Και προξενιό μου μπέψανε μια κοπελιά να πάρω
καλιάτανε μα το θεό να τυλιχτώ το χάρο
και παίρνει με ο προξενητής να πάμε εις το σπίτι
μα ήτανε χειρότερο απ’ των ορνίθων κίτη.
Βρίσκω τη πεθερά κουτσή το γέρο ένα κουβάρι
τη νύφη και καθότανε στον καναπέ με «χάρη»
και βάστα και τη μύτη τσι χάμω να μη τσι πέσει
σα τσι μεσάτους αραγούς ήτονε τα βυζιά τσι
σα τσ’ αρδακτιλινόβεργες ήτανε και τ’ ατζιά τσι
κι άστο πως ήτανε άσκημη άστο πως ήταν μαύρη
μονόχε και στα σωθικά το έρημο μαράζι.
(Αυτό που γράφει παρακάτω στο βιβλίο της η κα Νίνα, με συγκίνησε. Ακριβώς το ίδιο μας έλεγε η μαμά μου και μας έπαιζε)
Κάθε σκόλη Κυριακή βάνω τ’ άσπρο μου βρακί
πάω δω, πάω κει, πάω στην Ανατολή
βρίσκω κάστανα ψημένα και καρύδια τσακισμένα
πάω τα της μάννας μου, δέρνει με σκοτώνει με,
κάνει λάκο χώνει με πάω τα του βασιλιά
παίζει λύρες και βιολιά.
Υστερόγραφο: Βέβαια δεν είχαν καμμιά σχέση με βασιλιά, η μαμά μου ήταν αριστερή, αλλά με αυτό το τραγουδάκι συνήθιζαν να κανακεύουν τα μικρά παιδιά.
Στο καλαίσθητο εξώφυλλο του βιβλίου απεικονίζονται οι γονείς της Χριστίνας Λυραντζάκη – Τερεζάκη
Το ξέρουμε…
Το να βλέπετε αυτά τα μηνύματα μπορεί να είναι κουραστικό. Και να είστε σίγουροί ότι ούτε κι εμείς βρίσκουμε κάποια ευχαρίστηση από το να τα γράφουμε... Όμως αυτό το μήνυμα δεν αφορά εμάς. Αφορά κάτι πολύ πιο σημαντικό: την επιβίωση της ανεξάρτητης, μαχητικής δημοσιογραφίας στην Kρήτη.
Η στήριξη σας είναι σημαντική γιατί μας επιτρέπει να:
- - Κάνουμε ρεπορτάζ χωρίς φόβο και εξαρτήσεις. Κανείς δεν μας υπαγορεύει τι να πούμε ή τι να αποσιωπήσουμε.
- - Κρατάμε τη δημοσιογραφία μας προσβάσιμη σε όλους, ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν την ικανότητα να πληρώσουν. Χωρίς paywall, χωρίς προνόμια μόνο για όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Η απλή αλήθεια είναι ότι τα έσοδα διαρκώς συρρικνώνονται. Αν πιστεύετε ότι μια πραγματικά ελεύθερη ενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας για τη δημοκρατία και τον έλεγχο της εξουσίας, τότε δώστε μας τη δύναμη να συνεχίσουμε.
Σας ευχαριστούμε θερμά.
