Οδικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης, με ανάρτηση του στο Facebook, απάντησε στις δηλώσεις του Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος σύγκρινε το αίτημα του Δ. Κουφοντίνα για μεταγωγή στις φυλακές Κορυδαλλού, με αντίστοιχες υποθετικές περιπτώσεις κρατουμένων όπως ο Ηλίας Κασιδιάρης και άλλα στελέχη της Χρυσής Αυγής.
«Αν αύριο ο Κασιδιάρης πει ότι θέλει να πάει σε άλλη Φυλακή, διότι αυτό πιστεύει ότι δικαιούται, αλλά δεν προσφύγει για το αίτημα του στην Δικαιοσύνη και αρχίσει απεργία πείνας, θα αρχίσουν όλοι αυτοί να υποστηρίζουν το αίτημα του για να μην πεθάνει, διότι η Δημοκρατία δεν εκδικείται κ.λπ.;», έγραφε ο Άδωνις Γεωργιάδης, με την απάντηση του κ. Καμπαγιάννη να είναι χαρακτηριστική:
«Κύριε Γεωργιάδη, ψηφίσατε φωτογραφικό νόμο για τον Κουφοντίνα, όχι για τον Μιχαλολιάκο. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας νομοθέτησε έναν φωτογραφικό νόμο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τον Κουφοντίνα, εξαιρώντας ρητά τους Χρυσαυγίτες».
Αναλυτικά η ανάρτηση του Θ. Καμπαγιάννη:
«(Η ανάρτηση αυτή κινδυνεύει να κατέβει λόγω «περιεχόμενου που παραβιάζει τους όρους της κοινότητας του Facebook»)
Κύριε Γεωργιάδη, ψηφίσατε φωτογραφικό νόμο για τον Κουφοντίνα, όχι για τον Μιχαλολιάκο
Στην παρέμβασή του στη σελίδα του στο facebook, ο Υπουργός και αντιπρόεδρος της ΝΔ Άδωνις Γεωργιάδης μπλέκει την ποινική μεταχείριση του Κουφοντίνα με αυτή των χρυσαυγιτών. Θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει σύντομα ότι το κράτος δεν μεταχειρίστηκε ποτέ τους φασίστες εκδικητικά (επί μακρόν, δεν τους αντιμετώπισε καν κατασταλτικά) και να φέρει και πρόσφατα ιστορικά
παραδείγματα όπως τις αποφυλακίσεις του Παττακού και των λοιπών χουντικών.
Εξάλλου ο κ. Γεωργιάδης δεχόταν γράμματα από τον Παττακό και είναι αδύνατον να μην πρόσεξε οτι δεν είχαν διεύθυνση αποστολέα τον Κορυδαλλό, αλλά το σπίτι του…
Ωστόσο, τα πράγματα είναι πιο συγκεκριμένα. Η διαφοροποίηση των περιπτώσεων Κουφοντίνα-χρυσαυγιτών δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας νομοθέτησε έναν φωτογραφικό νόμο ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για τον Κουφοντίνα, εξαιρώντας ρητά τους Χρυσαυγίτες. Και τούτο, αν και η καταρτίσασα τον νόμο κα. Νικολάου χρησιμοποίησε ως δικαιολογητική βάση της νομοθέτησης αλλαγών στην έκτιση της ποινής σε αγροτικές φυλακές την πιθανότητα να μεταχθούν εκεί Χρυσαυγίτες (Συνέντευξη ΣΚΑΙ, 26/10/2020).
«Η κ. Νικολάου τόνισε ότι είναι σε εξέλιξη από την παρούσα κυβέρνηση η διαδικασία αλλαγών στον Ποινικό Κώδικα και με κάποιες διατάξεις θα αντιμετωπιστούν και οι «αστοχίες» της προηγούμενης κυβέρνησης που βρίσκουν εφαρμογή στους Χρυσαυγίτες», έλεγαν τότε τα δημοσιεύματα (https://tinyurl.com/t8zd9pdd).
Τι έγινε όμως όταν η κυβέρνηση πραγματικά νομοθέτησε;
Το άρθρο 3 του ν. 4760/2020 ορίζει τους όρους μεταγωγής κρατούμενων στις αγροτικές φυλακές. Απαγορεύει τη μεταγωγή αν ο κρατούμενος βαρύνεται με συγκεκριμένα αδικήματα και ορίζει την τύχη όσων εκτίουν την ποινή τους σε αγροτικές φυλακές.
