του Αντ. Χαρχαλάκη ερευνητή – συγγραφέα – ποιητή
Ας μιλήσουμε φίλοι μου για τη χώρα μας και την κοινωνική μας πραγματικότητα. Αν και λίγο – πολύ, ο παραπάνω τίτλος αφορά όλες σχεδόν τις χώρες κι όλους τους λαούς. Που στενάζουν υπό τα καπιταλιστικά δεσμά, τα οποία όλο και ισχυροποιεί η πρωτοφανής ΚΡΙΣΗ των καιρών μας.
Ας μιλήσουμε λοιπόν χωρίς μασημένα λόγια: Δεν είναι καταστροφή Ανθρώπινου δυναμικού, ο μόνιμος παροπλισμός εργατικών στρωμάτων, αμέτρητων ποσοστών; Δεν είναι καταστροφή ο ξεριζωμός, αυτός χώρας, χιλιάδων ειδικών και επιστημόνων, που θα αποτελούσαν την αιμοδοσία της οικονομίας μας; Δεν είναι καταστροφή η υπερχρήση και η ουσιαστική νομιμοποίηση των ναρκωτικών ουσιών, από νέα άτομα και γενικά απογοητευμένες πληθυσμιακές μερίδες; Δεν είναι καταστροφή ο υποσιτισμός μεγάλης μερίδος, που σαν …τραγική ειρωνεία γίνεται προσπάθεια να «αντιμετωπιστεί» από χορτασμένους όπως π.χ. η εκκλησία και κάποιους έχοντες που επενδύουν στα μεταφυσικά…χρηματιστήρια; Δεν είναι καταστροφή η μείωση των γάμων και φυσικά των γεννήσεων, που θα μεγάλωναν στατιστικά αυτό τον διαρκώς συρρικνούμενο λαό; Δεν είναι καταστροφή η εγγενής αδυναμία πρόσβασης στην αγορά αναλώσιμων – διαρκών αγαθών, από ευρέα στρώματα του πληθυσμού μας; Δεν είναι καταστροφή, η απώλεια στις χωματερές, τεραστίων ποσοτήτων τροφίμων κάθε είδους όπως βόειου κρέατος, βουτύρου, φρούτων κ.ά.; Κι αυτό μόνο για να μην πέσουν τα ποσοστά κέρδους, κύριο χαρακτηριστικό της «ελεύθερης αγοράς»! Δεν είναι καταστροφή η μοιραία (;) έξαρση της εγκληματικότητας, που εξουδετερώνει χιλιάδες άτομα, με τον εγκλεισμό στα σωφρονιστικά ιδρύματα, αλλά και τον κοινωνικό αποκλεισμό; Αμέτρητα τα ερωτήματα!! Το πιο αγωνιώδες: Τι προοπτικές έχουμε για το ξεπέρασμα της ΚΡΙΣΗΣ, που θα καθορίσει την κατάσταση την οποία βιώνουμε σαν λαός και έθνος;
Βλέποντας κάποιος τις ..τρομολαγνικές πολιτικές δημοσκοπήσεις, που δείχνουν ν’ ανεβαίνει η «Χρυσή Αυγή», δεν πρέπει να παραβλέπει τις πιθανότητες, έως βεβαιότητες, πως η κοινωνία μας οδεύει προς τον ακραίο αγριανθρωπισμό. Και πως θυμίζει τη Γερμανία του Μεσοπολέμου, όταν ανέβαινε ο χιτλερισμός. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Μπρεχτ για εκείνα τα χρόνια, επίκαιρα και για σήμερα:
«Μιλάνε για καιρούς δοξασμένους και πάλι.
Άννα μην κλαις, θα γυρέψουμε βερεσέ απ’ το μπακάλη.
Μιλούν για του έθνους ξανά την τιμή,
Άννα μην κλαις, στο συρτάρι δεν έχει ψίχα ψωμί».
Προς τα εκεί οδεύουμε και μην με πείτε καθόλου υπερβολικό. Πράγματι δείχνει να ζούμε μια αργή διαδικασία καταστροφής ανθρώπινου δυναμικού. Παλιότερα, το διαπίστωσε υπό μορφήν αφορισμού κάποιος δόκτωρ Σπράου, που τον είχαν φέρει να μελετήσει (λέει) το ασφαλιστικό μας σύστημα. Είπε λοιπόν ο δόκτωρ: «Στην Ελλάδα ζουν πολύ»!!! Τις συνέπειες των αφορισμών του, τις ζούμε σήμερα σε όλο τους το τραγικό μεγαλείο: υποβαθμισμένες σε επίπεδο…Ζιμπάμπουε, και βάλε, υγειονομικές δομές. Οι φορείς όπως ο Ε.Ο.Π.Υ., έγιναν ανάλγητοι παρά τον ….προορισμό για τον οποίο ιδρύθηκαν. Οι φαρμακοποιοί που σταματούν την επί πιστώσει χορήγηση σκευασμάτων. Οι συντάξεις – μισθοί μειώνονται σε βαθμό μη βιάσιμο για τους αποτυχείς αποδέκτες των. Οι οργανισμοί κοινής ωφελείας, όπως π.χ. η ΔΕΗ, κόβει τις παροχές όταν δεν πληρώνονται τα χαράτσια. Σας ερωτώ λοιπόν κι ας απαντήσει καθένας στον εαυτό του: Αν αυτό δεν είναι καταστροφή – έως εξόντωση – ανθρώπινου δυναμικού, τι είναι;
Κι ένα τελευταίο ερώτημα: Γιατί όλα αυτά τα άλλα που δεν θα μου επαρκούσε ο χώρος; Γιατί πρέπει να γίνουν οι πλούσιοι τερατωδώς πλουσιότεροι και οι φτωχοί να φτωχοποιηθούν σε βαθμό απόλυτης εξαθλίωσης!! Διπλό αγαπητοί μου το όφελος: 1)Ασύλληπτη κερδοφορία, 2) Εξαθλίωση που οδηγεί με ακρίβεια, στην Λουμπενοποίηση, από την οποία δεν κινδύνεψε ποτέ η κρατούσα τάξη πραγμάτων. Για την ακρίβεια θωρακίστηκε και πέραν τούτου, οδηγεί τους κατά παράδοσιν…ελεήμονες κάθε επιπέδου, να δείξουν τον «ανθρωπισμό» τους!!! Ω νήσος της μάγισσας Κίρκης, που είσαι γεμάτη από χοίρους!!! Ως πότε θα υπάρχεις ;