Κοπέλα Γιαζίντι ξεφυγε του ISIS και του βιαστη της για να τον ξαναβρεί στη Γερμανία ως “πρόσφυγα”. Έφυγε για το Κουρδιστάν “γιατί στη Μέση Ανατολή νιώθω πιο ασφαλής”

Η Ashwaq Ta’lo είναι μια 19χρονη κοπέλα που έζησε την ομηρεία, το βιασμό και τη ζωή της σκλάβας, πριν ξεφύγει από τον απαγωγέα της και να βρει το δρόμο της για τη Γερμανία. Μια στιγμή. Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Ας την πάρουμε όμως, από την αρχή, αφού πρώτα κάνουμε μια απαραίτητη παρένθεση.

Oι Yazidis είναι αυτόχθονες που ζουν στην επαρχία Nineveh‎, στο βόρειο Ιράκ -κοντά στη Μοσούλη, στον Τίγρη ποταμό-, είναι αυστηρά ενδογαμικοί (αν παντρευτούν μη Yazidi αυτομάτως θεωρούνται πως έχουν ασπαστεί τη θρησκεία του/της συντρόφου) και μιλούν κουρδικά. Η θρησκεία τους είναι μονοθεϊστική και συνδυάζει πτυχές πολλών άλλων -μονοθεϊστικών- θρησκειών. Για παράδειγμα, έχουν ασπαστεί το βάπτισμα από τον χριστιανισμό, την περιτομή από το Ισλάμ και τη λατρεία της φωτιάς (Πυρολατρεία) από τον Ζωροαστρισμό. Τα Ηνωμένα Έθνη τους αναγνωρίζουν σαν ξεχωριστή εθνότητα.

Από πολλούς Μουσουλμάνους θεωρούνται αιρετικοί και λάτρεις του διαβόλου (αυτή η κατηγορία προέκυψε για πρώτη φορά το 16ο αιώνα και αφορούσε τη συσχέτιση του αγγέλου που λατρεύουν -Shaitan- με τον Εωσφόρο), εξ ου και έχουν υπάρξει θύματα γενοκτονίας ουκ ολίγες φορές. Κατά την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, υπέστησαν 72 γενοκτονίες από τους Τούρκους. Και αναφερόμαστε μόνο στον 19ο και τον 19ο αιώνα.

Η Αl-Qaeda τους ανακήρυξε “άπιστους” και το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την εξαφάνιση τους. Το 2014 εγκλώβισε 40.000 Γιαζίντι σε βουνό και τους καταδίκασαν σε θάνατο. Δολοφονήθηκαν 2000 άνδρες, με τις γυναίκες και τα κορίτσια να γίνονται σκλάβες. Οι ανύπαντρες πουλήθηκαν σε Άραβες (για 150 δολάρια η μία). Οι υπόλοιπες βιάστηκαν και δολοφονήθηκαν -τις έκαψαν ζωντανές. Εκτιμάται πως παγκοσμίως φτάνουν τους 700.000 ανθρώπους, με εκατοντάδες χιλιάδες να φεύγουν από την πατρίδα τους για να σωθούν.

Όταν η Ashwaq ήταν 15 χρόνων, βρέθηκε στη μέση μιας επίθεσης του ISIS, στο μέρος όπου παραδοσιακά ζουν οι Yazidis, στο Khanasore. “Tην ημέρα που ήλθαν την περιοχή μας, μάθαμε πως η Snune, μια περιοχή κοντά στο σπίτι μας, είχε πέσει ήδη στα χέρια του ISIS. Δεν μπορούσαμε να φύγουμε. Είχαμε παγιδευτεί. Στην αρχή είχαν έλθει λίγοι στρατιώτες, με τα αυτοκίνητα τους. Σύντομα, έφτασαν στο χωριό και Μουσουλμάνοι Άραβες που ζούσαν σε διπλανές περιοχές, με όπλα στα χέρια”, δήλωσε ο πατέρας της κοπέλας, ο 53χρονος Haji Hamid Ta’lo, στην ιστοσελίδα basnews.com (ειδησεογραφικό πρακτορείο του Κουρδιστάν).

