«Οι γονείς μου δεν με άφησαν στιγμή να νιώσω κατώτερη. Με στήριξαν με δύναμη και αγάπη», λέει η Κούλα Σωμαράκη, η γυναίκα που έχει ταξιδέψει σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου αψηφώντας την κώφωση που έχει.

Η ιστορία της ξεκινά στην Κρήτη, με τη θάλασσα της Ιεράπετρας και τα βουνά της Βιάννου να τυλίγουν την παιδική της ηλικία. Όταν η οικογένειά της κατάλαβε ότι δεν ακούει, η σιωπή που θα μπορούσε να φανεί σαν σκιά, έγινε με τη δύναμή τους έδαφος αγάπης και στήριξης.

Σήμερα, με τον σύντροφό της Μάκη, έχει ταξιδέψει σε 89 χώρες και πάντα προσθέτει νέους προορισμούς στο ταξιδιωτικό της ημερολόγιο. Ένα μικρό αυτοκίνητο με σκηνή στην οροφή έγινε για εκείνους σύμβολο ελευθερίας και πείσματος. Σε κάθε δρόμο, σε κάθε σύνορο, έγραφαν μια ιστορία που η ίδια κατέγραψε στο βιβλίο της: «Η ζωή μιας δραστήριας και θαρραλέας κωφής».

«Από μικρή έγραφα ημερολόγια, αλλά κατάλαβα πραγματικά τη δύναμη της γραφής, όταν άρχισα να αφηγούμαι τα ταξίδια μας. Ήταν σαν να αποκτούσα τη δική μου φωνή, που φτάνει παντού χωρίς περιορισμούς», εξομολογείται, μιλώντας στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η Κούλα Σωμαράκη. Με το βιβλίο αυτό (σ.σ. πρόκειται για e-book διαθέσιμο στα ελληνικά και τα αγγλικά, στο payhip.com/KoulaBooks), η ίδια ήθελε να μοιραστεί την ιστορία της με όλο τον κόσμο και όχι απλώς με τη δική της κοινότητα.

Η ίδια έχει ζήσει από πρώτο χέρι τον τρόπο με τον οποίο διαφορετικές κοινωνίες αντιμετωπίζουν την αναπηρία. «Υπάρχουν μεγάλες διαφορές.

Σε κάποιες χώρες η αναπηρία αντιμετωπίζεται με σεβασμό, φυσικότητα και ένταξη, ενώ σε άλλες κυριαρχεί ακόμη η άγνοια ή η λύπηση. Παρ’ όλα αυτά, σε κάθε γωνιά της Γης βρήκα ανθρώπους με ανοιχτή καρδιά.

Αυτό με δίδαξε ότι η καλοσύνη δεν έχει σύνορα», σημειώνει.

Οι χώρες της Σκανδιναβίας και ο Καναδάς ξεχώρισαν για τις υποδομές και την οργάνωση. «Μεγάλο σεβασμό ένιωσα στη Σκανδιναβία, όπου οι υποδομές είναι πραγματικά για όλους.

Επίσης, στον Καναδά, ακόμα και μόνο στο αεροδρόμιο, φάνηκε η οργάνωση και η φροντίδα για τα άτομα με αναπηρία». «Αντίθετα, δυσκολίες συνάντησα σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής, όπου δεν υπάρχει γνώση για την κώφωση και συχνά έπρεπε να αποδείξω ότι μπορώ να ταξιδεύω όπως όλοι», σημειώνει.

«Τα ταξίδια με γέμισαν εικόνες, συναισθήματα και ιστορίες. Με έμαθαν να παρατηρώ λεπτομέρειες, να σέβομαι τις διαφορετικές κουλτούρες και να γράφω με αλήθεια.

Χωρίς αυτά, το βιβλίο μου δεν θα είχε ψυχή», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Κούλα Σωμαράκη.

Στη συνέχεια, όπως τονίζει «η σιωπή για μένα δεν είναι βάρος, είναι κομμάτι της ζωής μου. Στα ταξίδια η σιωπή γίνεται ελευθερία, γιατί μου επιτρέπει να βλέπω τον κόσμο πιο καθαρά, χωρίς θορύβους, με το βλέμμα και την καρδιά», εξηγεί.

Καθοριστικός παράγοντας στη διαδρομή της στάθηκε η οικογένεια.

«Η οικογένειά μου με στήριξε όταν έπρεπε να σπουδάσω, όταν αποφασίσαμε με τον Μάκη να ταξιδέψουμε κόντρα στα εμπόδια, αλλά και όταν τόλμησα να γράψω το βιβλίο. Χωρίς αυτή τη στήριξη, δεν θα ήμουν η γυναίκα που είμαι σήμερα», λέει με έμφαση, ενώ όπως έχει αναφέρει αν η ζωή της μπορούσε να αποτυπωθεί σε μια εικόνα, θα ήταν ένας παγκόσμιος χάρτης με ένα μικρό αυτοκίνητο και σκηνή οροφής.

«Γιατί συμβολίζει το ταξίδι, την ελευθερία και τη δύναμη να φτάνω σε μέρη που πολλοί δεν τολμούν», εξηγεί.

Αναφορικά με το ποιο μέρος του κόσμου της λείπει ακόμη, η απάντηση έρχεται με την ίδια αποφασιστικότητα: «Η Ιαπωνία και τα νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού.

Ονειρεύομαι να φτάσω εκεί, γιατί αντιπροσωπεύουν έναν τελείως διαφορετικό πολιτισμό και μια πρόκληση που θέλω να ζήσω».

newsbeast.gr