Την αντίθεσή του με ενδεχόμενο κλείσιμο των μεταλλείων χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής εξέφρασε ο Δημήτρης Κουτσούμπας, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι παίζει παιχνίδια με τις εταιρείες εις βάρος των εργαζομένων.
Παρότι υποστήριξε (Βήμα 99,5) ότι ούτε η κυβέρνηση έχει δίκιο ούτε η εταιρεία, ο κ. Κουτσούμπας τόνισε: “στις Σκουριές όπου έχουμε το ζήτημα με τους ανταγωνισμούς μονοπωλιακών ομίλων, που την πληρώνουν οι εργαζόμενοι και επειδή οι εταιρίες ανταγωνίζονται και θέλουν περισσότερα κέρδη και το παλεύουν απ’ τη δική τους σκοπιά για να τα έχουν και απ’ την άλλη βρίσκονται έρμαιοι απέναντι σε μια κυβέρνηση η οποία παίζει παιχνίδια υπέρ άλλων ομίλων είτε επειδή δέχεται κάποιες πιέσεις στα πλαίσια αυτά”.
Ερωτηθείς για το ποιός έχει δίκιο απάντησε ότι “μόνο οι εργαζόμενοι έχουν δίκιο, που θέλουν τη δουλειά τους και να μπορούν να ζήσουν καλά και πιστεύουμε ότι αυτή η θέση εκφράζει και τους εργαζόμενους. Πρέπει η πάλη και ο αγώνας να στοχεύει ότι αυτός ο ορυκτός πλούτος – ο χρυσός στη συγκεκριμένη περίπτωση – θα πρέπει να γίνει κοινωνική περιουσία γιατί ανήκει στο λαό. Μόνο έτσι το κέρδος, η επένδυση όπως τη λέμε σήμερα, θα γυρνάει πάλι υπέρ του είτε με την κοινωνική ασφάλιση που θα έχουν, το μισθό, με την εξασφάλιση για την οικογένειά τους”.
Σημείωσε ακόμη ότι “εμείς θέλουμε να κοινωνικοποιηθεί η εταιρεία, αλλά δε γίνεται τώρα» και στην ερώτηση για το αν το κόμμα του τάσσεται υπέρ του να κλείσει η επιχείρηση, απάντησε:
«Όχι, να μην κλείσει. Δε θέλουμε να κλείσει κανένα εργοστάσιο. Και για το περιβάλλον που λένε ότι μολύνεται, μπορεί να επιβάλλουν μέτρα σε οποιαδήποτε εταιρία και κάπως να βελτιωθούν οι συνθήκες. Το περιβαλλοντολογικό ζήτημα μπορεί να λυθεί και επιμένουμε σ’ αυτό, μόνο στα πλαίσια μιας τέτοιας κοινωνίας και μιας τέτοιας οικονομίας, αλλιώς όλα τα άλλα είναι ψεύτικα και εκεί είναι η ευθύνη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ ή όποιων αριστερών, που λένε ότι μέσα στον καπιταλισμό, μέσα στην ΕΕ, με τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές να ανταγωνίζονται σαν τα σκυλιά για το ποιος θα κερδίσει περισσότερα, οι εργαζόμενοι θα μπορούν να ζουν καλά. Οι εργαζόμενοι πάντα θα την πληρώνουν και πάντα το πολιτικό τους προσωπικό, οι κυβερνήσεις, θα παίζουν το ρόλο του ενός ή του άλλου, επιλέγοντας πότε τον έναν και πότε τον άλλο σε βάρος όμως του λαού.»