«Υπάρχουν δεκαετίες στις οποίες τίποτα δεν συµβαίνει και υπάρχουν εβδοµάδες στις οποίες συµβαίνουν δεκαετίες», έλεγε ο Λένιν και αυτές οι φράσεις βρίσκουν σε µεγάλο βαθµό εφαρµογή στο πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας.
Στους κόλπους της δικομματικής κυβέρνησης επικρατεί αναστάτωση. Η σύγκρουση αγριεύει καθώς διακυβεύονται πολλά εν μέσω των πιέσεων και των εκβιασμών της τρόικα η οποία δείχνει να μην θέλει να καταλάβει το πολιτικό πρόβλημα της κυβέρνησης. Και να μη την απασχολεί σε τελική ανάλυση. Αυτοί τα λεφτά τους θέλουν.
Είναι εμφανώς καταπονημένη κυβέρνηση από τη μακρά και άκαρπη διαπραγμάτευση με την τρόικα που δε λέει να ολοκληρωθεί. Οι διαπραγματεύσεις που άρχισαν από αρχές Οκτωβρίου μοιάζει πολύ πιθανό να ολοκληρωθούν; Περί του Ιανουαρίου μετά το ΣΚΙ των αξιωματούχων των Βρυξελλών.
Είναι απογοητευμένη και συνάμα απορημένη η ηγεσία της Κυβέρνησης. Με όλα αυτά που πετύχαμε στο δημοσιοοικονομικό Που το πάνε επιτέλους η τρόικα και οι προϊστάμενοι της σε Βερολίνο και Βρυξέλλες; Αναρωτιούνται οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Το αδιέξοδο όμως είναι απόρροια των υποχρεώσεων και των δεσμεύσεων που έχουν αναλάβει όλοι αυτοί με τα «Μνημόνια» – δεν τα διάβασαν πριν τα υπογράψουν- δηλαδή οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις.
Έχουν δεσμευτεί σε πρωτογενή πλεονάσματα 1,5% ΑΕΠ το 2014 (2,8 δις) – 3% 2015 (5,4 δις) – 4,5 % ΑΕΠ 2016 (8 δις)!!! Αποδέχτηκαν επίσης μέτρα για το Ασφαλιστικό, την μείωση Δημοσίου με συγχωνεύσεις, καταργήσεις, και απολύσεις δημ. Υπαλλήλων, αποκρατικοποιήσεις, απελευθέρωση επαγγελμάτων, άρση περιορισμών κλπ. Φυσικά και γνώριζε ο Σαμαράς τι αναλάμβανε τον Ιούνιου του 2012 αφού άλλωστε τα είχε υπογράψει στην δοτή κυβέρνηση Παπαδήμου τον Νοέμβριο του 2011.
Βασίστηκε όμως ο Σαμαράς σε δύο υποθέσεις εργασίας ευελπιστώντας ότι θα τα βγάλει πέρα…. Ρίσκαρε… Τζόγαρε… όπως λέμε στη καθομιλουμένη.
Η πρώτη ότι από αρχές του 2013 η χώρα θα έμπαινε σε φάση ανάκαμψης που θα έφερνε επιπλέον φόρους και θα ελάφραινε η κοινωνία.
Η δεύτερη, ότι η πιστή εφαρμογή της δημοσιονομικής προσαρμογής, (καλός μαθητής) και οι θετικές προοπτικές που θα είχε η ελληνική οικονομία θα του επέτρεπαν πολιτική διαπραγμάτευση για τη χαλάρωση των δεσμεύσεων.
Μέχρι και αναθεώρηση των προβλέψεων για το δυσθεώρητο πρωτογενές πλεόνασμα του 2013 – 2016 σκόπευε ο Σαμαράς.
Μόνο που όλα αυτά αποδείχθηκα «όνειρα Θερινής νυκτός» οι υποθέσεις δεν επιβεβαιώθηκαν , η ύφεση για 6η χρονιά συνεχίζεται (και ξένοι «οίκοι» προβλέπουν και για το 2014 ύφεση)!!! Και το πολιτικό σύστημα βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο Σαμαράς «σύρθηκε» να ζητήσει ένα ραντεβού με την Μέρκελ ελπίζοντας σε μια συζήτηση κορυφής που θα άρει το αδιέξοδο με την τρόικα. Μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup στις 14-11 και τις δηλώσεις του επικεφαλής Γερμαν. Νταϊσελμπλουμ ότι η Ελλάδα πρέπει επειγόντως να αποφασίσει για τα μέτρα που θα κλείσουν το «κενό» όχι μόνο του 2014 αλλά και του 2015-16.
