2012 – αύξησαν το ποσοστό της Ν.Δ κατά 10% σε σχέση με το αποτέλεσμα του Μαΐου, είναι απόλυτα απογοητευμένοι βλέποντας το σήμερα και ατενίζοντας το αύριο.
Αν γινότανε μια δημοσκόπηση με θέμα ποιος είναι ευχαριστημένος με το σήμερα και αν βλέπει ελπίδα για το αύριο, θα αντίκρυζαμε μια απόλυτη ομοφωνία του Ελληνικού λαου!
Για πρώτη φορά θα ήτανε συντριπτικό, ίσως σε ποσοστα που θα παρέπεμπαν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα, το όχι στην σημερινή πραγματικότητα, αλλά και το απόλυτο κενό στην ελπίδα για το αύριο.
Βέβαια μια τέτοια δημοσκόπηση, με τέτοιο θέμα, δεν γίνεται γιατί για πρώτη φορα θα φαινότανε ότι :
– ο Ελληνικός λαός είναι ενωμένος στην άρνηση της σημερινής κατάστασης .
– ο Ελληνικός λαός είναι υπερήφανος και πολύ καρτερικός.
– ο Ελληνικός λαός εχει κατασυκοφαντηθεί, έχει λεηλατηθεί και έχει βομβαρδισθεί με απίθανες συνταγές του πιο ακραίου σοκ!
– ο Ελληνικός λαος, εχει υποστεί, στα χρόνια της θύελλας που ζεί, το μαρτύριο της πιο σκληρής προπαγάντας των ΜΜΕ.
– ο Ελληνικός λαός θέλει ένα οραμα για να κάνει επανεκκίνηση!
Ο ελληνικός λαός σήμερα που φαίνεται να « βλέπει» άκρη στο τούνελ, με τις επερχόμενες εκλογές, υφίσταται την πιο ακραία και χυδαία κινδυνολογία .
Τιμητές του λαού – που είναι αποφασισμένοι να τον σώσουνε πάση θυσία – είναι οι ίδιοι οι απόγονοι αυτών που πριν 47 χρόνια τον έβαλαν στο γύψο για να τον σώσουνε, οι απευθείας απόγονοι των ριψάσπιδων της κατοχής, που επέβαλλαν δια πυρός και σιδήρου την εξουσία των ξένων επικυρίαρχων στον τόπο μας.
Αλήθεια ας αναρωτηθούμε, που πάμε!
Ποιο είναι το μέλλον των παιδιών μας!
– Μπορούμε να αφεθούμε στην μοίρα μας και όπου μας πάει;
– Μπορούμε να συνεχίσουμε να «βλέπουμε» σε αυτή την κατάπτωση την κοινωνία μας;
– Μπορούμε να μένουμε απαθείς στην διάλυση του κοινωνικού ιστού, που είναι αποτέλεσμα της οικονομικής εξαθλίωσης του λαού και της μοιραίας έκπτωσης όλων των αξιών;
Νομίζω όχι !
- Ειδικά, δεν πρέπει να το αφήσει έτσι η νεολαία μας που νοιώθει την ανεργία στο πετσί της με τον πιο σκληρό τρόπο, η νεολαία μας που ξενητεύεται για να επιβιώσει από τους βαρβάρους που κυβερνούνε τον τόπο μας!
- Ειδικά, δεν πρέπει να το αφήσει έτσι, η λεγόμενη γενιά του Πολυτεχνείου, η τόσο συκοφαντημένη, τεχνιέντως για ορισμένες τρανταχτές εξαιρέσεις της, γενιά.
- Ειδικά,δεν πρέπει να το αφήσει έτσι η γενιά των Λαμπράκηδων, του 114, η ηρωική γενιά του μεσοπολέμου.
- Ούτε φυσικά είναι διατεθημένη να το αφήσει έτσι η περήφανη γενιά της Εθνικής Αντίστασης και των αγώνων, η γενιά που έννιωσε στο πετσί της το πιο σκληρό πρόσωπο του πολέμου, τον ναζισμό, αλλα και την συμμαχική «αλληλεγγύη», όμοια με αυτήν που και σήμερα μας συντρέχει και μας συμπονάει!
Κε διευθυντή
Ας δούμε του εκπροσώπους μας στην Βουλη!
