Σε ένα οικονομικό πείραμα των Ευρωπαίων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων αναφέρεται ο γνωστός οικονομολόγος Μάικλ Χάντσον σε συνέντευξή του στο “The Real News Network”. 
Όπως αναφέρει, πρόκειται για ένα πείραμα με στόχο να διαπιστωθεί πόσο μπορούν να μειωθούν οι μισθοί, οι συντάξεις και οι παροχές του κράτους πρόνοιας μέχρι να αρχίσουν οι πολίτες να αντιδρούν. Το πείραμα ξεκίνησε στην Λεττονία τα τελευταία πέντε χρόνια, τώρα ήρθε η σειρά της Ελλάδας, ενώ στη συνέχεια θα ακολουθήσουν χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία.
Ο Χάντσον μιλά ακόμη για το δημοψήφισμα που είχε προτείνει ο Έλληνας πρωθυπουργός, το ξεπούλημα κρατικών δομών, καθώς και για έναν οικονομικό πόλεμο που έχει πλέον αντικαταστήσει τον παραδοσιακό τρόπο υποδούλωσης μιας χώρας.
Οι απόψεις του Μάικλ Χάντσον θα παρουσιαστουν στο νέο ντοκιμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου “Ολιγαρχία”.
JAY: Λοιπόν, Μάικλ, τι θα έπρεπε να μάθουμε από αυτά που γίνονται στην Ελλάδα;.
HUDSON: Λοιπόν, θα έπρεπε να μάθουμε αυτό που μαθαίνουν και οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες, και αυτό είναι το αποτέλεσμα ενός μεγάλου πειράματος που διεξάγεται. Τα τελευταία πέντε χρόνια στην Λετονία, αυτοί – οι νεοφιλελεύθεροι, μείωσαν τους μισθούς περίπου κατά 30 τοις εκατό. Το βασικό επιχείρημα των δημιουργών του σημερινού μοντέλου είναι: δεν ξέρεις πόσο μπορείς να κόψεις μισθούς και συντάξεις μέχρι οι άνθρωποι να αντιδράσουν στην πίεση. Λοιπόν, στην Λετονία ακόμα δεν άρχισαν να αντιδρούν στην πίεση παρόλο που οι μισθοί μειώθηκαν κατά 30%. Τώρα το επιχειρούν στην Ελλάδα και ακολουθεί η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία, και προσπαθούν να συμπεράνουν κατά πόσο μπορούν να κόψουν τους μισθούς, πόσο μπορούν να στραγγαλίσουν μια οικονομία μέχρι να υπάρξει …μια αντίδραση στην πίεση. Και η φιλοσοφία της δεξιάς, η οποία ουσιαστικά έχει διορίσει έναν τραπεζίτη λομπίστα που αποκαλείται τεχνοκράτης, είναι: ας επιχειρήσουμε ένα πείραμα στο οποίο θα δούμε πόσο μπορούμε να συμπιέσουμε τα μεσαία εισοδήματα – γιατί έχουν καταλάβει ότι η αριστερά στην Ευρώπη είναι εντελώς διασπασμένη.
Δεν έχει ένα μέτωπο άμυνας διαθέσιμο, δεν έχει ένα σύνολο συνεπειών διαθέσιμο για να πει: μια στιγμή, αυτό είναι τρελό. Όταν μειώνεις μισθούς, στην ουσία βυθίζεις την οικονομία. Όταν περικόπτεις τον προϋπολογισμό, μειώνεις την ποσότητα χρήματος που εισέρχεται στην οικονομία για να δημιουργήσει ζήτηση. Άρα στην ουσία αυτό που κάνει η Ευρώπη είναι να δημιουργεί αιμορραγία στις οικονομίες, όπως ένας γιατρός του Μεσαίωνα, πιστεύοντας ότι αυτό θα κάνει τις οικονομίες πιο παραγωγικές. Λοιπόν, η μόνη απάντηση που έχει ο Ελληνικός λαός, όχι απλά η αριστερά, αλλά και η δεξιά και όλος ο Ελληνικός λαός, είναι: κοιτάξετε, αν νομίζετε ότι θα αυξήσετε το πλεόνασμα, αυξάνοντας τους φόρους και μειώνοντας τους μισθούς μας, τις συντάξεις και την πρόνοια, θα κάνουμε αυτό που έκαναν και οι Αιγύπτιοι και η Αραβική Άνοιξη. Θα διαλύσουμε την οικονομία, και δεν θα μείνει τίποτα για σας. Και το ΠΑΣΟΚ, το σοσιαλιστικό κόμμα που εγκαινίασε επίσημα όλο αυτό το πρόγραμμα λιτότητας, έχει τώρα πέσει στο 8% της πρόθεσης ψήφου.
