Σε μία ενέργεια με έντονο συμβολικό χρώμα προχώρησαν “αναρχικοί/ες” σχετικά με το Αφρίν που πριν λίγες ημέρες έπεσε μετά την εισβολή του στρατού της Τουρκίας και Σύριων τζιχαντιστών. Στην Πλατεία Ελευθερίας έγινε μία τελετή μνήμης για τους νεκρούς στο Αφρίν, ενώ κατατέθηκαν στεφάνια. Παράλληλα δόθηκε απάντηση στην κίνηση του Περιφερειάρχη Κρήτης κ. Σταύρου Αρναουτάκη να δώσει ένα χάλκινο κλαδί ελιάς στην πρόξενο της Τουρκίας κ. Ογιά Γιαζάρ, τη στιγμή που η Τουρκία διεξάγει τη στρατιωτική επιχείρηση με το όνομα “Κλάδος Ελαιάς” στην αυτόνομη περιοχή της Βόρειας Συρίας. Γι’ αυτό το λόγο, έξω από την Περιφέρεια Κρήτης αφέθηκαν δύο μαυρισμένα στεφάνια ελιάς καθώς και φωτογραφίες Κούρδων – ισσων.
Διαβάστε τι αναφέρεται πιο αναλυτικ:
Με αφορμή την γιορτή του Νέβρος (NEWROZ) που συμβολίζει την έλευση της άνοιξης και την αναγέννηση, τον θρίαμβο της ζωής ενάντια στο θάνατο, βρεθήκαμε εχθές Σάββατο 24 Μαρτίου το πρωί, στην πλατεία Ελευθερίας σε μια τελετή μνήμης για να αποδώσουμε φόρο τιμής στους δικούς μας νεκρούς. Όλες αυτές κι αυτούς που δίνουν το αίμα τους για τη Ζωή, για να πάψει το Κράτος του Πολέμου και του Φόβου να αποτελεί το μέλλον της ανθρωπότητας, αυτές και αυτούς που το αίμα τους ενώνεται με το ποτάμι που κυλά μες στην ιστορία σε όλους τους τόπους αυτού του κόσμου όπου υπήρξε και υπάρχει αγώνας για ελευθερία, ανθρωπιά και αξιοπρέπεια.
Στην εναρκτήρια ομιλία τονίστηκε η ανάγκη να διαπραγματευτούμε με τα δικά μας χαρακτηριστικά την σημασία της συλλογικής μας μνήμης, ώστε να αρχίσουμε σιγά σιγά να αντικαθιστούμε τη συνθήκη συλλογικής λήθης που δυστυχώς κυριαρχεί. Κατά την διάρκεια της τελετής ο σύντροφος Λάμπρος φούντας με το ακορντεόν και την φωνή του μας θύμισε πως θα ξανάρθει σε πέντε γενιές
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=oPGgB3KcZA4&t=2s”]
Ακολούθησε ενημέρωση για την τρέχουσα κατάσταση στο Αφρίν, ενός λεπτού σιγή για τις εκατοντάδες μαχήτριες και τους μαχητές και τους άμαχους που έπεσαν για την υπεράσπιση της επανάστασης εκεί και μια ομιλία για την σημασία του διεθνισμού. Eπίσης, διαβάστηκε το μήνυμα της συντρόφισσας Helin Qereçox (Anna Cambell) που δολοφονήθηκε από τον τουρκικό στρατό στις 15/3/2018.
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=DIuXtS1C6BE”]
Σε μια συγκινητική και ενωτική ατμόσφαιρα οι περίπου 40 παρευρισκόμενοι-ες τραγουδήσαμε το «Τίποτα δεν πάει χαμένο» του Μάνου Λοΐζου και καταθέσαμε στεφάνια βαμμένα στα χρώματα του κουρδικού αγώνα: το κίτρινο, το κόκκινο και το πράσινο.
