«Καμπανάκι» από τη Διεύθυνση Υδάτων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης για την ορθολογική διαχείριση του νερού, καθώς η Κρήτη βιώνει τρεις διαδοχικές χρονιές έντονης ανομβρίας με αποτέλεσμα να είναι μειωμένη η αναπλήρωση των υδατικών πόρων τόσο στους υπόγειους υδροφορείς όσο και στα φράγματα.

Η υπηρεσία υπογραμμίζει την ανάγκη της εξοικονόμησης των υδάτινων πόρων μέσα από συγκεκριμένα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν και στο πόσιμο νερό αλλά και της άρδευσης καθώς το 85-90% του νερού που χρησιμοποιούμε προέρχεται από υπόγεια νερά και ειδικότερα από γεωτρήσεις, πηγάδια, πηγές και είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η άρδευση απορροφά πάνω από το 80% του συνόλου των υδατικών απολήψεων στο νησί.

Σύμφωνα με την προϊσταμένη της Διεύθυνση Υδάτων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης Αγγελική Μαρτίνου, τα υπόγεια νερά πιέζονται από την υπεράντληση, ενώ τα αποθέματα των ταμιευτήρων βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλά.

Ο τουρισμός αυξάνει κατακόρυφα τη ζήτηση, ενώ η γεωργία απορροφά το μεγαλύτερο μέρος των διαθέσιμων ποσοτήτων. Σε αυτό το περιβάλλον που ασκείται σημαντική πίεση στους υδατικούς πόρους και την ίδια ώρα καταγράφεται έντονη λειψυδρία, η αναζήτηση εναλλακτικών πηγών νερού είναι επιτακτική ανάγκη.

Η κ. Μαρτίνου σημειώνει ότι η επαναχρησιμοποίηση επεξεργασμένων υγρών αποβλήτων, συνήθως επεξεργασμένων αστικών λυμάτων από μονάδες βιολογικού καθαρισμού, είναι μία ρεαλιστική λύση, που θα πρέπει να επιδιωχθεί να εφαρμοστεί πιο συστηματικά. Η επαναχρησιμοποίηση, είναι η αξιοποίηση των κατάλληλα επεξεργασμένων λυμάτων ή αλλιώς του «ανακτημένου νερού» για την κάλυψη πραγματικών αναγκών, από άρδευση μέχρι βιομηχανική χρήση, ώστε να μειωθεί η απόληψη γλυκού νερού από τους υπόγειους υδροφορείς και τα επιφανειακά ύδατα.

Με απλά λόγια: Νερό που αλλιώς θα χανόταν στη θάλασσα ή σε κάποιον αποδέκτη, ξαναμπαίνει στον «κύκλο νερού» για να καλύψει πραγματικές υδατικές ανάγκες. Σύμφωνα πάντα με την κ. Μαρτίνου, κομβικό μέτρο είναι ο έλεγχος των διαρροών από όπου καταγράφονται μεγάλες απώλειες νερού με αποτέλεσμα ο φυσικός πόρος να χάνεται αναξιοποίητος, και στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να αποτελεί βασική στόχευση, και να δοθεί μεγάλο βάρος στην προστασία του μέσα από σύγχρονα συστήματα που διασφαλίζουν τη σωστή διαχείριση του.