Μια ανάρτηση που αποτυπώνει με δραματικό τρόπο την οικονομική και ψυχολογική πίεση που βιώνουν πολλοί πολίτες λόγω του αυξανόμενου κόστους διαβίωσης και της στεγαστικής κρίσης έχει γίνει viral στη σελίδα «ΞΕΣΠΙΤΟΓΑΤΟΣ» στο Facebook.

Ο συγγραφέας της ανάρτησης περιγράφει την απόγνωση στην οποία έχει περιέλθει, καθώς παλεύει να ανταπεξέλθει στα βασικά έξοδα, ενώ το μισθωτήριό του λήγει σε έναν χρόνο. Όπως αναφέρει:

«Νοικιάζω ένα σπίτι με συμβόλαιο με αρκετά χαμηλό ενοίκιο το οποίο λήγει σε ένα χρόνο από τώρα. Τα βγάζω ήδη πολύ δύσκολα και έχω κόψει και από τροφή, εξόδους, γιατρούς, ρουχισμό και το μόνο που έχω σε ψυχή δίπλα μου είναι το σκυλί μου.»

Στην ανάρτησή του μιλάει για την έλλειψη κοινωνικού και οικογενειακού δικτύου υποστήριξης, τονίζοντας πως παρά το γεγονός ότι εργάζεται, αδυνατεί να ανταποκριθεί στα έξοδά του. Η κατάσταση, όπως λέει, τον έχει οδηγήσει σε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, ενώ σκέφτεται ακόμη και να δώσει το κατοικίδιό του για υιοθεσία, καθώς αδυνατεί να καλύψει τις ανάγκες του.

«Ναι, έχω κατάθλιψη. Αλλά η κατάθλιψη έρχεται από όλο αυτό, από όλη αυτή τη βία που με αρρωσταίνει. Κάθε μέρα είναι αγώνας για την επιβίωση, κουράστηκα. Ζω με δανεικό οξυγόνο για όσο αντέξω.»

Η ανάρτηση προκάλεσε κύμα συμπαράστασης, με δεκάδες σχόλια από πολίτες που βιώνουν αντίστοιχες δυσκολίες, καταδεικνύοντας την έκταση της στεγαστικής και οικονομικής κρίσης που πλήττει ιδιαίτερα τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Η αύξηση των ενοικίων, η δυσκολία εύρεσης οικονομικά προσιτής στέγης και η γενικότερη ακρίβεια διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό περιβάλλον, το οποίο για πολλούς εξελίσσεται σε καθημερινό αγώνα επιβίωσης. Η συγκλονιστική αυτή εξομολόγηση αποτελεί μια ακόμη ένδειξη της ανάγκης για άμεσες και αποτελεσματικές λύσεις στο πρόβλημα της στέγασης και του υψηλού κόστους ζωής.

Διαβάστε ολόκληρη την ανάρτηση:

Ήρθα να κλαφτω γιατί το τραβάω και εχω χάσει τα μισά μου μαλλιά και τον ύπνο μου απο το άγχος ήδη.

Νοικιάζω ενα σπίτι με συμβόλαιο με αρκετά χαμηλό ενοίκιο το οποίο λήγει σε ενα χρονο απο τώρα.

Τα βγαζω ήδη πολύ δύσκολα και εχω κόψει και απο τροφή, εξόδους, γιατρούς, ρουχισμό και το μόνο που έχω σε ψυχή δίπλα μου είναι το σκυλί μου.

Δεν έχω οικογένεια. Δεν εχω κύκλο. Ουτε κάποιο υποστήριξη οικονομική και ψυχολογική ενώ ειδικά το τελευταίο το χρειάζομαι μιας και κάθε μέρα που ξυπνάω και βρίσκομαι ακόμα εδώ με οδηγεί σε μαύρους κόσμους.

Ναι δουλεύω. Οχι δεν μπορώ ούτε και θελω να βρω άλλη δουλειά, εδω θελω να αφήσω και αυτή που είμαι γιατί δεν αντέχω να ειμαι σκλάβος για να ζω, πόσο μάλλον για να δουλεύω να πληρώνω πανάκριβα ισα να έχω κάπου να κοιμηθώ.

Δεν βγαινω τώρα, αν βρω άλλο σπίτι θα πληρώνω μόνο ενοίκιο και θα τρωμε πέτρες.

Σκέφτομαι να δώσω και την ψυχή μου για υιοθεσια γιατί δεν φταίει σε τίποτα που δεν μπορώ να κάλυψω τις ανάγκες της.

Ναι, εχω κατάθλιψη. Αλλα η κατάθλιψη έρχεται απ ολο αυτο, απ ολη αυτή τη βια που με αρρωσταίνει.

Καθε μερα είναι αγώνας για την επιβίωση, κουράστηκα.

Ζω με δανεικό οξυγόνο για όσο αντέξω. Μην αρχίσουν υποτιμητικα σχολια, προσβλητικα είμαι ήδη κάτω και τρώω κλωτσιές, δε χρειάζομαι αλλο.

Ευχαριστώ για την ανάγνωση. Αν μπορεί να μου πει κάποιος τι να κάνω γιατί το έχω χάσει.