Αυτό είναι χαμηλότερο ακόμα και από το ποσοστό του κ. Ομπάμα για την μείωση των μισθών εδώ. Άρα, αυτό που λένε οι Έλληνες είναι: κοιτάξτε, όταν ο πρωθυπουργός είπε ότι θα κάνουμε δημοψήφισμα για το αν θέλουμε να κόψουμε τους μισθούς για να πληρώσουμε τους τραπεζίτες, το πρώτο πράγμα που είπε η Μέρκελ ήταν, δεν μπορείτε να κάνετε δημοψήφισμα, θα καταργήσουμε την δημοκρατία, θα σας επιβάλλουμε μια δικτατορία, θα σας λέμε τι να κάνετε. Λοιπόν, σύμφωνα με τη σύγχρονη διεθνή νομοθεσία, αν δεν υπάρχει δημοκρατική νομιμοποίηση, τότε το χρέος είναι μηδενικό και άκυρο. Η Ευρωπαϊκή κοινή αγορά, η ΕΕ, έβαλε τους δικηγόρους της να πουν: εντάξει, θα πάρουμε την σύμφωνη γνώμη του κοινοβουλίου. Ο Ελληνικός λαός μπορεί να πει, κοιτάξτε, μπορείτε να έρθετε με σάκους γεμάτους λεφτά και να αγοράσετε όλα τα μέλη του κοινοβουλίου που θέλετε να επικυρώσουν τη συμφωνία, αλλά όταν γίνουν εκλογές, θα τους διώξουμε από το κοινοβούλιο και δεν θα μας αντιπροσωπεύουν.
JAY: Ναι, αλλά δεν είναι ξεκάθαρο ότι στις επόμενες εκλογές θα εκλεγεί πραγματικά μια κυβέρνηση που δεν θα επικροτεί τη συμφωνία. Τα περισσότερα κόμματα που φαίνεται ότι μπορούν να κερδίσουν τις εκλογές στην Ελλάδα έχουν υπογράψει αυτή τη συμφωνία. Αλλά να πάω σε κάτι που είπες νωρίτερα; Δεν είναι ένα από τα μεγάλα θέματα εδώ – γιατί είναι δύσκολο να καταλάβεις τη λογική του να οδηγήσεις την Ελλάδα σε μια δεκαετία ύφεσης αν πραγματικά θέλεις κάποια έσοδα που θα μπορούσαν να ξεπληρώσουν μέρος του χρέους, που σημαίνει, ότι δεν είναι ο αντικειμενικός στόχος, όχι περισσότερο από την ιδιωτικοποίηση, δηλαδή αν δημιουργήσεις τόσο πολύ χάος και εξάρτηση στην Ελληνική κυβέρνηση, απέναντι στους Ευρωπαίους οικονομικούς εταίρους, θα ξεπουλήσει τα πάντα; Και ουσιαστικά μιλάν τώρα για την πώληση αεροδρομίων και λιμανιών, δηλαδή ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο ιδιωτικοποιήσεων.
