Πάντως η ελληνική «Παπαδημοκρατία» επιδιώκει ένα άλλο τύπο κουρέματος, το ατιμωτικό κούρεμα, αυτό που έκανε κάποτε η αστυνομία στους τεντι-μπόηδες ή η μάνα στην παραστρατημένη κόρη:
Έχει η ελληνική «Παπαδημοκρατία» στα χέρια της, το διαπραγματευτικό ατού των 70 δισεκατομμυρίων που θα πλήρωναν οι αμερικάνικες ασφαλιστικές εταιρίες στους κατόχους τους, αν η Ελλάδα κήρυττε στάση πληρωμών.
Έχει και την πάσα των Πράσινων της Ευρώπης που δια στόματος του γερμανού αρχηγού τους, προσφέρουν 81 δισεκατομμύρια έναντι του αναγκαστικού δανείου των Ναζί. Δεν ακούσαμε τον κ. υπουργό οικονομικών να ζητάει από το λογιστήριο του κράτους να κάνει τον ακριβή έντοκο υπολογισμό της απαίτησης από ελληνικής πλευράς. Ο κ. υπουργός οικονομικών, περί άλλα τυρβάζει.
Θα μπορούσε να κάνει «παιχνίδι» η ελληνική «Παπαδημοκρατία», εκμεταλλευόμενη και τον διεθνή οίκτο των παιδιών των λουλουδιών, κηρύσσοντας κατάσταση έκτακτης ανάγκης (state of necessity είναι ο ορισμός του διεθνούς δικαίου, κάπου θα έχει διαβάσει περί αυτού ο πολυπράγμον προσωρινός πρωθυπουργός) για μια χώρα που πεθαίνει.
Θα μπορούσε να κάνει κι ένα βήμα παραπάνω, ζητώντας την ευρωπαϊκή αρωγή για τον λογιστικό έλεγχο του ελληνικού κράτους.
Ο λογιστικός έλεγχος ίσως να επέβαλλε στους πλασιέ των οπλικών και των τηλεπικοινωνικών συστημάτων, των εργολάβων των Ολυμπιακών, των χρηματοδοτών τους και των άλλων παράσιτων, να επιστρέψουν στα γερμανικά και τα φινλανδικά ασφαλιστικά ταμεία τα χρήματα που ζημιώθηκαν από την υποχρεωτική, υπό το άρτιο, εκποίηση των ελληνικών ομολόγων στους διεθνείς κερδοσκόπους. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα καταλάγιαζε και το μένος των βόρειων ευρωπαίων συνταξιούχων που δικαίως αγανακτούν, αφού κουτσουρεύτηκαν τα αποθεματικά τους.
Μια διαφορετική ευρωπαϊκή ένωση, όχι η ευρωπαϊκή ένωση που κάποτε ονειρευόμασταν αλλά, αυτή που κάτω από τη μύτη μας πήρε άλλο δρόμο, η ευρωπαϊκή ένωση της ομφαλοσκοπικής γραφειοκρατίας και της υπαλληλικής σχέσης με τα λόμπι, επιβάλλει νέα χαράτσια στους λαούς, όταν θα μπορούσε να επιβάλλει έκτακτο φόρο στα υπερκέρδη των ελεύθερων κεφαλαίων που αλωνίζουν ανενόχλητα.
Χαρακτηριστικό δείγμα της ευρωπαϊκής ένωσης που βιώνουμε είναι και το δικό μας σύμπλεγμα της διακυβέρνησης του τελευταίου, ελπίζω, Παπανδρέου που με μπράβους τους ανεκδιήγητους κ.κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλο για υπουργούς και τον κ. Παπαδήμο ειδικό σύμβουλο, επικούρησαν την υποτιμητική κερδοσκοπία με την παράνομη επιμήκυνση του χρόνου κλεισίματος των ανοιχτών θέσεων από την Τράπεζα της Ελλάδας. Πρόκειται για την τράπεζα που όλοι νομίζαμε ότι είναι δημόσια, αλλά στην οποία, στην πραγματικότητα, το κράτος κατέχει μονοψήφιο ποσοστό Ο κ. Προβόπουλος δεν δίνει στη δημοσιότητα ούτε το μετοχολόγιο, ούτε διαψεύδει αυτούς που λένε ότι έγινε τροποποίηση στο άρθρο 14 του Καταστατικού της Τράπεζας, που προβλέπει ότι οι αλλοδαποί μέτοχοι δεν μπορούν να έχουν δικαίωμα ψήφου. Ο κ. Διοικητής, αντί να δώσει στη δημοσιότητα τις εκθέσεις για τη βιωσιμότητα των ελληνικών τραπεζών, αναλώνεται σε κορώνες αυστηρών παρατηρήσεων, γενικώς κι αορίστως, και με τη συγγραφή άρθρων, στοχεύοντας στην περαιτέρω τρομοκράτηση των ελλήνων τηλεθεατών.
Εσείς πού κουρεύεστε, μπροστά σε κάποια τηλεόραση, ίσως?