Του Γιάννη Αγγελάκη

Μέσα στην εορταστική ημέρα, υπάρχουν άνθρωποι για τους οποίους δεν θα χτυπήσουν οι χαρμόσυνες καμπάνες των Χριστουγέννων.

Τα σπίτια λάμπουν από φως, σκορπίζοντας γέλιο και χαρά, αλλά οι πόρτες τους γι’ αυτούς είναι τόσο απροσπέλαστες όσο οι πύλες της Εδέμ. Για αυτούς τους ανθρώπους, η χριστουγεννιάτικη γιορτή δεν είναι παρά τα αποφάγια από ένα τραπέζι στα οποία δεν μπορούν να συμμετάσχούν. Στην καρδιά τους όμως, βρίσκεται μια βαθιά κατανόηση της Γέννησης που πολλοί έχουν χάσει. Διότι κι ο ίδιος ο Χριστός δεν γεννήθηκε στα πιο χαμηλά σπίτια, με τις πρώτες του αναπνοές να γίνονται ανάμεσα σε ζώα και όχι σε ανθρώπους;

Η φωτογραφία αυτή τραβήχθηκε το 2015 στα Χανιά, στην Πλατεία Κοτζάμπαση. Ένας άστεγος άνδρας και ο σκύλος του μοιράζονται το ίδιο πεζοδρόμιο. Οι αναπνοές τους σμίγουν. Κοιμούνται ο ένας απέναντι από τον άλλον, σα για να αντανακλούν έτσι την έρημη φύση τους. Πιστοί σύντροφοι στη μοναξιά.

Αυτά τα Χριστούγεννα, ας μην ξεχάσουμε όλους αυτούς που οι συνθήκες της ζωές, ο πόλεμος, ή και τα λάθη και οι ανθρώπινες αδυναμίες τους έφεραν σε μία θέση να μην μπορούν να γιορτάσουν μέσα στη θαλπωρή ενός σπιτιού.

Κάθε άνθρωπος που βρίσκεται δίχως την ασφάλεια μίας στέγης πάνω από το κεφάλι του, ας γίνει αποδέκτης όχι μόνο της φιλανθρωπίας αλλά και της συντροφικότητας και του σεβασμού που αξίζει κάθε ανθρώπινη ζωή.

Και σε αυτή την ένωση των ψυχών, σε αυτή την ένωση των ανθρώπων, ας ανακαλύψουμε όλοι μας την αληθινή ουσία των ημερών.

Xρόνια πολλά σε όλους