Εισέπραξαν βία στην παιδική τους ηλικία, επιστρέφουν βία στην ενήλικη ζωή τους. Αυτός φαίνεται να είναι ο θλιβερός κανόνας για τους δράστες βίας σε βάρος γυναικών. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο Ξενώνας Φιλοξενίας Γυναικών του Δήμου Ηρακλείου, οι περισσότεροι θύτες φέρονται να μεγάλωσαν σε κακοποιητικό περιβάλλον, εισπράττοντας συμπεριφορές που στην πορεία της ζωής τους αναπαράγουν. Κι αυτό δεν μπορεί παρά να είναι ένα ηχηρό μήνυμα για τους γονείς που επωμίζονται το ιερό καθήκον ανατροφής των παιδιών τους. Γιατί η βία δεν “ξεφυτρώνει” από το πουθενά, έχει κατάλοιπα βαθιά ριζωμένα.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, η βία σε βάρος γυναικών δεν είναι ίδιον συγκεκριμένων κοινωνικών ή οικονομικών στρωμάτων. Οι θύτες προέρχονται από όλα τα μορφωτικά επίπεδα – το 18% είναι απόφοιτοι ανώτερης και ανώτατης εκπαίδευσης – αποδεικνύοντας ότι η βία μπορεί να βρίσκεται παντού – πίσω από κλειστές πόρτες σπιτιών, είτε βρίσκονται σε κάποια φτωχογειτονιά, είτε σε κάποια προάστια.
Ο Ξενώνας Φιλοξενίας Γυναικών του Δήμου Ηρακλείου είναι ένα καταφύγιο για ψυχές χτυπημένες από “καταιγίδες”. Μετρά 9 χρόνια λειτουργίας και 117 γυναίκες με τα παιδιά τους που βρήκαν μια αγκαλιά στήριξης. Με τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας να αποτελούν πια ζοφερή καθημερινότητα για τις αστυνομικές αρχές και τους υποστηρικτικούς φορείς, η λειτουργία του Ξενώνα στο Ηράκλειο αποτελεί μία αναγκαιότητα, προκειμένου γυναίκες θύματα κακοποίησης ή πολλαπλών διακρίσεων, να γνωρίζουν ότι δεν είναι μόνες.
Ο Ξενώνας Φιλοξενίας Γυναικών του Δήμου Ηρακλείου έχει δυναμική φιλοξενίας 20 ατόμων (γυναικών και των παιδιών τους, καθώς πάνω από τις μισές είναι μητέρες), ενώ αυτή τη στιγμή φιλοξενούνται 11 άτομα. Από τις 117 γυναίκες που έχουν φιλοξενηθεί από το 2013 ως σήμερα, το 80% είναι θύματα ενδοοικογενειακής βίας (στη συντριπτική πλειοψηφία από το σύντροφο αλλά και κατά 10% από το ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον) και το υπόλοιπο 20% θύματα πολλαπλών διακρίσεων.
Το 74% είναι γυναίκες που ζουν στην Κρήτη, ωστόσο υπάρχει και το υπόλοιπο 26% που προέρχεται από περιοχές εκτός του νησιού και καταφεύγει στη δομή του Ηρακλείου, σε μια προσπάθεια να απομακρυνθεί από το κακοποιητικό περιβάλλον και να κάνει μια νέα αρχή. 7 στις 10 είναι Ελληνίδες, 6 στις 10 παντρεμένες, ενώ ως προς το μορφωτικό επίπεδο το 24% των κακοποιημένων γυναικών που καταφεύγουν στον Ξενώνα είναι απόφοιτες Λυκείου και άλλο ένα 24% απόφοιτες τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Συντριπτικό χαρακτηριστικό των περισσότερων φιλοξενούμενων γυναικών ωστόσο, είναι η ανεργία, που πλήττει το 84% των κακοποιημένων γυναικών του Ξενώνα, γεγονός που αποτελεί και ένα σοβαρό εμπόδιο στο να απομακρυνθούν από τον θύτη και να σταθούν ξανά στα πόδια τους.
Στο τελευταίο, εξηγεί στο Cretalive, η αντιδήμαρχος Κοινωνικών Υπηρεσιών, Ρένα Παπαδάκη Σκαλίδη, έρχεται να δράσει το υποστηρικτικό πλέγμα ειδικών του Ξενώνα Φιλοξενίας Γυναικών του Δήμου Ηρακλείου: Κοινωνική Λειτουργός, Ψυχολόγος και Παιδοψυχολόγος αλλά και όλο το προσωπικό – από τον φύλακα της δομής μέχρι το διοικητικό προσωπικό, που καθένας με τον τρόπο του συνδράμει στο να συνειδητοποιήσουν οι γυναίκες ότι η ανοχή στην κακοποίηση είναι το “στρεβλό”. Στην προσπάθειά τους να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να στήσουν ξανά τη ζωή τους, οι γυναίκες του Ξενώνα έχουν βοήθεια στην μετεγγραφή των παιδιών σε άλλο σχολείο μακριά από το θύτη, στην αναζήτηση εργασίας, στην εύρεση σπιτιού, με μια λέξη: στην επανένταξή τους.
Μετά τον ξενώνα, τι;
Η ζωή δεν είναι ταινία και το τέλος δεν είναι πάντα “happy”. Μπορεί στην πλειοψηφία τους (72%) οι γυναίκες που καταφεύγουν στον ξενώνα, τελικά να καταφέρνουν να στήσουν μια νέα ζωή, βρίσκοντας δουλειά και νέο σπίτι, είτε ακομή αποχωρώντας από τον ξενώνα για να φιλοξενηθούν από κάποιο οικείο πρόσωπο είτε να μετακινηθούν σε άλλο ξενώνα, ωστόσο υπάρχουν και τα “πισωγυρίσματα”. Ένα 28% φεύγει από τον ξενώνα και επιστρέφει στο σύζυγο, το σύντροφο ή τον πατέρα, αναζητώντας (και ελπίζοντας σε) καλύτερους όρους διαβίωσης…