Μαίνεται ο «πόλεμος» αναρτήσεων και επιστολών ανάμεσα σε διάφορες πλευρές γύρω από το πρόσωπο της Ειρήνης Αγαπηδάκη, η οποία έχει αναλάβει με απόφαση του πρωθυυπουργού Κ. Μητσοτάκη Εθνικη΄Συντονίστρια για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα.
Νεότερο επεισόδιο στην όλη κόντρα αποτέλεσε μια σκληρή ανάρτηση του δημοσιογράφου της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ Δημήτρη Μανιάτη κατά της Ειρήνης Αγαπηδάκη, μετά την οποία παρενέβη και ο Απόστολος Δοξιάδης, ο πρώην διευθύνων της ΝΕΡΙΤ Γ. Προκοπάκης αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Υπενθυμίζεται ότι η Ειρήνη Αγαπηδάκη, είχε γίνει στόχος μιας επίσης πρωτοφανούς επίθεσης από τον Παύλο Πολάκη με αφορμή ένα άρθρο από το 2017 της κυρίας Αγαπηδάκη.
Ο πρώην υπουργός Υγείας προχώρησε σε «ιατρική διάγνωση» μέσω Facebook:
«Ομολογώ πως αυτο το “πόνημα”,αυτο το αγλαισμα της λογοτεχνίας ,αυτο το κείμενο για Νόμπελ φιλοσοφίας ΔΕΝ ΤΟ ΕΙΧΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ οταν γράφτηκε το 2017 ,αλλα μόνο σημερα που το ειδα να κυκλοφορεί εδώ. Προφανώς το κοριτσάκι που ανέλαβε συντονιστής για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα με αρκετά χιλιάρικα το μήνα ,το είχε γράψει τότε για να της πω κανα γαλλικό και να πάρει πόντους στα μάτια και τα κιτάπια του Μητσοτακη τότε.Οπως αποδείχτηκε τους πήρε τους πόντους και χωρις το γαλλικό .
Δυο παρατηρήσεις:
1) απο τη “μελέτη” του πονήματος φαίνεται πως το πρόβλημα της ειναι βαρειά ψυχωσικη συνδρομή (και όχι απλή νεύρωση) που χρήζει μακράς νοσηλείας σε κλειστό ψυχιατρικό τμήμα .Παιδικα τραύματα,κακοποίηση,στέρηση,ανικανοποίητες επιθυμιες;;;Θα το βρουν οι ειδικοί στο Αιγινητειο η στο Δαφνι που πρεπει να επιληφθούν επειγόντως καθώς απο την εκδήλωση των συμπτωμάτων εχει περάσει αρκετός καιρός και σίγουρα θα εχει επιβαρυνθεί κλινικά ….
2) Αλί και τρισαλι στα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα!!!
ΠΑΜΕ ΠΑΛΙ:ΚΥΡΙΑΚΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΒΡΙΣΚΕΙΣ;;;; στα γαριδάκια;;;;….(γλυκα στο λεω…)»
Σε νέα του ανάρτηση ο Παύλος Πολάκης, αφού εξαπολύει επίθεση στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ξεκαθαρίζει ότι «δεν παίρνει πίσω ούτε λέξη».
Η Ειρήνη Αγαπηδάκη απέφυγε τεχνηέντως να απαντήσει. Προέβη μία λιτή δήλωση, μέσω της οποίας είτε λίγο πολύ μας είπε: «Δεν θα ασχοληθώ με τον κύριο Πολάκη, αλλά με το έργο που μου έχει ανατεθεί».
