Τα έχουμε γράψει ξανά και ξανά όμως φέτος είχαμε την ελπίδα πως λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού ο κόσμος θα ήταν λιγότερος, ίσως πιο συνειδητοποιημένος λόγω της περιπέτειας που έχουμε περάσει και το Κεδρόδασος με λιγότερα σκουπίδια. Αλλά φεύ… κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.
Το Κεδρόδασος το χαρακτηρίζουν “μαγευτικό” όσοι το επισκέπτονται.
Έτσι το περιγράφουν και οι ταξιδιωτικοί οδηγοί, και κάθε λογής αναρτήσεις και δημοσιεύσεις, από τις τόσες πολλές που πλέον βρίσκεις στο διαδίκτυο και που έχουν συντελέσει ώστε το μέχρι πριν μερικά χρόνια απομονωμένο και γνωστό μόνο στους κατοίκους της Κισσάμου Κεδρόδασος να είναι πλέον “must” του καλοκαιριού για τους ντόπιους και τους επισκέπτες του νησιού.
Όμως το Κεδρόδασος υποφέρει από την παρουσία μας.
Σήμερα Κυριακή, 17 Μαϊού, το Κεδρόδασος ήταν κατάμεστο.
Λίγοι κέδροι δεν είχαν από κάτω του κάποιο κατασκηνωτή. Πολλοί ήταν αυτοί που σεβάστηκαν την μοναδική ομορφιά των υπεραιωνόβιων κέδρων, αρκετοί ήταν όμως κι αυτοί που έδειξαν και φέτος ασέβεια. Κάποιοι, άναψαν φωτιές κάτω από τους κέδρους. Μέχρι και τσουκάλια έφεραν…
Παρόμοια η εικόνα και με τα σκουπίδια.
Ξέρετε, οι περισσότεροι κάνουν ειλικρινείς προσπάθειες να διατηρήσουν το χώρο καθαρό. Αλλά όταν επισκέπτονται τόσοι πολλοί ένα τόσο ευαίσθητο χώρο, λίγοι κακοί αρκούν για να κάνουν πολύ ζημιά.
Σκουπίδια λοιπόν και πάλι, από σακούλες και χαρτιά και κουράδες σκύλων. Γιατί κατασκήνωση χωρίς τον σκύλο δε γίνεται… Οι σκύλοι τρέχουν ελεύθερα, και κάποιες φορές ελεύθερα κάνουν και την ανάγκη τους. Στα βράχια πάνω, στην παραλία, γαβγίζουν ο ένας στον άλλο.
Δεν λέμέ ότι τα πράγματα ήταν ανυπόφορα, οπωσδήποτε έχουμε δει το Κεδρόδασος σε πολύ πιο άσχημη κατάσταση. Όμως τώρα είμαστε μεταξύ μας, γνωστοί μεταξύ γνωστών. Δεν αλλάζει κάτι. Οπωσδήποτε, το πρόβλημα δεν είναι οι τουρίστες. Εμείς είμαστε.
Και έτσι, όπως κάθε χρόνια έτσι και φέτος, έστω και χωρίς τουρίστες, οι κάδοι γέμισαν. Ξεχείλισαν. Και ενώ είχαν ξεχειλίσει από σκουπίδια, οι ντόπιοι επισκέπτες του πανέμορφου τόπου, συνέχισαν να ρίχνουν τα σκουπίδια τους εκεί. Λες και επειδή εκεί βρίσκονται σκουπίδια μπορείς να ρίχνεις όσα σκουπίδια θέλεις. Μπορείς να φτιάξεις έναν Κουρουπητό στο Κεδρόδασος, αφού άλλωστε υπάρχει χώρος για σκουπίδια.
Μπροστά στα μάτια μας και ενώ βγάζαμε φωτογραφία δύο νέοι άνθρωποι (και αυτό είναι το πιο στενάχωρο) έσπευσαν να πετάξουν εκεί κάτι σακούλες με σκουπίδια. Θα μας πείτε, και δε λες πάλι κάλα; Θα μπορούσαν να τα είχαν αφήσει στην παραλία ή κάτω από κανένα κέδρο. Να είσαι ευχαριστημένος.
Άραγε, πόσο δύσκολο είναι να βάλεις τις σακούλες με τα σκουπίδια στα αμάξι μέχρι να βρεις έναν κάδο στη διαδρομή που θα είναι άδειος; Πόσες φορές πρέπει να συζητάμε τα αυτονόητα; Γιατί σε αυτή τη χώρα κάποιοι για να κάνουν τα αυτονόητα θέλουν διαρκώς από πάνω τους έναν αστυνομικό;
Το Κεδρόδασος αξίζει της προστασίας μας, όχι επειδή είναι ένα διαμάντι ομορφιάς που προσελκύει τουρίστες από όλο τον κόσμο, αλλά γιατί η προστασία του όμορφου είναι δείγμα πολιτισμού. Και ο πολιτισμός, αν και σε αυτή τη χώρα των “διασκεδαστών” λίγη σημασία του δίνουμε, είναι το σταθερό έδαφος πάνω στο οποίο προοδεύουν οι κοινωνίες.
Επιτέλους, ας σταματήσουμε να μιλάμε για τα αυτονόητα.