Παράλληλα, θεωρήσαμε απαραίτητο να απαντήσουμε δημόσια στην προκλητική κίνηση του Περιφερειάρχη Κρήτης Στ. Αρναουτάκη, ο οποίος προ ημερών δώρισε στην γενική πρόξενο της Τουρκίας με την οποία είχε συνάντηση, ένα χάλκινο κλαδί ελιάς, τη στιγμή που η χώρα η οποία εκπροσωπεί η Ογιά Γιαζάρ, διεξάγει την στρατιωτική επιχείρηση με το όνομα «ΚΛΑΔΟΣ ΕΛΑΙΑΣ» στην αυτόνομη περιοχή της Βόρεια Συρίας.
Σαν ελάχιστη απάντηση, εναποθέσαμε δυο μαυρισμένα στεφάνια ελιάς στην πρόσοψη της Περιφέρειας Κρήτης (η οποία βρίσκεται απέναντι ακριβώς από το σημείο που διεξήχθη η τελετή), συνοδευόμενα από τρικάκια και τοιχοκόλληση επικριτικού κειμένου και από φωτογραφίες διαμαρτυρόμενων Κούρδων-ισσών (βλ. φωτογραφίες), τα οποία κέντρισαν πολύ το ενδιαφέρων των περαστικών.
Δείτε φωτογραφίες από τη παρέμβαση:
Ακολουθούν τα δύο κείμενα που μοιράστηκαν κατά τη διάρκεια της παρέμβασης.
Αφρίν: Πεθαίνοντας για τη Ζωή και την Ελευθερία
Η Ροζάβα (Δυτικό Κουρδιστάν στα κούρδικα) η αλλιώς “Δημοκρατική Ομοσπονδία της Βόρειας Συρίας” είναι η de facto αυτόνομη περιοχή της βόρειας και βορειοδυτικής Συρίας. Περιλαμβάνει τρεις αυτοδιοικούμενες περιοχές (καντόνια): Αφρίν, Κομπάνι, Τζαζίρα.
Η αυτονομία της Ροζάβα γεννήθηκε, μέσα στο χάος του πολέμου της Συρίας, υιοθετώντας το μοντέλο του “Δημοκρατικού Συνομοσπονδισμού”, ένα κοινωνικό πείραμα ριζοσπαστικής άμεσης δημοκρατίας με θεσμοθετημένεςαρχές τη γυναικεία απελευθέρωση, τη φυλετική και θρησκευτική ισότητα, τον αντικαπιταλισμό και την οικολογία. Επιλέγοντας την ανατροπή των παραδοσιακών πατριαρχικών και συντηρητικών δομών της κοινωνίας, αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα αυτοδιοίκησης, όχι μόνο για την περιοχή της Μέσης Ανατολής αλλά και παγκόσμια.
Τα χαρακτηριστικά αυτού του αγώνα για ισότητα και ελευθερία ενέπνευσαν κυρίως νέους και νέες απ’ όλο τον κόσμο, που δείχνοντας έμπρακτα την αλληλεγγύη τους βρέθηκαν στη Ροζάβα συμμετέχοντας ενεργά σε αυτόν, πολεμώντας στην πρώτη γραμμή μαζί με τις μαχήτριες και μαχητές των πολιτοφυλακών του YPG/YPJ (Μονάδες Προστασίας του Λαού).
Από την πρώτη στιγμή, ο αγώνας στη Ροζάβα έγινε βασικός στόχος των ένοπλων ισλαμιστικών/τζιχαντιστικών οργανώσεων της περιοχής (Ισλαμικό Κράτος, Αλ Κάιντα κλπ) αλλά και του κύριου πάτρωνά τους την Τουρκία του Ερντογάν, που είδαν σε αυτόν ένα θανάσιμο πολιτικό εχθρό της εκ διαμέτρου αντίθετης σκοταδιστικής κοινωνίας που ονειρεύονται.
Η ουσία αυτού του επαναστατικού κοινωνικού πειράματος, που το κάνει ελκυστικό για τον κάθε καταπιεσμένο/νη απανταχού της γης, το κάνει αυτομάτως και επικίνδυνο για την κάθε εξουσία, που βλέποντας σ’ αυτό ένα παράδειγμα προς αποφυγήν εχθρεύεται την επιτυχία του.