Ο Σαμαράς ευελπιστούσε ότι το ραντεβού του με την Μέρκελ θα του δώσει ανάσα για να κάνει τους πολιτικούς και επικοινωνιακούς χειρισμούς ώστε να μεταθέσει την εφαρμογή των μέτρων μέσα στο 2014 κι έτσι να παρατείνει το βίο της κυβέρνησης του μέχρι τις ευρωεκλογές. Γιατί αν πάει έτσι στις ευρωεκλογές χωρίς μια πολύ σημαντική βοήθεια από την Ε.Ε. δεν έχει ελπίδες να διασωθεί. Η κοινωνική βάση που τον στήριξε μέχρι τώρα καταρρέει υπό το βάρος των συνεχών μέτρων και τις υποβάθμισης του βιοτικού της επιπέδου. Το βλέπουν αυτό και άλλοι παράγοντες του συστήματος εξουσίας – πολιτικοί, επιχειρηματικά «τζάκια», συμπολιτευόμενοι κλπ. Το κρίσιμο είναι ότι ο πρωθυπουργός ΔΕΝ ΑΠΕΣΠΑΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΘΕΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ στα ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα ζητήματα. Το μόνο που ακούσαμε δημόσια… Η πολιτική στήριξη της Μέρκελ στον ίδιο και την κυβέρνησή του
Δεν χρειαζόταν ο Σαμαράς να ταξιδέψει στην Γερμανία για να ακούσει ότι η κυβέρνησή του πρέπει να εκτελέσει επακριβώς και στο ακέραιο τις εντολές της τρόικας. Εάν αυτό το ταξίδι είχε κάποιο νόημα, εκτός των δημοσίων σχέσεων θα ήταν κυρίως η πολιτική διαπραγμάτευση με την καγκελάριο για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.
Αυτό είναι το επιτακτικό ζητούμενο σήμερα. Ότι εάν δεν μεσολαβήσει γενναία αναδιάρθρωση η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να σέρνεται άλλα 7 – 8 χρόνια επιπλέον χωρίς την προοπτική ανάκαμψης, και εξόδου στις «αγορές χρήματος» (τα speed των 10 ετών ομολόγων είναι πέριξ των 8-8,5% όταν τον καιρό προ της εισόδου στο μνημόνιο 2010 κινούνται σε χαμηλότερο επίπεδο του 6 – 6,5% !!!
Σε αυτό το «καυτό» ζήτημα η Μέρκελ επανέλαβε το γνωστό ότι εάν την άνοιξη επιβεβαιωθεί η ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος τότε θα δρομολογηθεί η συζήτηση!!! για το ελληνικό χρέος, χωρίς να δεσμευτεί ούτε για το χρόνο ούτε βεβαίως για το περιεχόμενο της αναδιάρθρωσης!!!
Κάποιοι βέβαια εκτίμησαν πως η συνάντηση Σαμαρά – Μέρκελ είχε μια μυστική ατζέντα όπως ο φόρος ακινήτων αλλά και το μελλούμενο «κούρεμα» των καταθέσεων που είναι πάγια θέση πλέον και του Γερμ. Υπουργού Οικονομικών Σόιμπλε όπως και του ιερατείου των Βρυξελλών (Όλι Ρεν ) Νταϊσελμπλουμ.
Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον που δημιουργούν οι δηλώσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων που δε δείχνουν να συγκινούνται δημιουργείται φόβος στο κυβερνητικό επιτελείο το οποίο δεν κρύβει την ανησυχία του, ότι Βερολίνο και Βρυξέλλες, συμπεριφέρονται ωσάν να έχουν αποφασίσει να ενεργοποιήσουν τα καταστροφικά σενάρια. Δηλαδή να ωθήσουν τη διαπραγμάτευση για το πρόγραμμα στα άκρα και να αναγκάσουν την Ελλάδα σε έξοδο από την Ε.Ε. καταλογίζοντάς της βέβαια την ευθύνη και προβάλλοντας ότι ήταν «δική της» επιλογή και απόφαση… ενδεχομένως βοηθούντος σε αυτό το σενάριο και από την ανάδειξη στις εκλογές αριστερής κυβέρνησης.
Ο Σαμαράς όπως λένε οι συνεργάτες του δεν φαίνεται διατεθειμένος να πέσει… όπως ο Παπανδρέου. Αν δει ότι δεν βγαίνει … θα επιχειρήσει ηρωική έξοδο…
Με αυτά και άλλα τα πολιτικά νερά της αμέσως επόμενης περιόδου παραμένουν αχαρτογράφητη και ως εκ τούτο όλα είναι πιθανά. Οι κύκλωπες του μνημονίου παραμονεύουν να καταπιούν μια ακόμα μνημονιακή κυβέρνηση (3η στη σειρά) και μαζί της ολόκληρο τον ελληνικό λαό.
Ν.Χ
