Δέκα λεπτά πριν την ομιλία του Μπένι του αρχηγού του true (metal) ΠΑΣΟΚ και στο γηπεδάκι βρίσκονται ελάχιστοι πωρωμένοι υπέργηροι οπαδοί και άπειρα σημαιάκια που λογικά είχαν ξεμείνει στις αποθήκες του κόμματος από το 2008. Στα ηχεία βαράει το κλασσικό ποτ πουρί: Νταλάρας, Νταλάρας, Σαββόπουλος, Νταλάρας, Αρβανιτάκη και ποτέ-πότε μικρά διαλείμματα για λίγο Νταλάρα.
Η ώρα της ομιλίας έχει σχεδόν φτάσει. Το όπενινγκ ακτ ήταν κάποιος πρώην πρωθυπουργός Βούλγαρος σοσιαλιστής με τις κλασσικές κοινοτοπίες περί περήφανου λαού-κόμματος και τα ρέστα.
Μετά βγήκε ο (άνθρωπος που θα ήθελε να είναι ο) Έλλην Frank Underwood. Ο κόσμος βουτηγμένος στα βαθιά 81s θύμιζε μίζερο reunion συνταξιούχων του δημοσίου – και, κατά πάσα πιθανότητα, αυτό ακριβώς ήταν.
Ο πρόεδρας έβγαλε έναν φλογερό λόγο με Zαπειοκοινότυπιες που δεν άκουσε πότε κανείς, με τις αντιδράσεις του κοινού να παραμένουν σταθερά σε επίπεδα «Rockwave με Μποφίλιου headliner»… και όταν ο παλμός έφτανε σε επίπεδα βραδύποδα σε κώμα πέταγε και έναν «ΑΝΔΡΕΑΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ» για να φωνάξουν με μισοκλαμένα πρόσωπα «ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΕΝΩΜΕΝΟ ΔΥΝΑΤΟ»: οπαδοί που έχουν δει την ομάδα να παίζει στα χορτάρινα σαλόνια της μίζας την ακολουθούν τώρα στα χώματα της τρίτης εθνικής, άλλα ο εγκέφαλος τους πλέον δεν είναι ικανός να δημιουργήσει νέες συνάψεις και αρκείται σαν πρωτόγονος στα πλαστικά σημαιάκια.
Στο τέλος δυστυχώς λόγω μειωμένου μπάτζετ δε μοιράστηκε το πατροπαράδοτο κονιακάκι.
Με τι καρδιά να συγκρίνεις αυτή την εικόνα με αυτήν εδώ;
photos: dogeye.tumblr.com
