Στην κατάμεστη αίθουσα του ΚΑΜ πραγματοποιήθηκε σήμερα η εκδήλωση με θέμα «Φρούριο Ιτζεδίν – Τόπος μαρτυρίου και θυσίας – Η πόλη μαθαίνει, θυμάται, αγωνιά και συζητά» από τη δημοτική κίνηση “Όνειρο είναι τα Χανιά”.
Στην μίλησαν οι: Μαρία Βλαζάκη, Δημήτρης Δαμασκηνός και Έλενα Μαμουλάκη ενώ παρέμβαση έκανε και απόγονοι των φυλακισθέντων στις φυλακές, μεταξύ αυτών ο Πέτρος Κουλουφάκος, γιος του λογοτέχνη και κριτικού Κωνσταντίνου Κουλουφάκου που πέρασε 11 χρόνια ως πολιτικός κρατούμενος αλλά και η Άννα Φιλίνη, κόρη του ιδρυτικού στελέχους του ΚΚΕ Εσωτερικού και δημοσιογράφου Κώστα Φιλίνη που πέρασε συνολικά 17 χρόνια ως πολιτικός κρατούμενος, 11 πριν τη δικτατορία και 6 μετά.
Οι ομιλητές μίλησαν για την ιστορία του φρουρίου, τους φυλακισθέντες του, τις περιόδους κατά τις οποίες λειτούργησε ως φυλακή αντιφρονούντων, την ανάγκη η ιστορία να διαφυλαχθεί αρχίζοντας με τη διαφύλαξη του ίδιου του Φρουρίου που χρήζει έργων συντήρησης.
Σε δηλώσεις της προς τα ΜΜΕ η κ. Φιλίνη μίλησε για τον πατέρα της που καταδικάστηκε σε ισόβια το 1961 μαζί με συντρόφους του κομμουνιστές. Είπε ότι το Ιτζεδίν ήταν μία τιμωρητική φυλακή.
“Εγώ ήρθα να τον δω κατά την άνοιξη του ’62. Ήμουν παιδί, στην εφηβεία μου. Κάθε φορά ήταν μία μεγάλη χαρά και ικανοποίηση να δω τον πατέρα μου. Έλειπε 8 χρόνια στην παρανομία και τον έπιασαν το 1955. Μου είχε λείψει πάρα πολύ και κάθε φορά που τον έβλεπα, όσο κακές κι αν ήταν οι συνθήκες μέσα στις φυλακές, είχα αυτή την μεγάλη χαρά να βλέπω τον πατέρα μου”.
Αναφέρθηκε στις μνήμες της από τις επισκέψεις της:
“Θυμάμαι ότι δεν είχαν καλά-καλά ένα χώρο για επισκεπτήριο…. Και σήμερα που κάναμε τη γύρα στους χώρους έψαχνα να θυμηθώ τα σημεία… Όρθιοι είχαμε ιδωθεί μόλις για 10 λεπτά».
Αναφέρθηκε και σε ένα τραγικό γεγονός:
“Λίγους μήνες αφότου ήρθα να τον δω μαζί με τον Γιάννη τον αδελφό του που και αυτός είχε περάσει από εξορίες, ο Γιώργης, ένας Πόντιος, πολύ σοβαρός άνθρωπος – εργάτης ήταν θυμάμαι – μέλος του πολιτικού γραφείου, έπαθε περιτονίτιδα. Η φυλακή βεβαίως δεν είχε ούτε γιατρό, ούτε αυτοκίνητο. Τον έβαλαν λοιπόν σε ένα καμιόνι που τρανταζόταν… Πέθανε στο δρόμο σα το σκυλί. Αυτό ήταν το Ιτζεδίν!”