HUDSON: Και όχι μόνο αυτά, αλλά επίσης και τα συστήματα ύδρευσης-αποχέτευσης, τα ακίνητα, τα νησιά. Έχεις δίκιο. Νομίζουν ότι αν μπορούν να δημιουργήσουν μια κρίση, θα εξελιχθεί σε ένα πεδίο αρπαγής. Και οι τραπεζίτες και οι άνθρωποι που έχουν ένα σχέδιο συνήθως τα πάνε καλύτερα σε μια κρίση ή μια αρπαγή από τους λαούς που δεν έχουν σχέδιο. Άρα φαίνεται ότι αυτό ισχύει. Η οικονομία σήμερα πετυχαίνει αυτό που έκανε η στρατιωτική εισβολή παλαιότερα. Έτσι ο νέος τρόπος σύρραξης είναι οικονομικός, όχι στρατιωτικός. Είναι πολύ φθηνότερο και πολύ πιο ασφαλές για την χώρα που κάνει την επίθεση. Άρα έχεις δίκιο: η ιδιωτικοποίηση παίζει μεγάλο ρόλο. Και γι’αυτό το λόγο η ΕΕ χθες είπε, μια στιγμή, δεν πρόκειται καν να σας δώσουμε τα λεφτά να μας ξεχρεώσετε, δηλαδή, να πληρώσουμε τις δικές μας τράπεζες που αγόρασαν τα ομόλογά σας, εκτός αν δεσμευτείτε συγκεκριμένα σχετικά με το τι θα ιδιωτικοποιήσετε. Και αυτό είναι ένα κρίσιμο σημείο. Στο παρελθόν, οι Έλληνες έδωσαν υποσχέσεις, και ευτυχώς δεν προχώρησαν σε ιδιωτικοποιήσεις, γιατί από τη στιγμή που θα αρχίσουν να ξεπουλάνε, θα πιεστούν ακόμα περισσότερο και [οι «εταίροι»] θα στραφούν ακόμα και εναντίον τους. Άρα έχεις δίκιο. Είναι μια αρπαγή περιουσίας.
JAY: Ναι. Αστειευόμασταν εκτός κάμερας. Έλεγα ότι είναι εκπληκτικό το πώς οι Ευρωπαίοι κάνουν τον προϋπολογισμό του Ομπάμα να μοιάζει καλός. Και όσο κριτικοί και αν ήμασταν εγώ, εσύ και πολλοί άνθρωποι που συνομιλήσαμε στο Real News, απέναντι στον Ομπάμα, φαίνεται ότι πραγματικά υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση ανάμεσα στην Γουόλ Στριτ (και, σίγουρα, το κομμάτι της Γουόλ Στριτ που βοήθησε στην εκλογή του Ομπάμα) και στους Ευρωπαίους. Μπορείς να ακούσεις συνεντεύξεις από αντιπροσώπους της Γουόλ Στριτ που σου λένε στην ουσία, όχι, πρέπει να έχεις μεσοπρόθεσμη ανάπτυξη πριν πάρεις αυτά τα μέτρα λιτότητας, δεν μπορείς να ωθήσεις τον πλανήτη σε μια παγκόσμια ύφεση. Ακούς αυτά τα επιχειρήματα στη Νέα Υόρκη και από τον Ομπάμα, ενώ οι Ευρωπαίοι φαίνονται τόσο πολύ προσηλωμένοι στην αυστηρή λιτότητα.
HUDSON: Υπάρχουν δύο λόγοι γι’αυτό…: Πρώτον, από την αρχή του περασμένου αιώνα, η Αμερική είχε υπό τον ιδιωτικό τομέα αυτά που η Ευρώπη είχε υπό τον δημόσιο τομέα. Η Ευρώπη είχε τις εταιρίες ηλεκτρικού και αερίου υπό τον δημόσιο τομέα. Η Αμερική τις ιδιωτικοποίησε, αλλά υπό ρύθμιση ανάλογη των δημόσιων παροχών. Οι δημόσιες παροχές επιτρέπονταν-ρυθμίζονταν ανάλογα με τον μέγιστο ρυθμό απόδοσής τους. Η Ευρώπη δεν έχει ανάλογη νομοθεσία για να ρυθμίζει τις τιμές ή την ενοικίαση που μπορούν να χρεώνουν οι δημόσιες παροχές, επειδή αυτές ήταν υπό τον δημόσιο τομέα, όπως και η Ρωσία και η Σοβιετική Ένωση δεν είχαν ένα παρόμοιο σύστημα. Άρα ο σκοπός της ιδιωτικοποίησης της Ευρώπης είναι ότι, πρώτα απ’όλα, υπάρχει πολύ περισσότερη περιουσία και δημόσια περιουσιακά στοιχεία να αρπάξει κανείς στην Ευρώπη απ’ότι στις ΗΠΑ, και δεύτερον, δεν υπάρχει ρυθμιστικό νομοθετικό σώμα στην Ευρώπη, λόγω του γεγονότος ότι στο παρελθόν, το ηλεκτρικό, η ύδρευση-αποχέτευση και άλλες δημόσιες παροχές γίνονταν σε ευθυγράμμιση με το κόστος ή των ρυθμών επιδοτήσεων ώστε να γίνει η οικονομία πιο ανταγωνιστική. Έτσι η ιδέα στην Ευρώπη δεν είναι μόνο να κόψεις τους μισθούς κατά 30%, αλλά και να αυξήσεις τις τιμές σ’αυτά που ανέφερες, την πρόσβαση σε συστήματα ύδρευσης-αποχέτευσης, μεταφορών και οτιδήποτε άλλο.