Όσον αφορά την απαγόρευση μεταγωγής ή την παραμονή σε αυτές λέει:
“Απαγορεύεται η μεταγωγή ή η παραμονή σε αγροτικές φυλακές και στην Κ.Α.Υ.Φ. σε όσους κρατούμενους έχουν καταδικασθεί για ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, όπως επίσης σε κρατούμενους που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις χορήγησης άδειας ή έχει εκλείψει ο λόγος χορήγησής της ή έχουν υποπέσει σε πειθαρχικό παράπτωμα ή εάν εκκρεμεί σε βάρος τους ποινική διαδικασία για αξιόποινη πράξη σε βαθμό ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ που ενέχει πράξεις βίας ή απειλής βίας κατά προσώπων και πραγμάτων ή κακουργήματος ή διαδικασία εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης ή έκδοσης σε τρίτη χώρα”.
Όποιος κρατούμενος απωλέσει το δικαίωμα “επαναμετάγεται στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη”, δηλαδή η γνωστή διατύπωση του νόμου που δικαιώνει απολύτως το αίτημα Κουφοντίνα να μεταχθεί στον Κορυδαλλό (ο νόμος δεν εφαρμόστηκε ποτέ, καθώς ο κρατούμενος μετήχθη απευθείας από την Κασσαβέτεια στον Δομοκό, αυτά ειναι πλέον γνωστά).
Τι δεν έχει λάβει τη δέουσα προσοχή;
Μα βέβαια, ότι ο νόμος είναι χειρουργικά φτιαγμένος ώστε να μην καταλαμβάνει τους χρυσαυγίτες, οι οποίο διώχτηκαν με το άρθρο 187 (εγκληματική οργάνωση) και όχι με το άρθρο 187Α (τρομοκρατική οργάνωση, τρομοκρατικές πράξεις). Όσο λοιπόν και αν γίνονται επικλήσεις και αναλογίες με τους διευθυντές της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης, ο νόμος που έφτιαξε η κυρία Νικολάου δεν τους καταλαμβάνει…
Αποδεικνύεται δε αυτό περίτρανα από το εξής γεγονός: ούτε ο Κουφοντίνας έχει καταδικαστεί για “εγκλήματα τρομοκρατίας”. Όταν συνελήφθησαν και δικάστηκαν τα μέλη της 17 Νοέμβρη, δεν υπήρχε 187Α (αυτό ψηφίστηκε το 2004), αλλά αποκλειστικά το 187 (δεν υπήρχε καν το άρθρο της διεύθυνσης, το οποίο προστέθηκε το 2010). Ο Κουφοντίνας λοιπόν δεν καταδικάστηκε ποτέ για εγκλήματα τρομοκρατίας. Γι’ αυτόν τον λόγο, έπρεπε να νομοθετηθεί μια επιπλέον περίπτωση, η απώλεια δικαιώματος λόγω εκκρεμούς ποινικής δίωξης σε βαθμό ΠΛΗΜΜΕΛΗΜΑΤΟΣ.
Στην πραγματικότητα, η απώλεια του δικαιώματος Κουφοντίνα να εκτίει την ποινή του στις αγροτικές φυλακές επήλθε όχι λόγω τρομοκρατίας αλλά λόγω μιας ποινικής δίωξης σε βάρος του εν όσω ήταν στην φυλακή, και συγκεκριμένα για ένα κείμενο συμπαράστασης προς τον κρατούμενο ΚΓ.
Δηλαδή μια υπογραφή (!) ενός κειμένου τέσσερις μέρες (!) μετά από μια αναταραχή στις φυλακές Κορυδαλλού τον Φεβρουάριο του 2018 αξιολογήθηκε ως ηθική αυτουργία (!) σε υποκίνηση σε στάση. Με αυτή την ποινική δίωξη (πλέον πλημμεληματική, μετά την αλλαγή του ΠΚ το 2019) έχασε το δικαίωμα ο κρατούμενος για έκτιση της ποινής στις αγροτικές φυλακές.
ΤΟΣΟ φωτογραφικός ήταν ο νόμος σας, κύριε Γεωργιάδη. Απαγόρευση μεταγωγής ή παραμονής σε όσους έχουν καταδικαστεί για “εγκλήματα τρομοκρατίας” (ώστε να εξαιρούνται οι Χρυσαυγίτες του 187, τους οποίους κατά τα άλλα χρησιμοποιούσατε ως δικαιολογητική βάση της νομοθέτησης), αλλά και επιπλέον ρύθμιση για όσους διώκονται για τέλεση πλημμελήματος που ενέχει πράξεις βίας (ώστε να περιλαμβάνεται ο Κουφοντίνας)…
Το γεγονός ότι ο κρατούμενος – προς τιμήν του – δεν βγαίνει να τα διατυμπανίσει αυτά, γιατί δεν θέλει ο αγώνας του να σταθεί αφορμή απώλειας δικαιωμάτων για οποιονδήποτε άλλον, δεν σημαίνει ότι δικαιούμαστε να σιωπήσουμε, ιδίως τώρα που η ζωή του κρέμεται από μια κλωστή.
Αυτή είναι η αλήθεια. Αφήστε λοιπόν τις στρεψοδικίες και κάντε, έστω και την ύστατη ώρα, αυτό που ζητά η κοινή λογική».