Του Μανώλη Καπετανάκη
Τελικά η ακάθεκτη πανδημία πέρα από όλεθρος πολύπλευρα για τον λαό και αγκάθι στην ομαλή λειτουργία μιας απόλυτα ένοχης για όλα τα δεινά των από κάτω οικονομίας της εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης, αποδεικνύεται χρυσοτόκος όρνιθα για την αθλιότητα του συστήματος. Ένα δηλαδή ουρανόσταλτο και θρασύτατο πρόσχημα για να αποψιλώσουν απομεινάρια εργατολαϊκών κατακτήσεων και ελευθεριών.
Δεν χρονοτρίβησαν λεπτό οι κρατούντες, ώστε να προωθήσουν σαρωτικές αλλαγές και στον χώρο των λυκείων και πανεπιστημίων. Επιχειρώντας να πετύχουν εκεί, όπου διαδοχικά στο παρελθόν και κάτω από ογκώδεις και μαχητικές κινητοποιήσεις μαθητικοφοιτητόκοσμου και εκπαιδευτικών έγιναν θρύψαλα απόπειρες επιβολής ανάλογων αντιδραστικών μέτρων τέτοιας ισοπεδωτικής κλίμακας.
Έτσι –να η ιδανική, ιστορική ευκαιρία- η υπουργός Παιδείας πλαισιωμένη με τον «συναρμόδιο» υπερυπουργό καταστολής καταθέτουν ένα πλαίσιο ρυθμίσεων, που τσακίζει με μερικές μονοκοντυλιές τη δυνατότητα των παιδιών του φτωχοποιημένου (και αυτό αφ` εαυτού του αποτελεί πρώτο και πρωταρχικό ανάχωμα στην πανάκριβη και δυσπρόσιτη αξίωση για σπουδές) να αποκτήσουν όχι μονάχα ένα πτυχίο, αλλά ακόμη και το απλό απολυτήριο.
Γιατί αυτό απαιτεί η προσαρμογή στην παραγωγική ερήμωση, παραρτηματοποίηση και τουριστικοποίηση μιας εξαρτημένης χώρας, όπου η μεγάλη μερίδα της «αναξιοπαθούσας» νεολαίας οφείλει να εκχωρήσει το προνόμιο των σπουδών στην «εκλεκτή» μειοψηφία των παράσιτων μεν, εχόντων δε. Καταντώντας η ίδια ένας σύγχρονος παραγιός. Απλήρωτος, καρπαζοεισπράκτορας και γαλουχημένος για την επαύριο σαν αβέβαια εργαζόμενος σε σίγουρα συνθήκες φυτοζωίας και περιπλάνησης.
Οπότε για την επίτευξη αυτού του σκοπού τα θεσμικά εργαλεία πρέπει να είναι κατάλληλα διαμορφωμένα και δρακόντεια.
Οι τρύπες της κρησάρας έγκαιρα θα κρατούν την άπορη και περιφρονημένη «ήρα» της κοινωνίας. Έχοντας ως εκ τούτου (οι τρύπες) για να είναι αποτελεσματικές υποχρεωτικά τη διάμετρο της τράπεζας θεμάτων, το διπλό μηχανογραφικό των υποψήφιων, τις ανεβασμένες βάσεις εισαγωγής στο τριτοβάθμιο μονοπώλιο της αριστοκρατίας.
Αλλά πάλι οι φύλακες έχουν γνώση και προνοούν για τα αναπάντεχα ορθώνοντας εφεδρικούς φράκτες. Εάν ξεγλιστρήσουν από το αρχικό φιλτράρισμα κάποιοι «τρωγλοδύτες» και ανακατευτούν «επιμολυντικά» με τα θρεφτάρια των πλούσιων, θα συναντήσουν μια πιο αποδοτική σήτα ξεσκαρτέματος – ξωπετάγματος στη φυσική τους θέση. Δηλαδή εκείνη της μισθωτής σκλαβιάς και αιώνιας υποταγής. Αυτή τη φορά ονομάζεται ν+ μισό του ν, εξεταστικό όριο, διαγραφές και προσεχώς κατάργηση δωρεάν συγγράμματος και άλλων «θεάρεστων».