Ανεβάζεις τις τιμές ώστε να συμπιέσεις πραγματικά τους μισθούς. Και το αποτέλεσμα στην Ελλάδα θα είναι πιθανόν το ίδιο όπως στην Ισλανδία, Λετονία και άλλες χώρες. Θα υπάρξει ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης από εργατικό δυναμικό. Και το αποτέλεσμα θα είναι φυσικά να κάνεις την οικονομία λιγότερο ανταγωνιστική. Και στην σημερινή πρωϊνή εφημερίδα που έγραφε ότι το ΑΕΠ της Ελλάδας έπεσε με ετήσιο ρυθμό 7% και όχι 5% όπως περίμεναν ως συνήθως, προς έκπληξη όλων, η κατάσταση είναι χειρότερη από αυτή που παρουσιάζονταν. Φυσικά δεν εκπλαγήκαμε πραγματικά, επειδή γνωρίζεις ότι όταν στραγγαλίζεις μια οικονομία, δεν μπορεί φυσιολογικά να τα καταφέρει πολύ καλά. Και στραγγαλίζουν την οικονομία των Ελλήνων. Και την χρησιμοποιούν, πιστεύω, σαν ένα εργαστηριακό πείραμα για να δουν τι θα γίνει όταν συμπιέζουν πραγματικά τα μεσαία εισοδήματα. Είναι σαν να δίνεις όλο και λιγότερη τροφή σε ένα άλογο για να δεις αν θα γίνει πιο αποδοτικό ώσπου να καταρρεύσει μέχρι θανάτου.
JAY: Και φαντάζομαι η ευρείας κλίμακας ανεργία είναι πάντα μια καλή απειλή ενάντια στους εργαζόμενους μέσα στη χώρα, όσο περισσότερο χτυπάς την Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία, τόσο πιο πολύ μπορείς να απειλείς την εργατική τάξη στην Γαλλία και την Γερμανία, που πιστεύω ότι αποτελούν τελικά τους μεγάλους στόχους.
HUDSON: Λοιπόν, αν συμβεί αυτό, θα αναδυθεί ένας νέος εθνικισμός που θα διαλύσει την κοινή αγορά, και θα συνειδητοποιήσει κανείς ξαφνικά ότι παρόλο που η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης ήταν για να μην εμπλακεί ξανά σε στρατιωτικό πόλεμο, τώρα, ενωμένη κάτω από τους νεοφιλελεύθερους κανόνες των τραπεζών, θα σκεφτεί, μια στιγμή, είμαστε ενωμένοι και πηγαίνουμε σε πόλεμο. Αλλά είναι ένας ταξικός πόλεμος. Ένας οικονομικός πόλεμος. Και δεν είναι αυτό που θέλαμε. Αν η ιδέα μιας ενωμένης Ευρώπης είναι ένας ταξικός πόλεμος κάτω από κανόνες όπου σίγουρα θα βγούμε χαμένοι, τότε λέμε όχι στην Ευρώπη, όπως οι Ισλανδοί ψήφισαν να μην ενταχθούν στην Ευρώπη, όπως άλλες χώρες που είναι υπό ένταξη, όπως η Τουρκία, λένε, μια στιγμή, αν αυτή είναι η Ευρώπη που έρχεται, μια ολιγαρχική Ευρώπη που το πρόγραμμά της είναι λιτότητα και συρρίκνωση, γιατί να θέλουμε να ενταχθούμε;.