Σπαράζει η ανάρτηση για τον 29χρονο Νίκο που δίνει τη δική του μάχη εδώ και μερικές ημέρες στην ΜΕΘ του Βενιζελείου.
Πρόκειται για το παλικάρι που χτυπήθηκε στο κεφάλι με σφαίρα ενώ οδηγούσε το αυτοκίνητό του στην ΕΟ Μοιρών – Τυμπακίου,τα ξημερώματα της περασμένης Πέμπτης, από 22χρονο “πιστολέρο”, σε βάρος του οποίου, όπως έχουμε ήδη γράψει έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης και αναζητείται.
Με αφορμή την συμπλήρωση μιας εβδομάδας από το θλιβερό συμβάν, μια φίλη του 29χρονου, η κ. Στέλλα Στεφανουδάκη, προχώρησε σε μια συγκλονιστική υπενθύμιση στο Facebook, γράφοντας συγκεκριμένα:
“Αύριο κλείνει μια εβδομάδα από την μέρα που ο Νίκος παλεύει για τη ζωή του. Σε όποιον είχε την τύχη να τον γνωρίσει, δεν χρειάζεται να πω περισσότερα… Όποιος όμως δεν τον γνωρίζει ή ξέχασε ξαφνικά ότι τον γνωρίζει, αφήστε με να σας πω δυο λόγια για αυτόν.
Ο Νίκος γεννήθηκε στην Κρήτη. Γονείς του ο Γιάννης Φανουράκης και η Ζαχαρένια Σταθορακη. Δύο άνθρωποι που μόχθησαν σε όλη τους τη ζωή για να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Που φρόντισαν να τα κάνουν ανθρώπους κι όχι ανθρωπακια…ο Νίκος μεγάλωσε, σπούδασε, ερωτεύτηκε, έκανε φίλους και μια μέρα λίγο καιρό πριν να πάρει το πτυχίο του, πυροβολήθηκε στο κεφάλι χωρις να έχει κάνει κακο πότε σε κανέναν.
Ότι δημιούργησαν οι γονείς του καταστράφηκαν μέσα σε λίγα λεπτά. Γιατί αν ο γονιός δεν έχει το παιδί του , δεν έχει τίποτα.
Δεν μιλάμε για ένα ατύχημα, αλλά για απόπειρα ανθρωποκτονίας…δεν ήταν η κακιά η ώρα αλλά οι κακοί άνθρωποι…
Μια ολόκληρη περιοχή βράζει από θυμό γιατί ξέρει και γιατί φοβάται ότι αύριο μεθαύριο στην θέση αυτή μπορεί να είναι τα δικά της παιδιά. Όλοι μιλάμε κάθε μέρα για το ίδιο πράγμα, όλοι ρωτάνε κάθε μέρα για τον Νίκο. Όλοι εκτός από αυτούς που θα έπρεπε…
Θα ήθελα να μάθω που βρίσκεται η τοπική ηγεσία αυτού του τόπου, που βρίσκονται οι βουλευτές μας; Δεν υπάρχει ένας που να έχει το σθένος και την ανθρωπιά να βγει και να καταδικάσει το γεγονός; Δεν υπάρχει ένας που να μπορεί να δείξει συμπαράσταση σε αυτούς τους γονείς;
Πότε επιτέλους θα γίνει κάτι για να μην καταστρέφεται το μέλλον αυτού του τόπου;
Μήπως ήρθε η ώρα για να παρθούν δραστικά μέτρα;
Για τον Νίκο!
Για το κάθε παιδί που αύριο θα βρεθεί στη θέση του Νίκου και μπορεί να είναι το δικό σας παιδί.
Για όσους ξεχάσατε τον Νίκο, αφήστε με να σας τον θυμίσω…”