Κι ύστερα ήρθε η απόλυση..

Είμαι σε μία “φάση” της ζωής μου, όπου οι άνθρωποι που άφησα πίσω με θεωρούν προδότρια, εγώ προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου κι όλες οι ελπίδες που προσπαθώ να τρέφω μέσα μου για γυρισμό, κάθε μέρα που περνάει, ξεμακραίνουν για να μ΄ αφήσουν ακόμα πιο έρμη σε έναν τόπο που δεν αγαπώ.

Όταν ήρθαμε ήμασταν χαρούμενοι κι αποφασισμένοι να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήμασταν σχεδόν ευτυχισμένοι που βρέθηκε μια τρύπα στην Γη που να μας χωράει. Τίποτα παραπάνω.

Φέτος μετά από καιρό ξαναβρέθηκα άνεργη, μόνο που που ήμουν σε μία ξένη χώρα κι όταν είσαι κάπου μόνο για να δουλεύεις και δεν δουλεύεις πια, τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται μέσα σου.

Φοβόμουν. Όχι πια πως θα γυρίσω πίσω και δεν θα με ξέρουν. Πως δεν θα μ’ αναγνώριζα φοβόμουν. Πως θα έπαυα να νιώθω την έλλειψη κι ας μου λείπουν, πως θα έπαυα να κοιτάω πίσω για να μην πληγώνομαι και θα αρχίσω να ξεχνάω. Πως χάνω χρόνο από την ζωή αυτών που αγαπώ, χάνω αγκαλιές, στιγμές, φιλιά… Χάνω το χρόνο μου και όσους αγαπώ για να βρω λεφτά.

Μετά πάλι βρήκα χαμαλίκι με τον βασικό κι ήμουν κι ευτυχισμένη… Τουλάχιστον δεν θα βασανιζόμουν από άθλιες σκέψεις, όλη μέρα.

Αργότερα έμαθα πως είμαι έγκυος! Ευτυχία! Κι ύστερα ήρθε η απόλυση. Ο δικηγόρος είπε  μάλιστα πως το πρώτο εξάμηνο της εργασίας κάποιου μπορούν να τον απολύσουν για αποιοδήποτε λόγο, όποτε θελήσουν… Ο ΟΑΕΔ είπε πως δεν δικαιούμαι επίδομα καθώς ο σύζυγος μου δουλεύει σε 8ωρη εργασία, ακόμα κι αν δουλεύει με τον βασικό. Ξανά η ίδια απελπισία και χειρότερη.

Μας λένε προδότες, ότι φύγαμε αντί να κάτσουμε να παλέψουμε για την πατρίδα μας. Η Ελλάδα μου λείπει… Μου λείπει σε κάθε λέξη που λέω σε μια γλώσσα ξένη, σε κάθε ποτήρι εμφιαλωμένο νερό. Εύχομαι σ΄ αυτούς που τα ξέρουν όλα καλύτερα, να μη βρεθούν ποτέ στη θέση που βρέθηκα να πηγαίνω για συνεντεύξεις έγκυος στον 3ο μήνα και να ρουφάω την κοιλιά μου για να μην τυχόν και φανεί πως είμαι έγκυος, μήπως και γίνει ένα θαύμα.

Είμαστε πολλοί. Εύχομαι να έρθει η ώρα που θα πληρώσουν για τις ασχήμιες που μας ανάγκασαν να ζήσουμε, για την έλλειψη των αγαπημένων μας που άφησαν να μας κατατρώει.