Μία παρατήρηση σχετικά με αυτό το “Ιδιαίτερο Φαινόμενο της Κρήτης”

Του Αλέξανδρου Κουτσομητόπουλου *

Επειδή δεν έχουν ντροπή, ίσως και επειδή νιώθουν την νέα στρατιωτική δύναμη της “νέας” – Γερμανίας. Όμως το ιδιαίτερο φαινόμενο της φροντίδας των παλαιο – ναζιστικών “μνημείων” στην Κρήτη (σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ελλάδα) θα πρέπει να το δούμε και από μια άλλη σκοπιά (πέρα από τον “με το αζημίωτο” Ραγιαδισμό των “δημοτικών αρχόντων” σε ορισμένες περιοχές).

Η φροντίδα αυτή πρέπει να οφείλεται και στο γεγονός ότι στο νησί αυτό έχει ήδη από το 1961 εγκατασταθεί στο Ακρωτήρι (τυπικά στα “πλαίσια Νατοϊκής σύμβασης” ) στρατιωτική – αεροπορική – βάση του “νέου” γερμανικού στρατού (από Wehrmacht στην Bundeswehr), όπου εκτός από το γεγονός ότι στον “νέο” στρατό υπηρέτησαν – και πολλοί “πρώην” ναζί -άρα βρέθηκαν ξανά και στην Κρήτη μετά από 15 χρόνια λήξης της δολοφονικής κατοχής, επίσημα στην νέα ‘Bundeswehr” εκθειάζονται σε επίσημες τελετές – σε παλαιούς – νέους στρατώνες & βάσεις οι … “αρετές” του “παλαιού” στρατού της Βέρμαχτ που πολέμησε “έντιμα και ιπποτικά” , σύμφωνα και με τον Ρίχτερ και άλλους Γερμανούς “δημοκράτες” – δεν είναι μόνο ο Ρίχτερ , αλλά και πολλοί άλλοι “αναθεωρητές” – .

Ίσως λοιπόν – γεγονός που προσωπικά το πιστεύω – οι ¨νέοι τουρίστες της Bundeswehr” στην Κρήτη με εντολή και των “ανωτέρων” τους που επιδιώκουν για εύλογους λόγους την “λήθη και τη συμφιλίωση με το παρελθόν” (ένα ενδιάμεσο “ατύχημα” για τους Γερμανούς αναθεωρητές ήταν η “ναζιστική παρένθεση” στην όλη “έντιμη ιστορία του γερμανικού στρατού από το 1872” και πέρα), βγαίνουν από τους νέους στρατώνες τους στην Κρήτη για να “τιμήσουν τους αγωνιστικούς τόπους των προγόνων τους” και βάζουν μπροστά κάποιους συλλόγους – λείψανα “παλαιών πολεμιστών” που υπάρχουν ακόμα στην “νέα” – Γερμανία , ενδεχόμενα με τις χορηγίες της “Bundewehr”.

Αυτή την παράμετρο πρέπει να έχουμε υπόψη μας στο ¨”ιδιαίτερο φαινόμενο της Κρήτης” να υπάρχουν ( όχι στα Μουσεία ιστορίας όπου ανήκουν ) και να αποδίδονται τιμές στα παλαιά ναζιστικά “μνημεία”. Τέλος θα έλεγα πως το αρπαχτικό “πουλί τους μπορούν να το βάλουν όπου θέλουνε” ( σε μουσεία ) – όχι όμως σε δημόσιους χώρους όπου κάθε χρόνο κατατίθενται “δάφνινα στεφάνια”.

Βλακεία και θράσος τέλος.