Γράφει ο Θεόδωρος Κατσανέβας
Σύμφωνα με τις καταστατικές της διατάξεις της ευρωζώνης, το κούρεμα και η ρύθμιση των ελληνικών χρεών μπορεί να γίνει μόνο έξω από το ευρώ. Σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική, ύστερα από κατάλληλη προετοιμασία και σχέδιο, η χώρα μπορεί να κηρύξει μονομερή στάση πληρωμών και να καλέσει τους δανειστές για διαπραγματεύσεις διάρκειας όχι πάνω από ένα μήνα. Στο διάστημα αυτό που η χώρα θα βρίσκεται σε διαδικασία εξόδου από την ευρωζώνη και θα παρέχεται ρευστότητα στην οικονομία με τα υπάρχοντα συναλλαγματικά διαθέσιμα, καθώς και με περιορισμένη κυκλοφορία προσωρινού χρήματος με την εγγύηση του δημοσίου σε αναλογία 1/1 έναντι του ευρώ.
Η διαπραγματευτική μας θέση και τακτική μπορεί να στηριχθεί στην ανάλογη εμπειρία διαγραφής χρεών πολλών άλλων χωρών και ειδικότερα αυτών της Γερμανίας. Στην περίπτωση της τελευταίας, με τη συμφωνία του Λονδίνου το 1953 και με συμμετοχή της νικήτριας Ελλάδος, κουρεύτηκε το 70% των γερμανικών χρεών που οφειλόταν σε αιματοκύλισμα της Υφηλίου από δύο παγκόσμιους πολέμους, και το υπόλοιπο 30% ρυθμίστηκε σε βάθος χρόνου με ρήτρα ανάπτυξης.
Προς την κατεύθυνση μίας τέτοιας λύσης συνηγορεί και η σημερινή πολιτική του Ντόναλντ Τράμπ, ο οποίος δήλωσε ότι, η Ελλάδα πρέπει να φύγει από το ευρώ και το πρόβλημα του χρέους να το λύσει η Γερμανία. Στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης θα τεθεί το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων ύψους τουλάχιστον 160 δις, καθώς και το γεγονός ότι, καταβάλλουμε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ σε αμυντικές δαπάνες από ότι η Γερμανία. Επί πλέον, με δεδομένο ότι δε θα είμαστε εγκλωβισμένοι στους κανόνες της ευρωζώνης, η ελληνική κυβέρνηση ή η Τράπεζα της Ελλάδος, θα μπορεί να αγοράσει ελληνικά ομόλογα χρέους στη δευτερογενή αγορά σε επίπεδα μέχρι και 11% όπως έχει γίνει από ιδιωτικούς επενδυτικούς οίκους, μια πρακτική που απαγορεύεται να γίνει μέσα στην ευρωζώνη.
Η χρεοκοπία, η στάση πληρωμών δεν μπορεί να δαιμονοποιείται, αφού αποτελεί συνηθισμένη διεθνή πρακτική για κράτη και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Οι δανειστές μας θα εισπράξουν μέρος των δανείων τους, μόνο αν δώσουν τη δυνατότητα στην ελληνική οικονομία να συνέλθει από το κώμα της ύφεσης στο οποίο βρίσκεται σήμερα. Η συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή θα μας επιτρέψει να προσφύγουμε σε διεθνείς συναλλαγές, σε διακρατικές συμφωνίες και προσφυγή στις αγορές, χωρίς τις απαγορεύσεις των Μνημονίων. Άλλωστε μόνο έξω από την ευρωζώνη μπορεί να γίνει ρύθμιση του χρέους, σύμφωνα με τις καταστατικές της διατάξεις.
Σήμερα είμαστε αποκομμένοι από τις αγορές και έχουμε άτυπα πτωχεύσει δύο φορές με την έλευση της κρίσης στις 23 Απριλίου του 2010 με την είσοδο στο ΔΝΤ και στις 21 Ιουλίου 2012 με το κούρεμα του PSI, με απομείωση κυρίως ελληνικών ομολόγων. Αυτό είχε ως συνέπεια να ενεργοποιηθούν τα ασφάλιστρα κινδύνου (CDS), από τα οποία εισέπραξαν τεράστια ποσά οι διεθνείς κερδοσκόποι. Στην πραγματικότητα, βρισκόμαστε σε κατάσταση μόνιμης πτώχευσης. Οι αγορές μας έχουν από καιρό εγκαταλείψει και ουδείς μας δανείζει, ενώ οι ιδιώτες εισαγωγείς υποχρεώνονται να πληρώνουν με μετρητά. Με τις επαίσχυντες ρυθμίσεις των Μνημονίων, δεν επιτρέπεται στο ελληνικό κράτος να αναζητήσει δημόσιο δανεισμό από αλλού.
Μετά από τον ληστρικό αφελληνισμό των ελληνικών τραπεζών, έπεται συνέχεια και χειροτέρευση της ολισθηρής μας πορείας με τη μεταφορά ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας στο νέο υπερταμείο που τίθεται υπό τον έλεγχο των δανειστών γι99 χρόνια. Με τη επικείμενη δυνατότητα αγοράς και διαχείρισης των κόκκινων δανείων, ακόμα και της πρώτης κατοικίας, από ξένα αρπακτικά funds, με περαιτέρω μειώσεις των συντάξεων και των μισθών, με νέες αυξήσεις σε φορολογικές επιβαρύνσεις κλπ.
Μεγάλοι επενδυτικοί οίκοι όπως η Japonica Partners έχουν αγοράσει ομόλογα του ελληνικού δημοσίου υποτιμημένα μέχρι και 89%, καταβάλλοντας δηλ. μόλις το 11% της αρχικής τους αξίας. Κάτι ανάλογο έγινε και με τη πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών όπου μετοχές τους αγοράστηκαν στο υποπολλαπλάσιο της αξίας τους από ξένους οίκους, ενώ αυτό δεν έγινε επιτρεπτό για Έλληνες. Είναι προφανώς παράλογο να μην μπορεί ένα ολόκληρο κράτος να αγοράσει τα χρέη του υποτιμημένα κατά 50% -70% και ίσως περισσότερο. Αν και αυτό απαγορεύεται από τους ευρωδανειστές μας, είναι μαχητό και δυνατό να γίνει άμεσα ή έμμεσα.
Όσον αφορά τις ρήτρες δανεισμού που έχουμε υπογράψει σε Αγγλικό δίκαιο, παρόμοια θέματα υπόκεινται σε πολιτικού τύπου διαπραγμάτευση, όπως έχει γίνει σε πολλές άλλες περιπτώσεις, με πιο χαρακτηριστική αυτή της Γερμανίας, στην οποία χαρίστηκαν τα τεράστια χρέη της από δύο παγκοσμίους πολέμους. Από το 1824 έως το 2009 σημειώθηκαν τουλάχιστον 286 επίσημες χρεοκοπίες από 110 κράτη. Η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει επισήμως τα έτη 1827, 1834, 1893, 1932 και με ιδιόμορφο τρόπο το 2010 και 2012.
Η στάση πληρωμών και το γενναίο κούρεμα με αναδιάρθρωση των χρεών, όπως έγινε σε άπειρες άλλες περιπτώσεις χωρών, με προεξέχουσα αυτήν της Γερμανίας το 1953, αποτελεί τη μόνη διέξοδο από τα σημερινά αδιέξοδα. Αλλά αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έξοδο από το ευρώ, συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή και νοικοκυρεμένη ανασύνταξη της χώρας για το μέλλον.
