Τα διαδραματισθέντα στο κοινοβούλιο του Καναδά και αλλού, πρέπει να εξηγηθούν με το λογοπαίγνιο «ζεσταίνει ένα φίδι στον κόρφο της η Δύση»! Και το εν λόγω φίδι, είναι φυσικά οι τζιχαντιστές! Ακόμα κι αν αμφιβάλλει ο πάσα ένας, αυτή είναι η σκληρή μα και διδακτική πραγματικότητα! Και ξέρετε κάτι; Καμιά χώρα της Γης, δεν πρέπει να αισθάνεται ασφαλής από αυτό τον εφιάλτη!! Απλώς γιατί υπάρχουν ομολογημένα ή ανομολόγητα παράπονα σε όλες τις χώρες και γιατί οι τζιχαντιστές είναι η ακραία εκδοχή της Μουσουλμανικής σέχτας. Είναι όμως ένα ακόμα ερώτημα: Γιατί έτσι… ξαφνικά, ανεφύη αυτός ο εφιάλτης; Απάντηση, κατά την κρίση του γράφοντος: ο αβυσσαλέος αντικομουνισμός, μετά την κατάρρευση της Σοβ. Ενώσεως – Ανατολικού κόσμου, που σαφώς απειλούσε και τις κληρονομικές δυναστείες της Μ. Ανατολής. Γι’ αυτό η βούληση του Δυτικού και Μουσουλμανικού κόσμου, να τελειώνει με οτιδήποτε το φιλολαϊκό! Η ύπαρξη των ενεργειακών αποθεμάτων, και η τάση (τοπικά) να περάσει η διαχείριση των σε ντόπια συμφέροντα και χέρια. Πέραν όλων αυτών, όσον αφορά τα γεγονότα στην καρδιά της Δύσης (Καναδά) που δείχνουν πως πουθενά πια δεν υπάρχει ασφάλεια από αυτούς τους «τρελούς του Θεού» ή Αλλάχ, προκύπτει άλλο ένα ερώτημα, που πρέπει να μας αφορά καίρια εδώ στο Ελλάντα: Η χώρα μας, πρέπει να αισθάνεται ασφαλής από αυτή την μάστιγα της κρισιακής περιόδου, την οποία διέρχεται όλη η οικουμένη;
Εξάλλου, γεωπολιτικά – γεωγραφικά, είμαστε κοντά, με τα σύνορά μας δυσκολοφύλακτα, το μεγάλο τουριστικό ρεύμα προς εμάς και την γενική κρίση που αντιμετωπίζουμε! Αποκλείεται τίποτε γι’ αυτούς και πολλούς ακόμη λόγους; Ο λαός μας γενικά – λόγω της κρίσης του – μήπως είναι ευεπίφορος στις «αξίες» του Ισλαμισμού, πνευματικές – υλικές; Πέραν όλων, αποκλείεται – ένεκεν τούτων – να μας επιβληθεί κατάσταση εκτάκτου ανάγκης; Σε μια τέτοια παγκόσμια συγκυρία, τίποτε δεν πρέπει να αποκλείεται! Αυτή η ρευστότητα των καιρών μας, δεν εγγυάται ασφάλεια και γι’ αυτό πρέπει να το δούμε ψύχραιμα και νηφάλια… εξ άλλου, σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης αυτό δεν θα ‘χει συνέπεια στην καθυπόταξη του διεκδικητικού μας κινήματος;
Αντώνης Χαρχαλάκης