“Μέχρι εκείνη την ημέρα, την 3η του Αυγούστου, του 2014 ζούσαμε αρμονικά με τους Μουσουλμάνους. Ξαφνικά όλα άλλαξαν. Οι στρατιώτες έκαναν επιδρομές στα σπίτια μας, υπό τις οδηγίες ενός άνδρα που ήταν γνωστός ως Nashmi Asali. Ήταν ο ανιψιός ενός αρχηγού στο χωριό Hasawek. Συνέλαβαν και τα 77 μέλη της οικογενείας μας. Μας ζητούσαν να ασπαστούμε το Ισλάμ, αμέσως. Τους είπα πως δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, πριν μιλήσουμε με τους ηγέτες της θρησκείας μας. Μετά μου ζήτησαν να μεσολαβήσω, ώστε να γυρίσουν από τα βουνά Yezidis που είχαν αποδράσει. Υποσχέθηκαν πως δεν θα τους κάνουν κακό.

Όταν έφυγαν από το σπίτι μας, αποφασίσαμε να αποδράσουμε. Σύντομα καταλάβαμε πως αυτό δεν γίνεται, γιατί υπήρχαν πολλοί Μουσουλμάνοι Άραβες που είχαν μείνει στο πόδι των στρατιωτών. Επέστρεψαν και πήραν 66 μέλη της οικογενείας μου, για να τα πάνε στη Συρία. Μείναμε πίσω εγώ, η αδελφή μου, ο σύζυγος της και τρία παιδιά, όλα με αναπηρίες”.

Έμειναν σε κατ’ οίκον περιορισμό για 45 ημέρες, μέχρι το βράδυ που αποφάσισαν να προσπαθήσουν να σωθούν. Μέχρι σήμερα, πέντε αδέλφια της Ashwaq αγνοούνται και η αδελφή της παραμένει όμηρος του ISIS, όπως και πολλοί άλλοι συγγενείς.

Η μοίρα των νεαρών κοριτσιών

Η Ashwaq ήταν μεταξύ εκείνων που απήχθησαν και πήγαν στη Συρία. “Μας έβαλαν σε ένα τριώροφο κτίριο, το οποίο περιφρουρούσαν μέλη του ISIS. Οι άνδρες κρατούνταν στον πρώτο όροφο, οι γυναίκες και τα παιδιά στο δεύτερο και ο τρίτος όροφος προφανώς ήταν το σημείο όπου γίνονταν τα εγκλήματα. Μόλις φτάσαμε εκεί, πήραν ό,τι είχαμε πάνω μας. Κοσμήματα, χρήματα, κινητά τηλέφωνα, τα έγγραφα μας. Μας έδιναν μόνο βρώμικο νερό και χαλασμένο φαγητό”.

Από τη δεύτερη μέρα της ομηρείας άρχισαν οι πιέσεις για να ασπαστούν όλοι το Ισλάμ. Ο θείος της συμφώνησε να κάνει ό,τι του λένε, υπό την προϋπόθεση πως δεν θα πείραζε κανείς τα παιδιά και τα ανίψια του. “Έφεραν γλυκά για να γιορτάσουν τη αλλαγή μας”.

Ακολούθησε η επιβίβαση όλων των Yezidis σε τρία λεωφορεία. Οι άνδρες μπήκαν σε ένα, οι μεγάλες σε ηλικία γυναίκες με τα παιδιά σε άλλο και τα νέα κορίτσια, στο τελευταίο πούλμαν. Αυτό σταμάτησε στη Μοσούλη. Άφησαν τις κοπέλες σε ένα ξενοδοχείο. “Μια μέρα, ένας στρατιώτης του ISIS, ονόματι Abu Mohammed ήλθε και πήρε 18 κορίτσια, συμπεριλαμβανομένης εμού. Μας πήγε σε ένα μεγαλύτερο δωμάτιο, όπου περίμεναν κάποιι άνδρες. Ένας από αυτούς έβγαλε το πορτοφόλι του και έδωσε στον Mohammed χρήματα. Αγόρασε εμένα, τέσσερις αδελφές μου και μια ξαδέλφη. Κλαίγαμε με λυγμούς. Αργότερα μάθαμε πως παρόμοιες διαδικασίες συνέβαιναν σε άλλα δωμάτια του ξενοδοχείου. Μόνο εμείς όμως, δεν είχαμε δικαίωμα να αποφασίσουμε για τη μοίρα μας”.

