Ας μην έχουμε αυταπάτες. Η Μαρίν Λεπέν είναι σαν έτοιμη από καιρό να γίνει η νέα Μελόνι. Αναβαπτισμένη πλέον στην κεντρική πολιτική σκηνή δείχνει να μην έχει αντίπαλο. Το πρώτο μέρος θα το δούμε στις ευρωεκλογές και έπεται συνέχεια.
Η τελευταία δημοσκόπηση, από την εταιρία Portland Communications για το Politico δείχνει πως η Εθνική Συσπείρωση, υπό την ηγεσία του 28χρονου Ζορντάν Μπαρντελά που έχει τον ρόλο του αντ΄ αυτής (της Μαρίν Λεπέν), θα πάρει περίπου το 33% των ψήφων, το όμορο ακροδεξιό κόμμα «Ανακατάληψη», του Ερίκ Ζεμούρ το 6% και η κεντρώα συμμαχία του Εμανουέλ Μακρόν γύρω στο 14%… Δηλαδή η ακροδεξιά στο σύνολό της θα είναι κοντά στο 40%! Εκτός κι αν θεωρήσουμε ότι η Μαρίν Λεπέν βρίσκεται πλέον … αλλού…
Η Μαρίν Λεπέν εισπράττει την πολιτική μετάλλαξη του Εθνικού Μετώπου, του κόμματος που ίδρυσε ο πατέρας της, την εκπαραθύρωση της παλιάς φρουράς και την προσέλκυση νέων ψηφοφόρων.
Η πιο εντυπωσιακή μεταστροφή, τουλάχιστον στο θέμα του αντισημιτισμού, έγινε όταν η Μαρίν Λεπέν πήρε μέρος σε διαδήλωση εναντίον του αντισημιτισμού στον απόηχο της επίθεσης της Χαμάς στο Ισραήλ. Η παρουσία της Λεπέν υποχρέωσε το αριστερό κόμμα Ανυπότακτη Γαλλία να μην πάρει μέρος στη διαδήλωση, ο πρόεδρος Μακρόν ήταν επίσης απών και ο πρώην κεντροδεξιός υπουργός παιδείας, Λικ Φερί δήλωσε δημοσίως ότι η Εθνική Συσπείρωση είναι πλέον συστημικό κόμμα, ένα κομμάτι του δημοκρατικού τόξου!
«Οι περισσότεροι ακτιβιστές της Εθνικής Συσπείρωσης και μεγάλο μέρος του εκλογικού Σώματος δεν θυμούνται την εποχή του Ζαν-Μαρί Λεπέν», εξηγεί ο Ζαν-Ιβ Καμί, ειδικός αναλυτής του think tank IRIS, για θέματα ακροδεξιών κινημάτων. «Τα γεγονότα που καθόρισαν τον Ζαν Μαρί Λεπέν ήταν ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Πόλεμος της Αλγερίας. Αυτές οι παλιές αναφορές της ακροδεξιάς είναι σήμερα αρχαία ιστορία. Δεν βγάζει νόημα να την κατηγορείς (την Μαρίν Λεπέν) ότι ηγείται του κόμματος του Ζαν-Μαρί Λεπέν», επισημαίνει ο Ζαν-Ιβ Καμί.
Ο Μπενζαμίν Χαντάντ, βουλευτής του κόμματος του Μακρόν, συμφωνεί με τον Καμί, ότι δεν έχει πολιτικό νόημα να αντιμετωπίζεται η Μαρίν Λεπέν ως πολιτικός εκτός δημοκρατικού τόξου ή να θεωρείται ότι οι ψηφοφόροι της δεν έχουν δημοκρατικές αξίες.
Μαρίν Λεπέν, όπως Μελόνι
Όσοι αναρωτιούνται «πόσο φυσιολογική» είναι η Εθνική Συσπείρωση και κατά πόσο στον στενό πυρήνα της βρίσκεται μια ακροδεξιά ομάδα που θα τα βάλει με τις μειονότητες και θα αμφισβητήσει τις σχέσεις της Γαλλίας με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, πρέπει να κοιτάξουν προς την Ιταλία.