Μεσα σε 2,5 χρόνια, 25 εχουνε αλλάξει κοινοβουλευτική ομάδα, χώρια αυτούς που άλλαξαν, γρήγορα και επανέκαμψαν αμεσα!
Το πολιτικό τοπίο είναι κυριολεκτικά κινούμενη άμμος.
Δημιουργούνται καινούργια κόμματα, αλλά με παλιά πάντα υλικά.
Όλα αυτά είναι τυχαία αραγε ή άριστα καθοδηγούμενα για δεύτερη, τρίτη και τέταρτη ενναλλακτική λύση;
Για μαξιλάρια του συστήματος, φυσικά με πάτρωνες γνωστούς –άγνωστους.
Και μέσα σε όλα και η απειλή, ότι όποιος δεν φήφισε στην τρίτη και καθοριστική ψηφοφορία για τον Πρόεδρο θα έχει ονοματεπώνυμο!
Μάλιστα μας το είπανε υπο μορφήν άλλου ενός διαγγέλματος!
Γιατί τα διαγγέλματα, τα κάνανε πετσετάκια, σαν τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, που έχει ευχαριστηθεί να υπογράφει ο παρων, αλλα απαξιωμένος στην συνείδηση του Ελληνικου λαού, ανευθυνουπεύθυνος αποχωρών πρόεδρος που μας βασανίζει τόσο πολύ για να του βρούμε και αντικαταστάτη.
Εδώ να θυμίσω και να δόσω εύσημα στο ΚΚΕ, για τους αγώνες του στο λαϊκό μαζικό κίνημ, αν και με μοναχικούς δρόμους, δείγμα της λάθος τακτικής που ακολουθεί καιρό τώρα, σαν το μόνο κόμμα που διατήρησε ατόφια και ενεργή την κοινοβουλευτική του ομάδα από τον Ιούνιο του 2012, όπως επίσης για την πολιτική και μόνο προσέγγιση των γεγονότων και για τις ξεκάθαρες ιδεολογικές του θέσεις και απόψεις.
Να δόσω εύσημα και στον ΣΥΡΙΖΑ, αφου παρά τις όποιες και μεγάλες ταλαντεύσεις του, που –εν μέρει – ήτανε αναμενόμενες,λόγω της ταχύτατης διεύρυνσης του κυρίως από τα δεξιά και παρόλο που εκπέμπει πολιτικό λόγο που είναι ξεκάθαρα σοσιαλημοκρατικός και φιλοευρωπαϊκός, στη σημερινή συγκυρία, είναι ενα μικρό και νομίζω -όχι υποκριτικό -βήμα έστως υπέρβασης της στασιμότητας, της ευρωπαϊκής απόλυτης συντηρητηκότητας και του παγκόσμια επιβαλλόμενου συστήματος εξαθλίωσης των εργαζομένων, όπου γης!
Να τους θυμίσω όμως ότι για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή!
Ότι έρχονται εποχές που πρέπει να σταθούνε στο ύψος των σημερινών περιστάσεων, εποχές που θέλουνε μέγιστη υπευθυνότητα, μέγιστη συνέπεια στις προγραμματικές τους θέσεις και εμπροσθοφυλακή ένα μαζικό κίνημα, που πρέπει να ατσαλωθεί με το σπέρμα της ενότητας στον στόχο, την μαχητικότητα, την μαζικότητα, την διεκδίκηση.
Μαζί να αναρθώσουνε και να εμψυχώσουνε τον λαό, να του δώσουνε στόχο –προσήλωση στον στόχο, όραμα και ελπίδα, για την πραγμάτωση του στόχου!
– Η Ελλάδα δεν είναι αποικία χρέους .
– Η Ελλαδα δεν είναι προτεκτοράτο.
– Η Ελλαδα οφείλει μαζί με τον περήφανο λαό της, να διώξει τις αλυσίδες και να διδάξει για μια ακόμη φορά την ανθρωπότητα, ανθρωπισμό και πολιτισμό, στοιχεία που η Νέα τάξη πραγμάτων, έχει αποδομήσει προ πολλού!
Δημήτρης Καλογεράκης
Τοπογράφος Μηχανικός
Μέλος του ομίλου για την πολιτική και τον πολιτισμό στα Χανιά