Γράφει η Ροδάνθη Κουμή
Όταν τον πρωτογνώρισα δεν ήμουν σίγουρη αν ήταν ένας τσαρλατάνος καθηγητής που είχε εμμονές με τον θάνατο,ή ένας φιλόσοφος της σύγχρονης κοινωνίας.
Τα λόγια του στην αρχή μου προκαλούσαν αποστροφή αλλά η ψυχή μου, μου έλεγε να τον ακολουθήσω στην διδασκαλία του και να μάθω όσα παραπάνω μπορώ από εκείνον.
Όταν παρακολούθησα μερικές ομιλίες του ένιωσα ότι μάλλον εδώ να έχω να κάνω με ένα φιλόσοφο.
Όχι φιλόσοφο ημιμαθή και αεριτζή με ακατανόητα λόγια.
Φιλόσοφο σύγχρονο,απλό,λογικό και κατανοητό.
Ο Λιαντίνης είχε κάτι από τον Σωκράτη.
Γνώριζε πολλά πράγματα αλλά έπραττε σαν να μην γνώριζε τίποτε.
Απλός, ταπεινός, ζεστός.
Ο φιλόσοφος της δικής μας γενιάς!
Υπήρξε λάτρης του ωραίου ,του αγνού,του απλού και του καθαρού.
«Nα τα λέτε απλά παιδιά μου τα πράγματα ,όσο πιο απλά τόσο πιο βάθος έχουν»!
Κέρδισα από εκείνον.
Γέμισα από εκείνον. Δεν θα αναφερθώ στην ιστορία της ζωής του που είναι πλούσια και οι περισσότεροι σίγουρα την ξέρουν.
Θα σταθώ στα λόγια του, ανεκτίμητης αξίας, διαμάντια σκέψης.
«H τελευταία πράξη μου έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχονται.Ζούμε την ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες του.Ένα κακό αβυσσαλέο στην φρίκη του.Η λύπη μου για αυτό το έγκλημα με σκοτώνει».
«Όποιος πιστεύει αλλά και δεν πιστεύει στο θεό έχει μέσα του ζωντανό το νόμο της φύσης».
«Όποιος πιστεύει στο θεό έχει μέσα του ένα νεκρό θεό».
«Όποιος δεν πιστεύει στο θεό ,έχει μέσα του ένα νεκρό άνθρωπο».
Ο σπουδαίος δάσκαλος ,ο μεγάλος φιλόσοφος χάθηκε όπως ήθελε να χαθεί.
Ήθελε να συναντήσει εκείνος τον θάνατο.
Και όχι ο θάνατος εκείνον!
Ήθελε να τον βρει όρθιο ,δυνατό και καθαρό σαν το αθάνατο νερό που είναι κρύο δροσερό και καθαρό.
Δεν τον ξέχασα ,δεν τον ξεχάσαμε …
Είναι μαζί μας στην σκέψη ,στην καρδιά μας ,στην γνώση μας.
Αξίζει να τον κατατάξουμε εκεί που αξίζει.
Στον πιο απλό φιλόσοφο της αγαπημένης μας ζωής.
Σε ευχαριστούμε σπουδαίε Δάσκαλε!