Και επειδή η απείθαρχη πλέμπα έχει μια γεμάτη «αναίδεια» τάση συχνά να αντιστέκεται στο κυνηγητό της και στο ζόφο που τη περιτριγυρίζει και επηρεασμένη από τα «δαιμόνια» του Πολυτεχνείου διεκδικεί τα δίκια της για ψωμί, παιδεία, ελευθερία, υγεία, ειρήνη και ανεξαρτησία οι δεσμώτες μετατρέπονται σε ραβδούχους. Τα πειθαρχικά και το κλίμα των σχολαρχείων νεκρανασταίνονται . Η πανεπιστημιακή αστυνομία περνώντας τις εξετάσεις για την ικανότητα χρήσης χημικών και ρόπαλων θα κατοικοεδρεύει σε μόνιμη πια βάση στους ναούς της καπιταλιστικής γνώσης.
Ισχυρίζονται μάλιστα πως τοιουτοτρόπως θα εκκαθαριστεί επιτέλους ο έσχατος θύλακας της καθ` όλα «εξυγιασμένης και σεπτής» κοινωνίας, όπου έχει βρει λημέρι η εγκληματικότητα και το ναρκοεμπόριο!!!
Λένε ασύστολα ψέματα. Όπως για τα μνημόνια, που εκτόξευσαν το χρέος και καταπόντισαν το βιοτικό επίπεδο. Όπως με τη χολέρα του κορωνοϊού, ενώ ευθύνονται για την ανεξέλεγκτη και θανατηφόρα επιδρομή του, κατηγορούν και χαρατσώνουν τα αθώα θύματα.
Οπωσδήποτε την ατιμία και αποχαλινωμένη επιθετικότητα τους ευνοούν οι ταξικοί συσχετισμοί. Αξιοποιούν επίσης εξαντλητικά τις ειδικές συνθήκες του covid-19. Τους αβαντάρει κιόλας η ελεεινή ρεφορμιστική και συνδικαλιστική αφλογιστία στο κίνημα.
Όμως τους τρομάζει ο ελπιδοφόρος απόηχος ξεσηκωμών των «μουζίκων» σε διάφορες γωνιές του πλανήτη. Προβληματίζονται και ανησυχούν καθότι οι φοβέρες του Χρυσοχοΐδη, πως οι χουντονόμοι κεφαλαίου και κυβέρνησης «δεν θα μείνουν στα χαρτιά», δεν φρενάρουν αρκούντως την αγανάκτηση και αγωνιστική ορμή των θιγόμενων. Αντίθετα κουρελιάζονται στους δρόμους της πάλης με τις προηγούμενες μαθητικές καταλήψεις, τις ακόμη παλιότερες απεργίες στα σχολεία και τις αξιόλογες (σαν μαγιά) πρόσφατες συγκεντρώσεις ή διαδηλώσεις.
Συνειδητοποιούν πια γονείς, δάσκαλοι και νιάτα πως το συγκεκριμένο και ανελέητο σφυροκόπημα στο δικαίωμα για σπουδές έχει ταίρι. Συνυφαίνεται με τη στρατηγική προσπάθεια των κυρίαρχων να σπρώξουν συνολικά τον λαό στο σκοτεινιασμένο περιθώριο ενός δυσεύρετου και μαρτυρικού μεροκάματου πείνας. Βουβά, ταπεινωμένα, τρομοκρατημένα. Με όνειρα πνιγμένα σε εφιάλτες μέχρι και πολεμικών εθνικιστικών συμφορών.
Ρίχνουν οι αντίπαλοι μας σπίθες σε ένα εξαιρετικά ξερό και εύφλεκτο κάμπο. Μια τέτοια λοιπόν σωτήρια πυρκαγιά κινδυνεύει να κάψει μερικά ή ευρύτερα την πολιτική τους.
Ας συμβάλλουμε στο οργανωμένο ξέσπασμα της το συντομότερο σαν γονείς, καθηγητές, μαθητές και φοιτητές και υπόλοιπος συμπαραστάτης λαός με όλες μας τις δυνάμεις.
Για το καλό μας, πριν μας κάψουν αυτοί.
* μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης και γονιός