Γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης
Όσους υποστηρίζουν ότι ο κόσμος δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τα πράγματα αλλά ούτε και να πάρει πρωτοβουλίες προς αυτή την κατεύθυνση, οι εξελίξεις στην Καταλωνία και σε όλη την Ισπανία τους διαψεύδουν οικτρά. Η κυβέρνηση της Ισπανίας και η κυρίαρχη τάξη νόμιζε ότι μπορούσε να σταματήσει το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλωνίας επιστρατεύοντας τακτικές… βίας και νοθείας αλλά διαψεύστηκε. Κανένας μηχανισμός καταστολής δεν μπόρεσε για μια ολόκληρη βδομάδα που είχε εκδηλωθεί το πραξικόπημα κατά του αυτοδιοίκητου της Καταλωνίας και ιδιαίτερα την περασμένη Κυριακή να διώξει και να τρομοκρατήσει τον κόσμο, τους εργάτες, τους νεολαίους, τους συνταξιούχους, από τους δρόμους, τα εκλογικά τμήματα, τις πλατείες, τις σχολές και όλα όσα είχε καταλάβει (και οργανώσει) ο κόσμος της δουλειάς στην Καταλωνία, για να εξασφαλίσει ότι το δημοψήφισμα θα γίνει, όπως και έγινε, με αποτέλεσμα μια συντριπτική πλειοψηφία του ΝΑΙ (SI).
Δεν μπόρεσαν ούτε ο εθνικισμός, ούτε οι απειλές, ούτε οι φασιστοσυνάξεις που οργάνωσε ο Ραχόϊ στη Μαδρίτη, με τους νοσταλγούς του Φράνκο να χαιρετούν ναζιστικά, για να εμποδίσουν τον κόσμο σε όλες τις πόλεις της Ισπανίας να δείξει την αλληλεγγύη του με τους Καταλάνους συντρόφους του και να κάνει δικό του ζητήμα την μάχη ενάντια στην καταστολή. Είναι μάλιστα ακριβώς ο ίδιος κόσμος που είχε διαδηλώσει στις ισπανικές πλατείες, την ίδια εποχή που διαδηλώναμε στην Ελλάδα, και που εναντιώθηκε στους πλειστηριασμούς των λαϊκών σπιτιών από τις τράπεζες. Τα συνθήματα παντού ήταν κοινά «Να φύγει τώρα ο Ραχόϊ» και «Γενική απεργία». Στην Καταλωνία τα συνδικάτα δεν αρκέστηκαν στον αγώνα της Κυριακής αλλά κάλεσαν και οργάνωσαν, με τη συμμετοχή πλήθος κόσμου, εργαζομένων, φοιτητών και συνταξιούχων, μια μαζική και εντυπωσιακή σε όγκο και παλμό γενική απεργία στις 3 Οκτωβρίου ενώ είχαν προηγηθεί συγκεντρώσεις στους χώρους δουλειάς και στα δημαρχεία για να οργανωθεί. Υπήρξε μάλιστα η πρόταση να ανανεώνεται η απεργία κάθε μέρα! Αντίστοιχη πρωτοβουλία πιέζονται να πάρουν τα συνδικάτα σε όλη την Ισπανία.
Αυτή η σύγκρουση που έκλεισε με νίκη του δημοψηφίσματος, γιατί πάνω από δυο εκατομμύρια ψήφισαν για το ΝΑΙ, έχει αναγκάσει την κυβέρνηση της
Καταλωνίας να δηλώνει ότι θα προχωρήσει σε μονομερή ανεξαρτοποίηση. Αυτό σημαίνει κλιμάκωση της πολιτικής κρίσης και στην Ε.Ε. και στην Ισπανία. Την περασμένη Κυριακή οι εκλογές στη Γερμανία έδειξαν ότι οι συγκρούσεις και η κρίση έχουν φέρει το πολιτικό αδιέξοδο στο κέντρο του καπιταλισμού ενώ την ίδια ώρα το δημοψήφισμα και οι πολιτικές εξελίξεις στην Καταλωνία μεγαλώνουν τη ρευστότητα στον πιο μεγάλο καπιταλισμό του Νότου. Ο Ραχόϊ, ο φίλος και ομοϊδεάτης του Σαμαρά, κλονίζεται ενώ η αποχώρηση της Καταλωνίας μπορεί να συγκριθεί ακόμα και με το Brexit για τη Βρετανία και την Ε.Ε. αφήνοντας ανοιχτές τις εξελίξεις και στην Ισπανία αλλά και στην Ε.Ε. Το πρώτο είναι πιο άμεσο, το δεύτερο ανοίγει από παντού.
Ο ρόλος της εργατικής τάξης και της αριστεράς μέσα σ’αυτές τις συνθήκες είναι κρίσιμος. Το τι θα κάνουμε εδώ στην Ελλάδα αποτελεί μια πολύ σημαντική βοήθεια και ενίσχυση. Η ανάληψη πρωτοβουλιών σε αυτή την κατεύθυνση είναι κάτι απαραίτητο και αναγκαίο, για το κίνημα και την Αριστερά, όπως η πρωτοβουλία που πήρε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ όπου διοργάνωσε την Τρίτη διαδήλωση στην ισπανική πρεσβεία στην Αθήνα όπου συμμετείχαν δυνάμεις της Αριστεράς όπως η ΛΑΕ, η ΟΝΡΑ κ.α. Αντίστοιχη είναι η πρωτοβουλίας της Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ) όπου θα διοργανώσει συζήτηση την Πέμπτη και Παρασκευή (12 και 13 Οκτώβρη) σε σχολές της Αθήνας και με θέμα: «Αλληλεγγύη στους αγώνες της Καταλωνίας», με κεντρικό ομιλητή τον Steve Cedar, μέλος ομάδας περιφρούρησης σε εκλογικό τμήμα. Ο ίδιος ομιλητής είναι επίσης απεσταλμένος από την Αντιφασιστική Επιτροπή της Βαρκελώνης στη Διεθνή Αντιφασιστική Συνάντηση της Αθήνας, στις 14-15 Οκτώβρη που οργανώνει η ΚΕΕΡΦΑ στο γήπεδο του Ρουφ.
