«Φρένο» στην ανεξέλεγκτη δράση των εισπρακτικών εταιρειών βάζει η δικαιοσύνη, αναγνωρίζοντας δικαίωμα αποζημίωσης για τον καταναλωτή – δανειολήπτη που υφίσταται τις γνωστές οχλήσεις και το «κυνηγητό» για πληρωμή.
Σύμφωνα με τη δικαιοσύνη, το δικαίωμα αποζημίωσης «γεννιέται» και μόνο επειδή η τράπεζα στην οποία ο καταναλωτής χρωστά δεν φρόντισε να τον ενημερώσει ότι σκοπεύει να δώσει σε εισπρακτική εταιρεία τα στοιχεία του (διεύθυνση, τηλέφωνο σπιτιού, εργασίας, κ.λπ.) και τα έγγραφα με τα προσωπικά του δεδομένα για το τι οφείλει! Ετσι, και μόνη η σχετική τηλεφωνική όχληση από την εταιρεία δημιουργεί ευθύνες για την τράπεζα που δεν γνωστοποίησε προηγουμένως στον πελάτη της ότι θα του ζητηθεί από εισπρακτικούς μηχανισμούς να πληρώσει, καθώς η σχετική οφειλή του μπορεί έτσι να γνωστοποιηθεί και σε τρίτα πρόσωπα (οικογένεια, εργασία κ.λπ.) που δεν θα έπρεπε να γνωρίζουν, με συνέπεια να προκληθεί στον καταναλωτή ηθική βλάβη. Η αποζημίωση αυτή μπορεί να είναι βέβαια πολύ μεγαλύτερη και να στοιχειοθετείται ευθύνη της εισπρακτικής εταιρείας, εφόσον χρησιμοποίησε μέτρα ανεπίτρεπτα που προκάλεσαν προσβολή της προσωπικότητας.
Η υπόθεση
Ειρηνοδικείο επιδίκασε αποζημίωση 6.000 ευρώ (με τους νόμιμους τόκους) σε δικηγόρο, επειδή δέχθηκε οχλήσεις τηλεφωνικές από εισπρακτική εταιρεία, προκειμένου να διαπραγματευθεί τον τρόπο και χρόνο αποπληρωμής των οφειλών του λόγω χρήσης πιστωτικής κάρτας, χωρίς να έχει καμία σχετική ειδοποίηση από την τράπεζα ότι διαβίβασε τα στοιχεία και τα οικονομικά του δεδομένα σε τρίτους.
Εξαιρετικά σημαντικές είναι οι επισημάνσεις της απόφασης (96/16) που ανοίγουν τον δρόμο για «μπαράζ» σχετικών αγωγών και αποζημιώσεων ότι:
• Δεν μπορεί να «μπλοκάρει» την ευθύνη αποζημίωσης το γεγονός ότι στη σύμβαση (κάρτας, δανείου κ.λπ.) που έχουν συνυπογράψει οι δύο πλευρές, η τράπεζα προειδοποιεί ότι, σε περίπτωση καθυστέρησης της εξόφλησης, μπορεί να αναθέσει την εξασφάλιση της πληρωμής σε εισπρακτική εταιρεία. Η συνυπογραφή (του οφειλέτη, εγγυητή κ.λπ.) δεν αίρει σε καμία περίπτωση την υποχρέωση για προηγούμενη ρητή ενημέρωσή του ότι τα στοιχεία του δίνονται σε συγκεκριμένους τρίτους για πίεση προς εξόφληση.
• Ο οφειλέτης που δεν ενημερώθηκε για τη διαβίβαση αυτή, δικαιούται σε κάθε περίπτωση αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης, χωρίς να ενδιαφέρει το εάν τελικά πλήρωσε. Το γεγονός ότι μετά τις τηλεφωνικές οχλήσεις ρύθμισε με επωφελή τρόπο και εξόφλησε τελικά την οφειλή του δεν καθιστά σε καμία περίπτωση καταχρηστική την αγωγή που ασκεί για αποζημίωση.
• Η τράπεζα δεν μπορεί να επικαλεστεί αμέλεια για να αποσείσει την ευθύνη της για τη μη ενημέρωση, και φέρει η ίδια το βάρος της απόδειξης για το ότι τυχόν αγνοούσε τα πραγματικά γεγονότα που θεμελιώνουν την υπαιτιότητά της (σύμφωνα με τη νομοθεσία για την προστασία των προσωπικών δεδομένων).
Αλέξανδρος Αυλωνίτης – ethnos.gr