Μια από τις κοπέλες έκοψε τις φλέβες της

Η Ashwaq, μια αδελφή της και δέκα άλλα κορίτσια Yezidi έμειναν στο δωμάτιο. Λίγα λεπτά μετά, οι στρατιώτες του ISIS μάζεψαν γύρω στα 100 κορίτσια έξω από το ξενοδοχείο και τα πήγαν κοντά στα σύνορα, στα δυτικά της Μοσούλης. “Ένας άλλος στρατιώτης μας παρέλαβε και μας έβαλε σε ένα κτίριο. Το όνομα του ήταν Abu Hilal. Μας έδωσε ρούχα και μας διέταξε να κάνουμε μπάνιο και να αλλάξουμε”.

Μια κοπέλα, ονόματι Jeilan (“φοιτήτρια ιατρικής”) είπε πως δεν δέχεται να την ακουμπήσει κάποιος. Αποχαιρέτησε την αδελφή της και πήγε για μπάνιο “Αργότερα την ίδια ημέρα, είδαμε το νεκρό της σώμα να κείτεται στο πάτωμα του μπάνιου. Είχε κόψει τις φλέβες της. Ουρλιάζαμε, όταν ήλθαν δυο στρατιώτες και πήραν το πτώμα”.

Κάποια κορίτσια απομακρύνθηκαν, αφότου οι στρατιώτες βρήκαν αγοραστές. Έμειναν η Ashwaq και άλλες τέσσερις κοπέλες “στο σχολείο που χρησιμοποιούσαν ως φυλακή. Τέσσερις άνδρες το φρουρούσαν. Ήταν οι Abu Humam Shar’i, Abu Hilal, Abu Anas και Abu Asi. Αυτοί αγόρασαν τα κορίτσια και τα πήγαν στα σπίτια τους. Εμένα με αγόρασε ο Humam, για 100 δολάρια.

Με πίεσε να ασπαστώ το Ισλάμ, να προσεύχομαι πέντε φορές την ημέρα και να απομνημονεύσω το Κοράνι, στα αραβικά. Έκανα ό,τι μου είπε, γιατί υποσχέθηκε πως δεν θα μου κάνει κακό. Αλλά με κακοποιούσε κάθε μέρα, για δέκα μήνες.

Σε αυτό το διάστημα είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη του, στο βαθμό που εκείνος άφηνε το κινητό σπίτι. “Μια μέρα μίλησα με τα άλλα τέσσερα κορίτσια, με τα οποία ζούσαμε μαζί. Τους είπα πως πρέπει να αποδράσουμε. Βρήκα το κινητό του Humam και τηλεφώνησα στον αδελφό μου. Μας είπε ένα σχέδιο. Την επομένη αρχίσαμε να πληγώνουμε τα χέρια και το σώμα μας. Είπαμε στον απαγωγέα μας πως είχαμε αλλεργία και ότι έπρεπε να μας πάει στο νοσοκομείο. Μας άφησε εκεί. Μας έδωσαν χάπια που όπως μου είχε πει ο αδελφός μου, σε μεγάλες ποσότητες μπορούσαν να προκαλέσουν υπνηλία. Τα βάλαμε στο φαγητό που ετοιμάσαμε για τον Humam και τους 17 καλεσμένους του, την επομένη”. Έτσι απέδρασαν. Το ημερολόγιο έδειχνε 22/10 του 2014.

Περπατούσαν για 14 ώρες, μέσα στο σκοτάδι, μέχρι να φτάσουν στο βουνό Sinjar, όπου είχαν βρει καταφύγιο χιλιάδες Yezidis. Εκεί ήταν η μητέρα της και δυο από τους αδελφούς της. Μαζί ξεκίνησαν για τη Γερμανία, στο πλαίσιο ανθρωπιστικού προγράμματος, τον Ιούνιο του 2015.

Εγκαταστάθηκαν σε κέντρο προσφύγων, στην Στουτγάρδη. Σύντομα η Ashwaq άρχισε να μαθαίνει γερμανικά. Πήγε και σχολείο, όπου την παρακολουθούσε και ψυχολόγος, ώστε να διαχειριστεί τα τραύματα που είχε αποκτήσει από την ομηρία της.

