“Μένουμε σπίτι” αλλά επίσης “μένουμε άνθρωποι”: Δε θα γίνουμε κανίβαλοι για μια χούφτα μάσκες

Για να μην ξεχάσουμε και τα βασικά…

Βλέποντας πώς πράττουν μεγάλες χώρες μπροστά στην κρίση που γεννά η επιδημία του κορωνοϊού, με τις ειδήσεις για κατασχέσεις ιατρικού εξοπλισμού, το πιο μεγάλο ζήτημα, ακόμη πιο μεγάλο από την ανάγκη να “μείνουμε σπίτι” είναι να παραμείνουμε άνθρωποι.

Και σε αυτό θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη βαρύτητα και οι κυβερνήσεις ανεξαρτήτως των συνθηκών που διαμορφώνονται. Γιατί μετά το πέρας της επιδημίας οι άνθρωποι θα μείνουν πίσω και θα πρέπει να λειτουργήσουν ως κοινωνία. Όπως και τα κράτη θα πρέπει να έχουν περάσει αυτή την περιπέτεια συσφίγγοντας τις σχέσεις τους όχι αποσαρθρώνοντάς τις.

Δε θα γίνουμε κανίβαλοι για μια χούφτα μάσκες.

Γιατί σε μία τέτοια περίπτωση, με ξεχαρβαλωμένες τις ανθρώπινες σχέσεις και με τις σχέσεις μεταξύ κρατών στο κόκκινο, δε θέλουμε να φανταστούμε τι μπορεί να συμβεί.

Είναι αυτή η μεγαλύτερη ευθύνη που έχουν σήμερα οι πολιτικοί. Να πράξουν ως πολιτικοί που βάζουν μπροστά το συμφέρον των πολιτών. Και το συμφέρον των πολιτών είναι η ειρηνική συνύπαρξη εντός των κοινωνιών μας αλλά και μεταξύ κρατών.

Ας μην το ξεχνούν, γιατί η επιδημία δεν είναι για πάντα. Μετά το τέλος της θα πρέπει να μπορούμε να συνυπάρχουμε αρμονικά.

Πρέπει να διαφυλάξουμε τον άνθρωπο. Γιατί, όπως είπε ο πατήρ Πανελού στην Πανούκλα του Καμύ:

“Αδελφοί μου, πρέπει να είμαστε αυτός που μένει!”