Η κρίσιμη συνέχεια
Η προσπάθεια της Ε.Ε. και του Ραχόϊ να σταματήσουν την πραγματοποίηση του δημοψηφίσματος απέτυχε. Ότι δεν το κατάφεραν όμως δεν σημαίνει βέβαια ότι θα καταθέσουν τα όπλα, αντίθετα είναι που τώρα θα προετοιμάσουν την επόμενη κίνηση τους για να καταστείλουν τον αγώνα στην περιοχή. Η «μη αναγνώριση», η οικονομική ασφυξία και ο εμπορικός πόλεμος είναι μόνο κάποια από τα όπλα που μπορούν να αξιοποιήσουν.
Η ανταπόκριση του Νίκου Λούντου από την Ισπανία και για λογαριασμό της εφημερίδας Εργατική Αλληλεγγύη (Τρίτη 3/10, Νο 1293) είναι χαρακτηριστική των εξελίξεων: “[…] Η μάχη κερδήθηκε, ο πόλεμος βρίσκεται μπροστά. Την Τρίτη 3 Οκτώβρη έχει κηρυχθεί γενική απεργία στην Καταλωνία. Η απεργία κηρύχθηκε αρχικά από τις αριστερές, ριζοσπαστικές συνομοσπονδίες αλλά μετά την καταστολή συντάχθηκαν όλα τα συνδικάτα, συμπεριλαμβανομένων των UGT και CCOO. Η πρόταση είναι να ανανεώνεται η απεργία καθημερινά. Στην πραγματικότητα η απεργία ξεκινάει ήδη από τη Δευτέρα, μιας και στις 12 το μεσημέρι τα συνδικάτα έχουν καλέσει τον κόσμο να ,συγκεντρωθεί στις πύλες όλων των εργατικών χώρων και να συζητήσει την οργάνωση της Τρίτης. Την ίδια ώρα ο κόσμος που δεν θα βρίσκεται σε εργατικούς χώρους θα συγκεντρωθεί μπροστά στα δημαρχεία.
Η μάχη δεν είναι μόνο ενάντια στο Ραχόι, είναι και για το προς τα πού θα κινηθεί η ίδια η μάχη της ανεξαρτησίας. Ο Πουτζντεμόν ψάχνει διεθνή στηρίγματα και θέλει να εξασφαλίσει σταθερότητα. Φτάσαμε μέχρι εδώ γιατί ο ίδιος ο κόσμος, εργαζόμενοι, φοιτητές και φοιτήτριες έσπασαν τα όρια που έβαζε η κυβέρνηση του Πουτζντεμόν και επέβαλαν τον ρυθμό του κινήματος. Είναι κρίσιμο να συνεχιστεί αυτή η διαδικασία. Η κοινωνική διάσταση του κινήματος πρέπει να διατηρήσει το πάνω κεφάλι απέναντι στην αμιγώς εθνική. Οι επιτροπές που στήθηκαν σε χώρους δουλειάς, σε πανεπιστήμια και σε γειτονιές για να εξασφαλίσουν τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος είναι κύτταρα που πρέπει να συνεχίσουν στη μάχη για το τι ανεξαρτησία θέλει η εργατική τάξη. Το αναμενόμενο είναι ότι όταν το καταλανικό κοινοβούλιο κηρύξει την ανεξαρτησία, η ισπανική γερουσία θα εγκρίνει την εφαρμογή του άρθρου 155 του Συντάγματος, δηλαδή την κατάργηση της καταλανικής κυβέρνησης και την ανάληψη της διοίκησης από το ισπανικό κράτος. Τι χαρακτηριστικά θα πάρει η αντίσταση σε αυτή την απόφαση θα κριθεί και από το πώς το κράτος θα επιχειρήσει να την εφαρμόσει.
Η αλληλεγγύη στο υπόλοιπο ισπανικό κράτος είναι και θα παραμείνει βασικός παράγοντας. Το βράδυ της Κυριακής εξελίχθηκαν ταυτόχρονες διαδηλώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Ισπανίας. Οι φασίστες που έχουν κάνει την εμφάνισή τους, αν και προς το παρόν είναι πολύ αδύναμοι για κινητοποίηση στο δρόμο και διατηρούν το ρόλο του χειροκροτητή της αστυνομίας, πρέπει να τσακιστούν. Τα κινήματα και η Αριστερά συνδέουν την αλληλεγγύη στην Καταλωνία με τις μάχες ενάντια στην κυβέρνηση του Ραχόι που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη. Καμιά μάχη δεν πρέπει να μπει στην άκρη: βρίσκονται ενόψει μαζικές διαδηλώσεις για τη δημόσια υγεία, αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις για την υποδοχή των προσφύγων, η μάχη του προϋπολογισμού του 2018 για τον οποίο ήδη ανησυχεί ο Ραχόι. Αν όλα τα σφυριά του κινήματος συνεχίσουν να χτυπάνε συντονισμένα, η ρήξη που ξεκίνησε στην Καταλωνία έχει τη δυνατότητα να μην περιοριστεί σε μια απλή αλλαγή σημαίας”.