Κι ακριβώς γι αυτό τα κεντρικά ΜΜΕ παγκοσμίως και οι διεθνείς οργανισμοί αποσιωπούν την πρόσφατη εισβολή του τουρκικού στρατού και των μισθοφόρων τζιχαντιστών στο Αφρίν. Το Τουρκικό κράτος με το πρόσχημα του “αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία” όπως και στο Bakur (Τουρκικό Κουρδιστάν) διαπράττει αυτή τη στιγμή μια πρωτοφανή εθνοκάθαρση του κουρδικού λαού με την συνενοχή του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε και της Ρωσίας. Η στρατιωτική αυτή εισβολή έχει ως αποτέλεσμα των εκτοπισμό του συνόλου του κουρδικού πληθυσμού του Αφρίν και των Σύρων προσφύγων, που είχαν βρει καταφύγιο στη μέχρι πρότινος μοναδική ασφαλή περιοχή της Συρίας, συνολικά πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι. Ο διακηρυγμένος στόχος του Ερντογάν είναι να εποικίσει την -άδεια πλέον- περιοχή με πληθυσμούς φιλικούς προς αυτόν. Η επιχείρηση που κυνικά ονομάστηκε “Κλάδος Ελαίας” έχει ως αποτέλεσμα μέχρι στιγμής το θάνατο εκατοντάδων μαχητών και αμάχων. Κι όλα αυτά υπό την εκκωφαντική σιωπή της “διεθνούς κοινότητας”!
Εμείς όμως δε σιωπούμε, εμείς δεν ξεχνούμε.
Κι αν τα βουνά, τα χωριά και οι ελαιώνες του Αφρίν αυτή τη στιγμή είναι υπό την Κατοχή των φανατικών τζιχαντιστών και του τουρκικού στρατού, κι αν το μέλλον φαίνεται ζοφερό και ο «Χειμώνας με τους γκρίζους λύκους» του φαντάζει να μην έχει τέλος, εμείς δεν επιλέγουμε τη λήθη.
Δεν ξεχνούμε πως για 2 μήνες οι πολιτοφυλακές, οι αντάρτες και οι αντάρτισσες του YPG/YPJ, οι κάτοικοι του Αφρίν αντιστάθηκαν με όλα τα μέσα που είχαν στη διάθεσή τους. Στα χώματα του Αφρίν το αίμα είναι ακόμη νωπό.
Πολλοί από τους ανθρώπους που επέλεξαν ελεύθερα να σταθούν εμπόδιο στην επέλαση της βαρβαρότητας του φασισμού, μεταξύ τους σύντροφοι και συντρόφισσες, αναρχικοί/ες από διάφορες χώρες της Ευρώπης, πλήρωσαν το πιο βαρύ τίμημα. Θεωρούμε χρέος μας η θυσία τους να μην λησμονηθεί.
Με αφορμή τη γιορτή του Νέβρος (NEWROZ), που συμβολίζει την έλευση της Άνοιξης και την Αναγέννηση, το θρίαμβο της Ζωής ενάντια στο Θάνατο, αποδίδουμε φόρο τιμής στους δικούς μας νεκρούς. Γιατί εμείς θυμόμαστε και προχωρούμε, έχοντας κοντά μας όλες αυτές κι αυτούς που έδωσαν το αίμα τους για τη Ζωή, για να πάψει το Κράτος του Πολέμου και του Φόβου να αποτελεί το μοναδικό μέλλον της ανθρωπότητας.
«Ο αγώνας του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία, είναι ο αγώνας της μνήμης ενάντια στην λήθη»
Αναρχικοί/ες
Μήνυμα της συντρόφισσας Helin Qereçox (Anna Campbell) που έπεσε μαχόμενη τον φασισμό του Τουρκικού κράτους
Ήρθα στη Ροζάβα πριν από ένα χρόνο ως διεθνίστρια. Τώρα και πολλά χρόνια υπάρχουν διεθνιστές μάρτυρες εδώ. Μία από τις δυνάμεις πίσω από την επανάσταση είναι πως την χτίζουμε ακόμη πιο δυνατή και μεγάλη στην μνήμη τους. Έτσι, ακόμη και αν δεν έρθουν άλλοι διεθνιστές, πράγμα που δεν πιστεύω πως θα γίνει ποτέ, ο αγώνας θα συνεχιστεί ακριβώς σε αυτή την μνήμη. Νιώθω πως αυτό είναι κάτι πολύ όμορφο, να μπορούμε να παλεύουμε όλοι μαζί να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο κόσμο.
