Βαθιά θλίψη έχει προκαλέσει στον ναυταθλητικό και όχι μόνο κόσμο του Ηρακλείου η είδηση της απώλειας του Θάνου Καραΐσκου, ο οποίος το τελευταίο χρονικό διάστημα έδινε άνιση μάχη με σοβαρότατο πρόβλημα υγείας.
Ο εκλιπών είχε ιδρύσει τον SUP-Surf Α.Σ. Ηρακλείου και δραστηριοποιούνταν εκπαιδεύοντας αθλητές του sup και του surf. Η είδηση του θανάτου του βύθισε στο πένθος την οικογένειά τους, τους φίλους του αλλά και τους μαθητές του, καθώς ήταν μια ιδιαίτερα αγαπητή φυσιογνωμία στην τοπική κοινωνία.
Ο Θάνος Καραΐσκος ήταν ένας πνευματώδης άνθρωπος, με πραγματική αγάπη για τη θάλασσα και τα θαλάσσια σπορ και ήταν ιδιαίτερα γνωστός στην περιοχή Κοκκίνη Χάνι όπου εδρεύει το αθλητικό σωματείο που είχε ιδρύσει. Η ενασχόλησή του με την εκπαίδευση αθλητών του sup και του surf είχε ξεκινήσει προ 15ετίας περίπου και είχε στο ενεργητικό του πολλές συμμετοχές και διακρίσεις σε σχετικούς αγώνες.
Δεκάδες είναι και τα μηνύματα φίλων αλλά και μαθητών του στη σελίδα του στο facebook. Μάλιστα, σε σχετική ανάρτηση και ο κοινωνικός ανθρωπολόγος Κωστής Καλαντζής αναφέρει ότι την Κυριακή έγινε η πρώτη επικήδεια τελετουργία στο νερό από surfers στην Κρήτη προς τιμή του.
Όπως αναφέρει η τελετουργία
“(ε)λαβε χώρα για μία πολύ σημαντική φυσιογνωμία του χώρου τον Θάνο Καραϊσκου που πέθανε πρόωρα και του οποίου το αποτύπωμα ως δασκάλου και δοτικού, γλυκού ανθρώπου μπορεί κανείς να ψηλαφίσει στα δεκάδες ψηφιακά σχόλια για τον ίδιο.
Με πιθανή έναρξη στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα στο νησί Οάχου της Χαβάης (μια δημοφιλής εκδοχή που δεν επιβεβαιώνεται τις συνδέει με αρχαιότερες ιθαγενείς τελετουργίες θανάτου), οι επικήδειες τελετές αυτές περιλαμβάνουν αναβάτες που κάνουν κουπί προς τα ανοιχτά (paddle out) και δημιουργούν σχήματα (συχνά κύκλο) όπου και γίνεται τελετουργική μνημόνευση. Συνήθως, κεντρικό αντικείμενο είναι η σανίδα του νεκρού στολισμένη με λουλούδια.
Συνέβησαν πολλά στο ζωτικό χώρο αυτού του paddle out (τόσο διαδικτυακά όσο και μέσα στο νερό–άλλωστε βασική μεταφορά για το διαδίκτυο είναι το «σερφάρισμα») που έχουν σημασία και συναισθηματική για οικείους του Θάνου αλλά και ιστορική και πολιτισμική για νέες μορφές θρήνου (συνδέσεις του ριζίτικου ‘Μανα κιανέρθουν οι φιλοι μας’ με πλάνα της παραλίας) και το ρόλο ψηφιακών μέσων στη συμμετοχή στον πόνο, κ.ά.
Από τα πιο συγκινητικά στοιχεία, που θυμίζουν και Αυστραλιανές περιγραφές για το πώς το νερό γίνεται ενοποιητικό μέσο που διαμεσολαβεί τη σχέση μεταξύ σέρφερς, αλλά και τη σχέση τους με τη ζωή και το θάνατο υπήρξε η ανάρτηση κάποιου φίλου του Θάνου. Ανέβασε ένα νυχτερινό βίντεο όπου έχει βγει μόνος και κάνει paddle-out για το Θάνο σε μία λίμνη στην κεντρική Ευρώπη.
Να τον θυμόμαστε.
Φωτογραφίες: Christos Tzortzis
"google ad"
Tι είναι το paddle out
Tο paddle-out είναι ένα πλωτό μνημείο που πραγματοποιείται στον ωκεανό, λίγα μέτρα μακριά από την ακτή, όπου οι σέρφερ και άλλοι συμμετέχοντες στα θαλάσσια σπορ τιμούν κάποιον που αγαπούσαν.
Οι κωπηλάτες συχνά κουβαλούν λουλούδια και χαβανέζικα λέις (γιρλάντες λουλουδιών) πάνω από τις σανίδες τους και στα δόντια τους στο μέρος όπου θα τιμήσουν το τέλος της ζωής κάποιου.
Καθώς φτάνουν στην επιλεγμένη τοποθεσία, οι σέρφερ ενώνουν τα χέρια, σχηματίζουν έναν ανθρώπινο κύκλο, λένε μερικές λέξεις, ψέλνουν και κτυπάνε το νερό.
Ο κύκλος στοχεύει να αναπαραστήσει τον τρόπο με τον οποίο ο ωκεανός φέρνει κοντά τους ανθρώπους.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η οικογένεια και οι φίλοι του τιμώμενου χύνουν τις στάχτες του/της στο νερό.
Σύμφωνα με τους περισσότερους ιστορικούς, το paddle-out γεννήθηκε στα νησιά της Χαβάης, αλλά μόνο τον 20ο αιώνα όταν τα αγόρια της παραλίας Waikiki το εισήγαγαν στο Oahu.
Οι παλαιότερες αναφορές για paddle-out χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1920.
Ο θρυλικός πρωτοπόρος του σέρφινγκ Wally Froiseth είπε κάποτε ότι συμμετείχε στο πρώτο του paddle-out το 1926 όταν ήταν μόλις έξι ετών.
«Δεν ξέρω κανένα μέρος που να το έκανε πριν από το Waikiki», είπε ο Froiseth στους New York Times το 2010.
Η ολοένα αυξανόμενη κοινότητα του σέρφινγκ της Χαβάης άρχισε να αναπτύσσει την πεποίθηση ότι τιμώντας και αποχαιρετώντας τα αγαπημένα τους πρόσωπα, αυτοι που έφυγαν απο τον κόσμο θα έδειχναν την παρουσία τους με ένα κύμα που περνούσε κάτω από τον κύκλο των σέρφερ.
Η παράδοση αργότερα εξήχθη στην ηπειρωτική Αμερική και έγινε ένα μυστικιστικό θεμέλιο του σερφ.
Το paddle-out έγινε τακτική πρακτική στην Καλιφόρνια στα τέλη της δεκαετίας του 1950. Κάθε φορά που πέθαινε κάποιος αγαπητός στην κοινότητα, οι σέρφερ αφιέρωσαν μια στιγμή για να θυμηθούν τη ζωή του νεκρού.