Η μητέρα μου, μου είπε πως ουδείς μπορεί να με βλάψει στη Γερμανία

“Μια μέρα, το 2016, επέστρεφα από το σχολείο όταν ένιωσα πως κάποιος με ακολουθούσε. Δεν κοίταξα το πρόσωπο του. Φοβόμουν. Με ακολούθησε έως το camp. Αμέσως είπα στη μητέρα μου τι είχε γίνει. Με διαβεβαίωσε πως δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας. Μου είπε πως ουδείς μπορούσε να με βλάψει στη Γερμανία”.

Στις 21 του περασμένου Φλεβάρη, όπως περπατούσε στο δρόμο, στο Schwäbisch Gmünd (μια πόλη στο κέντρο της ανατολικής Γερμανίας, 40 λεπτά μακριά από την Στουτγάρδη) τη σταμάτησε ένας άνδρας. “Κοκάλωσα. Είχε τα ίδια τρομακτικά γένια και το ίδιο άσχημο πρόσωπο. Με ρώτησε, στα γερμανικά, αν είμαι η Ashwaq. Του απάντησα “όχι” και ότι δεν ήξερα για ποια μιλάει. Μετά του είπα ότι δεν ξέρω και ποιος είναι αυτός. Μου συστήθηκε και μου είπε “με ξέρεις. Και ξέρω πόσο καιρό ζεις στη Γερμανία. Τρόμαξα. Ήξερα ότι είναι ο απαγωγέας μου. Δυσκολευόμουν να αρθρώσω λέξη. Σκέφτηκα πως στη Γερμανία δεν έχει σημασία τι κάνω. Δεν ενδιαφέρεται κανείς. Σκέφτηκα πως όλα τελείωσαν για μένα. Άρχισε να μου μίλησε στα αραβικά. Συνέχισα να του απαντώ στα γερμανικά, να κάνω ότι δεν καταλαβαίνω αραβικά”.

Ενημέρωσε τις αρχές. Της είπαν πως δεν μπορούν να κάνουν κάτι

Κατάφερε να ξεφύγει και πάλι. Μπήκε σε ένα κατάστημα και έμεινε εκεί έως ότου τη χάσει ο Humam. Επέστρεψε σπίτι και είπε τα πάντα στον αδελφό της. Την επομένη έκανε καταγγελία στην αστυνομία και τους υπεύθυνους του camp. Από τις κάμερες του μαγαζιού στο οποίο κρύφτηκε, βρήκαν τον άνδρα και τον ταυτοποίησαν. Είπαν όμως, στην Ashwaq πως δεν έχουν στοιχεία για να τον συλλάβουν -αφού είχε καταγραφεί ως πρόσφυγας. “Μου έδωσαν έναν αριθμό τηλεφώνου, τον οποίον μπορούσα να καλέσω αν με πλησίαζε ξανά“.

Εκείνη την ημέρα αποφάσισα να επιστρέψω στο Κουρδιστάν και να μην γυρίσω ποτέ στη Γερμανία. Αισθάνθηκα πως θα ήμουν πιο ασφαλής στη Μέση Ανατολή.

Ο δημοσιογράφος αναρωτήθηκε “δεν υπάρχουν νόμοι που να σε προστατεύουν από τους βάρβαρους τρομοκράτες του ISIS; Δεν ανησυχούν οι Γερμανοί πως άνδρες σαν τον Humam, που παρουσιάζονται ως πρόσφυγες μπορούν να αποτελέσουν απειλή για τη χώρα, μόλις βρουν ευκαιρία; Και τι πρέπει να κάνουν τα κορίτσια Yezidis, όταν τους στοχοποιούν τρομοκράτες;”. Εξέφρασε την ελπίδα να διαβάσει αυτήν την ιστορία το γερμανικό προξενείο στο Erbil (πρωτεύουσα του Κουρδιστάν του Ιράκ) και να κάνει κάτι.

Η 19χρονη μιλά κουρδικά, αραβικά και γερμανικά. Στο βίντεο που ακολουθεί εξιστορεί την περιπέτεια της.