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι είχε ασχοληθεί μαζί του και μάλιστα με δηλητηριώδη τρόπο. Τότε, όμως, ήταν ελεύθερη σκοπευτής, ενώ τώρα φέρει αξίωμα…
Τι είχε γράψει η κ. Αγαπηδάκη: “Ήταν ένα μικρό Πολάκι…”
Τι έγραφε η κ. Αγαπηδάκη;
"google ad"
Ιδού το κείμενο που είχε δημοσιευθεί στο mononews με τίτλο: “Ήταν ένα μικρό Πολάκι…”:
“Φαντάσου τον Πολάκη πιτσιρίκο, να του ζητάει η μαμά του να κάνει τα κακάκια του στο γιο-γιο. Κάθεται εκείνος και σκέφτεται «για να τα ζητάει αυτή, θα είναι πολύτιμα! Ποιος ξέρει μάλιστα πόσο πολύτιμα! Μιλάμε για χρυσάφι, ρουμπίνια, μπριλάντια! Σιγά μην της τα δώσω να πλουτίσει αυτή, να αποκτήσει όλη την εξουσία και να μείνω εγώ στον άσσο!»
Έτσι λοιπόν, τα κρατούσε το καημένο, τα κρατούσε, και κατάντησε σε αυτή την ηλικία να κυκλοφορεί με μια γεμάτη πάνα και να γεμίζει τον τόπο μπόχα και δυσωδία.
Οτιδήποτε αρκεί να μην συνειδητοποιήσει ότι τα σκατά δεν είναι χρυσάφι.
Γι’αυτό, να το αντιμετωπίζετε με συγκατάβαση το Πολάκι.
Στην πραγματικότητα, είναι ένα παραπληροφορημένο μωρουλίνι με μουστάκι, που έμαθε ότι το να μην πηγαίνεις στην τουαλέτα σε κάνει αριστερό.”
Παρέμβαση στην υπόθεση Αγαπηδάκη έκανε μέσω ανάρτησής του ο Γιώργος Προκοπάκης (πρώην διευθύνων σύμβουλος της ΝΕΡΙΤ) ο οποίος επιτέθηκε στον δημοσιογράφο Δημήτρη Μανιάτη λέγοντας ότι χαρακτήρισε την Ειρήνη Αγαπηδάκη «πατσαβούρα» σε κάποιο σχόλιό του σε ανάρτηση στα social media κάνοντας μάλιστα λόγο για «δημοσιογράφο-εμετό».
Ακολούθησε ο Απόστολος Δοξιάδης, ο οποίος έστειλε ανοιχτή επιστολή του στη διοίκηση της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» την οποία ανάρτησε στο Facebook. Ο κ. Δοξιάδης, επιτίθεται κατά του δημοσιογράφου των Νέων αποκαλώντας τον μεταξύ άλλων «χυδαίο υποκείμενο που θέλει να λέγεται δημοσιογράφος». Επίσης γνωστοποιεί ότι τερματίζει τη συνεργασία του με την εφημερίδα, καθώς αδυνατεί, όπως γράφει, να συνυπάρχει στον ίδιο χώρο επαγγελματικά με τον Μανιάτη, ο οποίος είχε σχολιάσει αρνητικά την Ειρήνη Αγαπηδάκη.
Ολόκληρη η επιστολή του Απ. Δοξιάδη στα ΝΕΑ:
Τα τελευταία χρόνια αρθρογραφώ (αραιά αλλά αποκλειστικά, από έντυπα μέσα) στην εφημερίδα ᾽Τα Νέα᾽, ύστερα από την τιμητική πρόσκλησή της Διεύθυνσης, αλλά και καλών φίλων δημοσιογράφων. Πολύ πρόσφατα δημοσίευσα εκεί ένα ολοσέλιδο άρθρο για τα ασυνόδευτα παιδιά, και το προσεχές Σάββατο είχα υποσχεθεί να δώσω μια συνέντευξη για το ίδιο θέμα στην υπεύθυνη του δικαστικού ρεπορτάζ κυρία Μίνα Μουστάκα, μια γυναίκα τίμια και γενναία, μια εξαίρετη δημοσιογράφο που κοσμεί το επάγγελμά της. Πριν από λίγο όμως της τηλεφώνησα και ματαίωσα τη συνέντευξή μου. Και της ζήτησα να ενημερώσει τη διεύθυνση της εφημερίδας ότι δεν θα συνεχίσω να αρθρογραφώ στα ᾽Νέα᾽, υπό τις παρούσες συνθήκες. Εξηγούμαι:
Με τα ῾Νέα᾽ μεγάλωσα. Αυτά διάβαζε ο πατέρας μου, παλιός κεντρώος. Από εκεί γνώρισα το χιούμορ του Φωκίωνα Δημητριάδη και του Κώστα Μητρόπουλου, την πολιτική ανάλυση αστέρων όπως ο Λέων Καραπαναγιώτης, το πολιτιστικό ρεπορτάζ του Γιώργου Πηλιχού, το γνήσια ελληνικό χιούμορ του Δημήτρη Ψαθά, τη φιλολογική σοφία του Γ. Π. Σαββίδη. Αλλά και μέχρι πρόσφατα, οι δημοσιογράφοι που κόσμησαν την πολιτική αρθρογραφία, όπως ο Κώστας Ρεσβάνης, από εκεί δίδασκαν την κοινή γνώμη ήθος. Και σίγουρα παραμένουν και σήμερα εκεί άξιοι δημοσιογράφοι και αρθρογράφοι και σήμερα, φίλοι καλοί, που τιμώ και σέβομαι–που δεν τους αναφέρω για να μην ξεχαστώ και αδικήσω κανέναν.
