«Στον αέρα» βρίσκονται χιλιάδες ωφελούμενοι του προγράμματος βασικών ειδών υλικής συνδρομής, στην Κρήτη καθώς ματαιώθηκε ο διαγωνισμός για την προμήθεια τροφίμων με απόφαση του Εκλεκτικού Συνεδρίου.
Όπως προκύπτει το πρόβλημα εκτός από την Περιφέρεια Κρήτης αφορά και σε πολλές άλλες Περιφέρεις της χώρας καθώς η διαγωνιστική διαδικασία που έγινε με βάση τις οδηγίες του αρμόδιου υπουργείου ακυρώθηκε λόγω «φωτογραφικών» όρων που «περιορίζουν τον ανταγωνισμό», όπως έκρινε το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα πρέπει να επαναληφθεί ο διαγωνισμός και μέχρι να ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία, χιλιάδες δικαιούχοι σε όλη την Κρήτη που ζουν στα όρια της ανέχειας και της φτώχειας θα στερηθούν ακόμα και αυτό το ελάχιστο βοήθημα. Ο περιφερειακός σύμβουλος της Λαϊκής Συσπείρωσης Δημήτρης Βρύσαλης τονίζει ότι αναδεικνύεται, ξανά, πως με το θεσμικό πλαίσιο της σημερινής κυβέρνησης (το οποίο αποδέχεται και υλοποιεί η περιφερειακή αρχή) εμποδίζεται η διαδικασία έγκαιρης προμήθειας των απαραίτητων τροφίμων.
Ο ίδιος τονίζει ότι αυτό που αποδεικνύεται στην πράξη είναι ότι στο πλαίσιο του αστικού κράτους θεμελιώδης αρχή είναι οι δημόσιες συμβάσεις προμηθειών, οι συμβάσεις έργων και υπηρεσιών να εξυπηρετούν τους ομίλους προμηθευτές, και ανταγωνισμούς μεταξύ των εταιρειών, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να εξασφαλιστούν ούτε τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα του λαού μας.
Ο κ. Βρύσαλης τονίζει ότι είναι ευθύνη της Περιφέρειας να αυξήσει τις κοινωνικές της δαπάνες μέσα από τα κοινωνικά παντοπωλεία, ώστε να καλύψουν και τους δικαιούχους ΤΕΒΑ μαζί με όλους τους υπόλοιπους που ανήκουν σε ευάλωτες ομάδες και να μη μείνει κανένας σε όλη την Κρήτη χωρίς επισιτιστική βοήθεια μέχρι την επανεκκίνηση του προγράμματος.
Επίσης ζητά να λειτουργήσουν κοινωνικά παντοπωλεία και στο Ρέθυμνο και στο Λασίθι, εκτός από αυτά που λειτουργούν σε Ηράκλειο και Χανιά, με προϋπολογισμό όχι «συμβολικό», αλλά με βάση τις πραγματικές ανάγκες. Ακόμα ο κ. Βρύσαλης τονίζει ότι η Περιφέρεια Κρήτης θα πρέπει να ζητήσει έκτακτη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό για την επιβεβλημένη αύξηση των κοινωνικών δαπανών.