Στους συνοδοιπόρους, φίλους και συντρόφους μας.
Η αναζήτηση μας για ένα καλύτερο κόσμο μας έφερε στη μέση ανατολή, η επανάσταση στη Ροζάβα αντιπροσωπεύει το πνεύμα της αντίστασης ενάντια σε αυτό τον μοχθηρό κόσμο. Η επανάσταση που συμβαίνει τώρα στο Κουρδιστάν είναι η δικιά μας επανάσταση και κομμάτι της αναζήτησης μας. Της αναζήτησης του τι θα μπορούσε να σημαίνει να δεχτούμε την πλούσια παρακαταθήκη μας. Οι γυναίκες της παρισινής κομμούνας του 1871, οι εργάτες πολιτοφύλακες της εξέγερσης του Αμβούργου, αυτοί είμαστε εμείς. Οι σύντροφοι της οκτωβριανής επανάστασης και του ισπανικού εμφυλίου, αυτοί είμαστε εμείς. Οι απεργοί εργάτες στην Ινδία και οι αντάρτες στο Κουρδιστάν, αυτοί είμαστε εμείς. Είμαστε οι Έλληνες αναρχικοί, είμαστε καταληψίες, είμαστε οι μάγισσες και οι εξεγερμένοι αγρότες του ύστερου μεσαίωνα. Εμείς που δουλεύουμε εδώ στη Ροζάβα ως διεθνιστές είμαστε κομμάτι του αγώνα των καταπιεσμένων ενάντια στην εξουσία των κρατών, του κεφαλαίου και της πατριαρχίας.
Η Ροζαβά είναι ένα καλό σχολείο, εδώ δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς από το να είμαστε κομμάτι του κινήματος και της κοινωνίας, να διδασκόμαστε την τέχνη της ενότητας μέσα από την διαφορετικότητα δίχως να χάνουμε την ιδεολογία μας. Η αντίσταση μας χρειάζεται μια μακροπρόθεσμη προοπτική. Αυτό εμπεριέχει να γίνουμε οι ίδιοι μαχητικές προσωπικότητες, να αφήσουμε την δύναμη μας να μεγαλώνει και να μαθαίνουμε την αλήθεια για τον επαναστατικό αγώνα. Αυτό σημαίνει επίσης να ξεπεράσουμε την κουλτούρα της επιβολής, τα ίχνη που έχει αφήσει η πατριαρχία και ο καπιταλιστικός τρόπος ζωής και η νοοτροπία του έθνους κράτους.
Σήμερα διεξάγουμε ένα αγώνα που θα καταλήξει στην απελευθέρωση ή στην απόλυτη καταπίεση που έχει φτάσει το επίπεδο ενός τρίτου παγκόσμιου πολέμου. Δεν μπορούμε να βγάλουμε τους εαυτούς από αυτόν και να περιμένουμε από άλλους να κάνουν αυτό που εμείς φοβόμαστε ή βαριόμαστε να κάνουμε. Αν θέλουμε να νικήσουμε θα πρέπει να παραδεχτούμε πως ο αγώνας σήμερα είναι αγώνας για όλα ή τίποτα. Είναι η ώρα του θάρρους και των αποφάσεων, η ώρα του συντονισμού και της οργάνωσης, είναι η ώρα της δράσης.
Σας στέλνουμε όλη το θάρρος και την αποφασιστικότητα μας, σας στέλνουμε όλη την αγάπη μας, Σε εσάς που αγωνίζεστε μαζί μας και ανάβεται τις φωτιές της αντίστασης.