Κι όμως, σε αυτό το ιστορικό έντυπο, εδώ και κάποια χρόνια γράφει κάποιο υποκείμενο ονόματι Δημήτρης Ν. Μανιάτης. Κάποτε είχα διαβάσει ένα άρθρο του και αηδίασα, αλλά απέδωσα την αηδία απέδωσα στην πολιτική του, που μου ήταν απεχθής. (Την οποία σημειωτέον το άτομο αυτό άλλαξε, με την αλλαγή κυβέρνησης). Όμως ακούω πού και πού το όνομά του τελευταία από φίλους, για χυδαίες αναρτήσεις του στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, όπου μάλιστα έχει επιλέξει ως φωτογραφία του μια νεανική του Στάλιν, υποθέτω για να προκαλέσει και να μας δείξει πόσο αντισυστημικός είναι. Για ένα δημοσιογράφο μεγάλης εφημερίδας, όμως, και αυτές οι αναρτήσεις στα ΜΚΔ είναι μέρος της εικόνας του άρα και της εργασίας του, και δυστυχώς τις χρεώνεται, έστω έμμεσα, η εφημερίδα που του δίνει χώρο και λόγο να εκφράζει τις απόψεις του γραπτά.
Δεν ξέρω αν το υποκείμενο αυτό έχει πρόβλημα σεξουαλικό, ψυχοπαθολογικό, κοινωνικό κόμπλεξ ή πάσχει από εντελώς αναίτιο ναρκισσισμό ή μεγαλομανία–και τα δύο αντικειμενικά αδικαιολόγητα σε ένα άτομο με κανένα ουσιαστικό επίτευγμα στη ζωή του, πέραν του εξυπνακισμού και της χυδαιολογίας. Δεν με αφορούν όμως τα κίνητρα, ο ψυχισμός ή τα πρόβλήματά του.
Ως τώρα, το γεγονός ότι το άτομο αυτό έγραφε στα ᾽Νέα᾽, όπου έγραφα και εγώ, το ανεχόμουν, γιατί λόγω ηλικίας έχω συνηθίσει κάπως να δέχομαι τη συνθετότητα του κόσμου, ακόμα και τα απορρίματά του, και ξέρω ότι αν ζητάς την απόλυτη τελειότητα μπορεί τελικά να κάθεσαι σπίτι σου και να μη μιλάς σε κανέναν.