Η Τζόρτζια Μελόνι προέρχεται από τη νεολαία του νεοφασιστικού κόμματος, αλλά σήμερα είναι δημοκρατικά εκλεγμένη πρωθυπουργός, επικεφαλής μίας κυβέρνησης κεντροδεξιών και δεξιών κομμάτων. Η Μελόνι υποσχέθηκε πολλά προεκλογικά, έβαλε αρκετό νερό στο κρασί της μετεκλογικά και πλέον είναι μία υπολογίσιμη πολιτική παρουσία στα συμβούλια κορυφής.
Όπως θα μπορούσε να είναι σε λίγο καιρό και η Μαρίν Λεπέν. Αν και το εθνικό πρακτορείο ειδήσεων της Γαλλίας AFP εξακολουθεί να περιγράφει ως «ακροδεξιά» την Εθνική Συσπείρωση, υπάρχουν αρκετά ΜΜΕ που άλλαξαν το λεξιλόγιο και την περιγράφουν ως «δεξιό λαϊκιστικό κόμμα» ή ως «εθνικιστικό δεξιό».
Η ανησυχητική τάση στην ΕΕ
Και για όσους δεν έχουν αντιληφθεί την τάση στις ισχυρότερες χώρες, που δίνουν τον τόνο στην ΕΕ, η δημοσκόπηση του Politico δεν αφήνει καμία αμφιβολία: τα ακροδεξιά, εθνικιστικά και ρατσιστικά κόμματα θα καταγράψουν επίσης εντυπωσιακά αποτελέσματα στις ευρωεκλογές στην Ιταλία, την Ολλανδία, στην Πολωνία και την Γερμανία.
Στην Γερμανία, το AfD (Εναλλακτική για την Γερμανία) προβλέπεται ότι θα κερδίσει το 17% των ψήφων, ενώ στις εκλογές του 2019 είχε 11%. Εντυπωσιακό είναι το εύρημα της δημοσκόπησης που δείχνει ότι το 66% των Γερμανών πιστεύει πως η χώρα τους βρίσκεται «σε λάθος δρόμο». Το αντίστοιχο ποσοστό στην Γαλλία είναι 68%.
Η τάση στην Ολλανδία είναι σαφέστατη, μετά και την πρόσφατη νίκη του ευρωσκεπτικιστή και αντι-ισλαμιστή Βίλντερς στις εθνικές εκλογές. Αντίστοιχη είναι η εικόνα της ακροδεξιάς και στην Πολωνία, όπου πάντως η κεντροδεξιά θα είναι πρώτη δύναμη.
Οι ψηφοφόροι στην Γαλλία, την Γερμανία, την Ιταλία, την Ολλανδία και την Πολωνία δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν στις ευρωεκλογές με εθνικά και όχι με ευρωπαϊκά κριτήρια.
Και τα προβλήματα που τους απασχολούν είναι η αύξηση του κόστους ζωής, δηλαδή η ακρίβεια, η στεγαστική κρίση (υπ΄αριθμόν ένα θέμα που απασχολεί τους Ολλανδούς) και το μεταναστευτικό. Στην Ιταλία και την Πολωνία το δεύτερο σοβαρότερο θέμα που απασχολεί τους πολίτες είναι τα χάλια του δημόσιου συστήματος υγείας.
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση πηγαίνει προς τις εκλογές με τους πολίτες να είναι βαθιά απαισιόδοξοι», δήλωσε η Βικτόρια Ντιν, διευθύντρια της εταιρίας που έκανε τη δημοσκόπηση, επισημαίνοντας ότι οι εκλογείς «ανησυχούν για ζητήματα που είναι δύσκολο να διορθωθούν».