Όμως αυτές τις μέρες έγινε κάτι που μπήκε στον ιδιωτικό μου χώρο, με τρόπο που δεν μου είναι ανεκτός. Το χυδαίο αυτό υποκείμενο, που θέλει να λέγεται δημοσιογράφος, άρχισε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να επιτίθεται με βρωμερό τρόπο στην Irene Agapidaki, μια άξια και σπουδαία Ελληνίδα, μια γυναίκα που έχει δώσει αμέτρητους αγώνες, από την καθημερινότητά της και τη δουλειά της κοντά στους δυστυχισμένους, στο δημόσιο σύστημα υγείας, κοντά στους φοιτητές της, ως ακαδημαϊκή δασκάλα, αλλά κυρίως και ως ενεργή πολίτης, με τον δημόσιο λόγο της αλλά και τους αγώνες της για την κοινωνική δικαιοσύνη, το κράτος δικαίου και την υπεράσπιση των αδυνάτων.
Με την Ειρήνη συναντηθήκαμε στην υπόθεση της υπεράσπισης των Οκτώ Τούρκων ικετών, όπου θαύμασα το θάρρος, τον λόγο, την ψυχική της δύναμη και την παρρησία της. Και λόγω αυτών των αρετών αλλά και καθενός πράγματος που ἐμαθα για αυτήν από τότε, την πρότεινα ανεπιφύλακτα στον πρωθυπουργό ως Εθνική Συντονίστρια στο έργο που ανέλαβε υπό την ευθύνη του, “Kανένα Παιδί Μόνο.” Δεν υπάρχει καλύτερο πρόσωπο στην Ελλάδα για αυτό από την Ειρήνη. Κανείς και καμία δεν έχει τον συνδυασμό των ικανοτήτων της, και είναι προς τιμήν του πρωθυπουργού ότι το κατάλαβε και της ανέθεσε το έργο.
Πέρα λοιπόν από αγαπημένη φίλη, και μια ελληνίδα που θαυμάζω υπερβολικά, η Ειρήνη είναι πλέον και η στενή μου συνεργάτης, ως ψυχή ενός έργου στο οποίο πιστεύω βαθειά. Πολλές επιθέσεις έγιναν τελευταία εναντίον της από ακροδεξιούς, ακροαριστερούς και τάχα φιλελεύθερους, ενώ δέχθηκε πλήθος σεξιστικές επιθέσεις–όπου παρεμπιπτόντως δεν είδα κανέναν από κατ᾽ επάγγελμα δικαιωματιστές, κανέναν που τάχα φλέγεται για τα δικαιώματα των γυναικών, να βγει δημόσια να την υποστηρίξει. Μόνο άνθρωποι με θάρρος και αξιοπρέπεια σαν τον κύριο Γιώργο Προκοπάκη, ή κάποιοι άξιοι λειτουργοί του Τύπου, που τιμούν το παλιό τους επάγγελμα, σαν τον κύριο Κώστα Ρεσβάνη.
Η Ειρήνη είναι συνοδοιπόρος μου σε ένα ωραίο αγώνα, όπου με τιμά να συμμετέχω υπό τη δική της ηγεσία. Όσοι τη βρίζουν τη δουλειά τους κάνουν, και ας τους κρίνει ο καθένας όπως θέλει. Για όλους αυτούς νοιώθω παγερά αδιάφορος. Αλλά όταν της επιτίθεται με τον χυδαιότερο, αγοραίο, σεξιστικό τρόπο του, ο σταλινόμορφος δημοσιογραφίσκος των ᾽Νέων᾽, το παίρνω προσωπικά. Με το ίδιο το άτομο φυσικά δεν θα ασχοληθώ. Δεν χάνω αναίτια τον χρόνο μου. Δεν μου είναι όμως πλέον ανεκτό να δημοσιεύω τις απόψεις μου στην εφημερίδα που του δίνει επίσημο βήμα.
Λυπάμαι, φίλες και φίλοι στα ᾽Νέα᾽. Λυπάμαι για όσους διοικούν την εφημερίδα, που τους εκτιμώ και τους σέβομαι, αν δεν ανταποδίδω πλέον την τιμή που μου κάνατε καλώντας με να γράφω στις σελίδες σας. Αλλά διαλέγω προσεχτικά τις παρέες μου, και τα σπίτια που με καλούν. Θα ήταν ευχής έργον την ίδια επιλεκτικότητα να δείξει και η εφημερίδα, τιμώντας–αν μη τι άλλο– την ιστορία της».